Οι εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου που ανήκει στο υπουργείο Γεωργίας, ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2013 και ολοκληρώθηκαν το καλοκαίρι του 2015.
Ο μύλος, που επισκευάστηκε για πρώτη φορά το 2001 είναι ένα ισόγειο πέτρινο κτίσμα με ξύλινη οροφή, που κτίστηκε το 1930 και αποτελούσε συγκρότημα τριών χρήσεων: του νερόμυλου (για το άλεσμα των σιτηρών), της νεροτριβής (για το πλύσιμο των υφασμάτων) και του μαντανιού (για το φούσκωμα και "πήξιμο" των υφαντών).
Το έργο είχε ως στόχο αφενός την πλήρη επαναλειτουργία του παραδοσιακού μύλου με τους τρεις μηχανισμούς του και αφετέρου τη δημιουργία ενός επισκέψιμου χώρου, όπου οι επισκέπτες θα δέχονται πληροφορίες για την ιστορία και τη χρήση του και παράλληλα θα μπορούν να περιηγηθούν και να παρατηρήσουν το "σύστημα" του νερού που δίνει ζωή στο μύλο, ώστε να κατανοήσουν τον τρόπο που αυτός συνδέεται με το προστατευόμενο οικοσύστημα του υδροδότη ποταμού του Αγίου Γερμανού.
"Ο νερόμυλος εγκαταλείφθηκε μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου και πλέον ευελπιστούμε να βρούμε το ανάλογο πλαίσιο λειτουργίας ώστε να τον χρησιμοποιούν ιδιώτες για να αλέθουν αλεύρι και για να πλέουν χαλιά και φλοκάτες η Δήμητρα Πασχαλίδου από την Εταιρία Προστασίας Πρεσπών.
Σημειώνεται ότι στον Άγιο Γερμανό λειτουργούσαν 9 υδρόμυλοι (εκ των οποίων και ένα πριονιστήριο) κατά μήκος της παραποτάμιας ζώνης. Οι υδρόμυλοι εγκαταλείφθηκαν και ερήμωσαν μετά τη δεκαετία του 1960, όταν και η καλλιέργεια των σιτηρών μειώθηκε αισθητά.
Σήμερα, από τους περισσότερους μύλους του Αγίου Γερμανού διασώζονται μόνο ερείπια που καλύπτονται από πυκνή βλάστηση, ενώ μύλοι υπάρχουν και στα χωριά Λαιμός και Καλλιθέα της περιοχής των Πρεσπών.
