Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι, Άνεργοι, Νέοι και Νέες, Συνταξιούχοι,
Μια ακόμη Εργατική Πρωτομαγιά ξημέρωσε και οι αγώνες των απανταχού εργαζομένων ανά την υφήλιο έρχονται και πάλι στη μνήμη μας. Ηρωικές αναμνήσεις που πάντα θα συμβολίζουν τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η πρώτη του Μάη , μέρα συμβολικής απεργίας και όχι απλώς αργίας, είναι μέρα ορόσημο για το μόχθο των εργατών και τη συνεισφορά τους στην πρόοδο της ανθρωπότητας.
Τα μηνύματα της Πρωτομαγιάς ήταν και παραμένουν διαχρονικά και επίκαιρα. Η καταπολέμηση της ανεργίας, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, η κοινωνική ασφάλιση και η εργασιακή ειρήνη είναι μερικά μόνο από τα αυτονόητα αιτήματα αυτής της μέρας.
Τα κατοχυρωμένα δικαιώματα όμως έχουν χαθεί! Ιδιαίτερα τη τελευταία 5ετία οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο και δη στην Ελλάδα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διαρκή λιτότητα, με τραγική μείωση των εισοδημάτων μας, με συνεχείς απώλειες σε εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματά μας.
Η σημερινή αντιμετώπιση δυστυχώς δεν διαφοροποιείται σε ποιοτικά χαρακτηριστικά. Διορθωτικές παρεμβάσεις, επικοινωνιακή πρακτική, προσπάθεια εντυπωσιασμού και η ουσία παραμένει στα αζήτητα!
Επίκληση παλαιών δοκιμασμένων και χρεοκοπημένων μεθόδων!
Παραπέμπονται στις μακρινές καλένδες όλες οι δεσμεύσεις! Η αύξηση του κατώτατου μισθού σε βάθος 2ετίας, λεκτικά, φορολογία στο εφοπλιστικό κεφάλαιο δεν απαντάται πουθενά. Και το γνωστό μη εξαιρετέο άλλοθι: «οι προηγούμενοι που ήταν κατά τεκμήριο κάκιστοι μας έδεσαν τα χέρια».
Ο κόσμος της εργασίας ωστόσο, συνεχίζει να υποφέρει, να μη μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στις στοιχειώδεις ανάγκες του, να υφίσταται βαρβαρότητες σε φορολογία, αμοιβές, κόστος ζωής, πρόσβαση στα δημόσια–κοινωνικά αγαθά.
Δεν έχει να κάνει με αισιοδοξία ή απαισιοδοξία, έχει να κάνει με μια πραγματικότητα που κατά περίπτωση, ωραιοποιείται ή καταβαραθρώνεται, ανάλογα με το ποιος εκτιμάται ότι μπορεί ευκολότερα να αποδειχτεί φταίχτης. Δεν έχουμε σκοπιμότητα να βάζουμε στόχους πολύ υψηλούς – έτσι ώστε να αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να πιαστούν. Διεκδικούμε τα αυτονόητα και τα δεδομένα ΆΜΕΣΑ! Τα υπεσχημένα δηλαδή! Ούτε παραπάνω! Ούτε παρακάτω!
Ζητάμε από τη νέα ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Πράγματα που κάποτε ήταν αυτονόητα.
Αυτά που τη τελευταία 5ετία καταγγείλαμε κατ' επανάληψη και αυτά που μας διασφάλιζαν ως άλλη πολιτική. Τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν τη διαπιστώσαμε.
Το μεγάλο θύμα της οικονομικής κρίσης αλλά και της ίδιας της κρίσης του συνδικαλισμού είναι η εργασία. Ως συνδικαλιστικό κίνημα οφείλουμε να προασπίσουμε την εργασία, που αποτελεί την πεμπτουσία του κοινωνικού κράτους δικαίου. Ο σκοπός της συνδικαλιστικής δράσης είναι συγκεκριμένος και αυτόν πρέπει να υπηρετήσουμε. Σκοπός είναι η διαφύλαξη των οικονομικών και γενικά των εργασιακών συμφερόντων των εργαζομένων. Οτιδήποτε πέρα και λιγότερο από αυτό είναι περιττό και ανούσιο.
Σαν συνδικαλιστικό κίνημα δεν παραποιούμε την πραγματικότητα, δεν εγκαταλείπουμε τις θέσεις μάχης και τον αγώνα. Αναγνωρίζουμε και αναλύουμε το περιβάλλον και τις συνθήκες, όπως ακριβώς διαμορφώνονται, παραμένουμε ενεργοί στις εξελίξεις και συνεχίζουμε να προσπαθούμε για μακρόπνοες και αποτελεσματικές λύσεις στα καυτά θέματα της εργασίας. Ο νομός μας υποφέρει όχι μόνο από τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας αλλά και από παρωχημένες αντιλήψεις. Αντιλήψεις που φοβούνται το διαφορετικό και κρατούν αποστάσεις από κάθε τι καινούριο. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να διαμορφώσουμε ένα υγιές και σταθερό περιβάλλον για επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Φυσικά και διεκδικούμε αξιοπρέπεια και ασφάλεια στον χώρο εργασίας καθώς και σε σεβασμό στο φυσικό μας περιβάλλον αλλά δεν δημιουργούμε ιδεολογικά προσκόμματα σε επενδυτικές προσπάθειες, που στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης συνεννόησης μπορούν να μας προσφέρουν πολλά.
Η ανάπτυξη, η διεύρυνση της απασχόλησης, η μείωση της ανεργίας, είναι η μόνη και ισχυρή προϋπόθεση εξόδου από την κρίση.
Ευχόμαστε η φετινή Πρωτομαγιά να γίνει η αφετηρία για μια διαφορετική πορεία προς την ανάπτυξη. Με έναν συνδικαλισμό σύγχρονο, διεκδικητικό και καινοτόμο, που δεν θα φοβάται όπου και όποτε χρειάζεται να έρχεται σε σύγκρουση με τα κέντρα εξουσίας και να αποτελεί πραγματικό μοχλό πίεσης της εκάστοτε κυβέρνησης.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι…
Αυτή η Πρωτομαγιά μπορεί να μην είναι κυριολεκτικά ματωμένη όπως αυτές των προηγούμενων δεκαετιών αλλά έχει μια μεγάλη συμβολική σημασία.
Μας ζητάει να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα και να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι….
Οφείλουμε να στοχαστούμε την ιστορία μας. Να σεβαστούμε τη διαδρομή μας. Και να δώσουμε τον δικό μας αληθινό αγώνα.
ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ
Καλή Δύναμη και Καλούς Αγώνες.
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Μια ακόμη Εργατική Πρωτομαγιά ξημέρωσε και οι αγώνες των απανταχού εργαζομένων ανά την υφήλιο έρχονται και πάλι στη μνήμη μας. Ηρωικές αναμνήσεις που πάντα θα συμβολίζουν τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η πρώτη του Μάη , μέρα συμβολικής απεργίας και όχι απλώς αργίας, είναι μέρα ορόσημο για το μόχθο των εργατών και τη συνεισφορά τους στην πρόοδο της ανθρωπότητας.
Τα μηνύματα της Πρωτομαγιάς ήταν και παραμένουν διαχρονικά και επίκαιρα. Η καταπολέμηση της ανεργίας, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, η κοινωνική ασφάλιση και η εργασιακή ειρήνη είναι μερικά μόνο από τα αυτονόητα αιτήματα αυτής της μέρας.
Τα κατοχυρωμένα δικαιώματα όμως έχουν χαθεί! Ιδιαίτερα τη τελευταία 5ετία οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο και δη στην Ελλάδα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διαρκή λιτότητα, με τραγική μείωση των εισοδημάτων μας, με συνεχείς απώλειες σε εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματά μας.
Η σημερινή αντιμετώπιση δυστυχώς δεν διαφοροποιείται σε ποιοτικά χαρακτηριστικά. Διορθωτικές παρεμβάσεις, επικοινωνιακή πρακτική, προσπάθεια εντυπωσιασμού και η ουσία παραμένει στα αζήτητα!
Επίκληση παλαιών δοκιμασμένων και χρεοκοπημένων μεθόδων!
Παραπέμπονται στις μακρινές καλένδες όλες οι δεσμεύσεις! Η αύξηση του κατώτατου μισθού σε βάθος 2ετίας, λεκτικά, φορολογία στο εφοπλιστικό κεφάλαιο δεν απαντάται πουθενά. Και το γνωστό μη εξαιρετέο άλλοθι: «οι προηγούμενοι που ήταν κατά τεκμήριο κάκιστοι μας έδεσαν τα χέρια».
Ο κόσμος της εργασίας ωστόσο, συνεχίζει να υποφέρει, να μη μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στις στοιχειώδεις ανάγκες του, να υφίσταται βαρβαρότητες σε φορολογία, αμοιβές, κόστος ζωής, πρόσβαση στα δημόσια–κοινωνικά αγαθά.
Δεν έχει να κάνει με αισιοδοξία ή απαισιοδοξία, έχει να κάνει με μια πραγματικότητα που κατά περίπτωση, ωραιοποιείται ή καταβαραθρώνεται, ανάλογα με το ποιος εκτιμάται ότι μπορεί ευκολότερα να αποδειχτεί φταίχτης. Δεν έχουμε σκοπιμότητα να βάζουμε στόχους πολύ υψηλούς – έτσι ώστε να αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να πιαστούν. Διεκδικούμε τα αυτονόητα και τα δεδομένα ΆΜΕΣΑ! Τα υπεσχημένα δηλαδή! Ούτε παραπάνω! Ούτε παρακάτω!
Ζητάμε από τη νέα ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Πράγματα που κάποτε ήταν αυτονόητα.
Αυτά που τη τελευταία 5ετία καταγγείλαμε κατ' επανάληψη και αυτά που μας διασφάλιζαν ως άλλη πολιτική. Τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν τη διαπιστώσαμε.
Το μεγάλο θύμα της οικονομικής κρίσης αλλά και της ίδιας της κρίσης του συνδικαλισμού είναι η εργασία. Ως συνδικαλιστικό κίνημα οφείλουμε να προασπίσουμε την εργασία, που αποτελεί την πεμπτουσία του κοινωνικού κράτους δικαίου. Ο σκοπός της συνδικαλιστικής δράσης είναι συγκεκριμένος και αυτόν πρέπει να υπηρετήσουμε. Σκοπός είναι η διαφύλαξη των οικονομικών και γενικά των εργασιακών συμφερόντων των εργαζομένων. Οτιδήποτε πέρα και λιγότερο από αυτό είναι περιττό και ανούσιο.
Σαν συνδικαλιστικό κίνημα δεν παραποιούμε την πραγματικότητα, δεν εγκαταλείπουμε τις θέσεις μάχης και τον αγώνα. Αναγνωρίζουμε και αναλύουμε το περιβάλλον και τις συνθήκες, όπως ακριβώς διαμορφώνονται, παραμένουμε ενεργοί στις εξελίξεις και συνεχίζουμε να προσπαθούμε για μακρόπνοες και αποτελεσματικές λύσεις στα καυτά θέματα της εργασίας. Ο νομός μας υποφέρει όχι μόνο από τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας αλλά και από παρωχημένες αντιλήψεις. Αντιλήψεις που φοβούνται το διαφορετικό και κρατούν αποστάσεις από κάθε τι καινούριο. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να διαμορφώσουμε ένα υγιές και σταθερό περιβάλλον για επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Φυσικά και διεκδικούμε αξιοπρέπεια και ασφάλεια στον χώρο εργασίας καθώς και σε σεβασμό στο φυσικό μας περιβάλλον αλλά δεν δημιουργούμε ιδεολογικά προσκόμματα σε επενδυτικές προσπάθειες, που στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης συνεννόησης μπορούν να μας προσφέρουν πολλά.
Η ανάπτυξη, η διεύρυνση της απασχόλησης, η μείωση της ανεργίας, είναι η μόνη και ισχυρή προϋπόθεση εξόδου από την κρίση.
Ευχόμαστε η φετινή Πρωτομαγιά να γίνει η αφετηρία για μια διαφορετική πορεία προς την ανάπτυξη. Με έναν συνδικαλισμό σύγχρονο, διεκδικητικό και καινοτόμο, που δεν θα φοβάται όπου και όποτε χρειάζεται να έρχεται σε σύγκρουση με τα κέντρα εξουσίας και να αποτελεί πραγματικό μοχλό πίεσης της εκάστοτε κυβέρνησης.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι…
Αυτή η Πρωτομαγιά μπορεί να μην είναι κυριολεκτικά ματωμένη όπως αυτές των προηγούμενων δεκαετιών αλλά έχει μια μεγάλη συμβολική σημασία.
Μας ζητάει να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα και να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι….
Οφείλουμε να στοχαστούμε την ιστορία μας. Να σεβαστούμε τη διαδρομή μας. Και να δώσουμε τον δικό μας αληθινό αγώνα.
ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ
Καλή Δύναμη και Καλούς Αγώνες.
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ