Μια ομιλία εμπαιγμός της απεργιακής πάλης!

Η Πέμπτη 03/12 ήταν μέρα Γενικής Απεργίας απέναντι στα σχέδια της νέο-μνημονιακής Κυβέρνησης των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Αν.Ελλ.. Στην πόλη μας έγιναν δύο απεργιακές συγκεντρώσεις, αυτή του Εργατικού Κέντρου και αυτή του Π.Α.ΜΕ..

Στο σημείο όπου βρισκόμουν είχα την τύχη (ή ατυχία) να μπορώ να ακούω ευκρινώς τις ομιλίες ΚΑΙ των δύο συγκεντρώσεων. Παρόλο που συνειδητά παρεβρισκόμουν στη συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ., την προσοχή μου «κέρδισε» η ομιλία της συγκέντρωσης του Εργατικού Κέντρου. Την Παρασκευή 04/12 τα τοπικά Blogs έδωσαν στη δημοσιότητα ολόκληρη την Κεντρική ομιλία της απεργιακής συγκέντρωσης, αυτής που τόσο κέντρισε το ενδιαφέρον μου.

Στο κείμενο ακολουθούν τα απαραίτητα πολιτικά σχόλια και παρατηρήσεις πάνω στην ομιλία του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου Φλώρινας, ενώ προς αποφυγή παρεξηγήσεων στο τέλος του κειμένου θα παραθέσω τα αποδεικτικά αποσπάσματα από τα οποία εκκινούν οι αιτιάσεις μου.  

1)Για το νέο Μνημόνιο και τις παλιές υποσχέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Σε πολλά σημεία ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου κατηγορεί το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για αθέτηση των προηγούμενων αντιμνημονιακών υποσχέσεών του. Εύκολη και τετριμμένη η επιχειρηματολογία! Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μετά την πολιτική του μετάλλαξη και την προσχώρησή του στην εθνική μνημονιακή Ελλάδος ,μαζί με Ν.Δ. – Πα.Σο.Κ. – ΠΟΤΑΜΙ, δήλωσε σε όλους τους τόνους πως οι υποσχέσεις του αυτές ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ.

Αν ο κ. Σιάκος ΔΕΝ θυμάται το πολιτικό πρόταγμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ΔΕΝ είναι πρόβλημα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά δικό του. Όποιος θέλει να αναμετρηθεί στα ίσια και εφ’ όλης της ύλης με την κυβερνητική πολιτική, πρέπει να αναγνωρίσει πως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απέσπασε τη λαϊκή εντολή μέσα από την -δήθεν- καλύτερη διαχείριση του Μνημονίου, σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δήλωσε ευθαρσώς, πως καμία από τις υποσχέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. του Ιανουαρίου ΔΕΝ πρόκειται να τηρηθεί. Αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας και τον αγωνιζόμενο κόσμο, έχουμε να παραδεχθούμε πως αυτός ο τρομοκρατικός εκβιασμός πέρασε σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου. Πολύ περισσότερο πως οι αγώνες που πρόκειται και πρέπει να ξεσπάσουν, έχουν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τη «νομιμοποίηση» αυτής της πολιτικής από το εκλογικό αποτέλεσμα του Σεπτεμβρίου.

2) Για τη Σωτηρία της χώρας και την παραμονή της σε Ευρώ – Ε.Ε.

Τεράστιο κομμάτι της ομιλίας αναλώνεται σε φρούδες ελπίδες και αυταπάτες για το ρόλο της Ε.Ε. σε σχέση με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Ακόμη ΔΕΝ έχει καταλάβει το Ε.Κ.Φ. πως οι εφαρμοζόμενες πολιτικές, η λιτότητα, έχουν οργανική σχέση με το Διευθυντήριο των Βρυξελλών; Τι ακόμη πρέπει να συμβεί ώστε να γίνει κατανοητό πως κεντρικός πυρήνας, εγκέφαλος και καρδιά της κοινωνικής γενοκτονίας είναι η Ε.Ε.;

Αλήθεια ΔΕΝ άκουσε ο κ. Σιάκος τον Αλέξη Τσίπρα να προσπαθεί να αιτιολογήσει τη Μνημονιακή του μετάλλαξη; Ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα ΔΕΝ παρέθεσε;

Ας το πούμε μια και καλή! Παραμονή της χώρας στη μέγγενη του ΕΥΡΩ και στη λυκοσυμμαχία της Ε.Ε. σημαίνει Μνημόνια Διαρκείας, όλα τα άλλα είναι αυταπάτες ή ακόμη χειρότερα συνειδητή εξαπάτηση. Όποιος θέλει και άλλες «διασώσεις» εντός Ε.Ε. ας μην «κλαψουρίζει» για την κοινωνική λαίλαπα, ΟΥΤΕ να κορδώνεται πως κάνει αγώνες…

3) Για το ζήτημα του Δημοψηφίσματος και τα capital controls

Εδώ τα πράγματα οδεύουν προς την ευθεία πρόκληση! Η ΓΣΕΕ του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, η ΓΣΕΕ του «μένουμε Ευρώπη» κατηγορεί το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι μεταπήδησε από το «ΟΧΙ» στο «ΝΑΙ». Η ντροπή και η καταισχύνη βαραίνουν εξίσου όσους ανερυθρίαστα πούλησαν το «ΟΧΙ» και το μετέτρεψαν σε ένα τεράστιο «ΝΑΙ», όσο και σε εκείνους που ραγιάδικα και υποτακτικά πήγαν εξ αρχής στο «ΝΑΙ».

4) Ο κοινωνικός εταιρισμός σε όλο του το μεγαλείο…

Είναι απορίας άξιο πως ΔΕΝ έχει βαρεθεί η ΓΣΕΕ και το Ε.Κ.Φ. από τους αέναους διαλόγους στα πλαίσια του κοινωνικού εταιρισμού! Στους διαλόγους κοροϊδία με τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ που ενδιαφέρονται όψιμα για τα προβλήματα του κόσμου.

Η ομιλία αναφέρει πως μας λένε παραμύθια… Σε αυτό το παραμύθι υπάρχουν και οι (υπερ)πρόθυμοι ακροατές του!! Το έργο το έχουμε ξαναδεί, ρεαλιστικές προτάσεις, τέτοιες που μπορεί να ανεχθεί το «αυτί» της εξουσίας, βουλευτάδες, τοπικοί άρχοντες, δεσποτάδες και όλοι μαζί να αποτελούμε τη διακωμώδηση κάθε έννοιας αγώνα…

5) Μερικά απλά ερωτήματα

ü  Η κυβέρνηση σφαγιάζει τα εργατικά δικαιώματα στο βωμό αποπληρωμής του Χρέους. Ποια είναι η γνώμη του Ε.Κ.Φ. στο αίτημα της Μονομερούς διαγραφής του;

ü  Η κυβέρνηση υλοποιεί τα Μνημόνια για τη παραμονή της χώρας σε Ευρώ & Ε.Ε.. Το Ε.Κ.Φ. θεωρεί πως μπορεί να εφαρμοστεί κάποια άλλη πολιτική εντός των τειχών;

ü  Αν δεν μπορεί να εφαρμοστεί άλλη πολιτική εντός Ευρώ & Ε.Ε., τι να κάνουν οι εργαζόμενοι; Να δεχθούν το τσάκισμα των ζωών τους ή να ιχνηλατήσουν έναν άλλο δρόμο χωρίς Μνημόνια, ΕΞΩ από Ε.Ε. και Ευρωζώνη;

Φυσικά τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Καθένας μέσα από τη συγκεκριμένη δράση του καταγράφεται διαχρονικά ως φίλος ή ως εχθρός των λαϊκών στρωμάτων. Στο κείμενο έγινε μια προσπάθεια να αναδειχθούν μερικά από τα καθήκοντα του αγωνιζόμενου κόσμου, όσα πρέπει να καταφέρουμε για να μπει κάποιο φρένο στον κοινωνικό κατήφορο. Σίγουρα ένα από αυτά είναι να ξεπεράσουμε σκουριασμένες αγωνιστικές πρακτικές και γραφειοκρατικές ηγεσίες…

Υ.Γ. Το κείμενο απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στις επιλογές της Διοίκησης του Ε.Κ.Φ.. Ο γράφων στέκεται με σεβασμό απέναντι σε κάθε απεργό, σε κάθε αγωνιστή που έχασε το μεροκάματό του για την απεργία, ανεξάρτητα σε ποια συγκέντρωση συμμετείχε.

ΤζώτζηςΒασίλης

Φλώρινα 04/12/2015

Αποσπάσματα ομιλίας

1)«(…)ένα νέο μνημόνιο, το τρίτο κατά σειρά, που μάλιστα έφεραν όλοι όσοι υποσχέθηκαν στο λαό πως θα σκίσουν τα μνημόνια, μας φέρνει σήμερα εδώ για να διαδηλώσουμε για ακόμα μια φορά εναντίον των πολιτικών της λιτότητας και των μέτρων(…)»

***

«(…)Αυτοί που σήμερα κυβερνούν μας έταζαν πολλά. Μας υποσχέθηκαν πως θα σκίσουν τα μνημόνια και αντί αυτού ψηφίζουν μαύρα μεσάνυχτα αλλαγές στο ασφαλιστικό, ανατροπές στα εργασιακά, συντάξεις που είναι επιδόματα φτώχιας, μόνιμα χαράτσια, μόνιμο ΕΝΦΙΑ, αυξήσεις στα όρια ηλικίας, μέτρα, ισοδύναμα και φόρους που από εδώ και πέρα θα τα βρίσκουμε όλοι εμείς μπροστά μας καθημερινά(…)»

***

«(…)Εκείνοι που δεσμεύτηκαν μεταξύ άλλων για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, για επαναφορά της 13ης σύνταξης, για καμία περαιτέρω μείωση στις συντάξεις, για «σκίσιμο των μνημονίων στο προαύλιο της βουλής μέρα μεσημέρι», ξέχασαν εν μια νυκτί τις δεσμεύσεις τους και με διαδικασίες fast track, φέρνουν τον οδοστρωτήρα του ασφαλιστικού, εφαρμόζοντας το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο. Έρχονται σήμερα «με το ψαλίδι στο ένα χέρι και το τιμόνι του οδοστρωτήρα στο άλλο χέρι», να περικόψουν και να ισοπεδώσουν ότι απέμεινε από την κοινωνική ασφάλιση(…)»

2)«(…) η απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών από την άλλη να γυρίσουν την πλάτη στην Ευρώπη της Αλληλεγγύης και των λαών και να λειτουργήσουν εχθρικά και εκδικητικά, αναγκάζουν μια ολόκληρη χώρα και έναν περήφανο λαό να ζήσει στα όρια της ανέχειας(…)»

***

«(…)Στόχος μας είναι να σωθεί η Ελλάδα. Να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και να συνεργαστεί με τα μέλη και τους λαούς της ΕΕ με όρους όμως αλληλεγγύης και όχι εκδικητικούς.

Θέλουμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών! Μια μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια που θα ανοίξει την αγκαλιά της σε όποιον έχει ανάγκη. Που θα ανοίξει τις πύλες της και θα υποδεχτεί τους χιλιάδες πρόσφυγες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους για ένα καλύτερο αύριο. Που θα είναι αλληλέγγυα στους ανθρώπους αυτούς που δεν λογαριάζουν εάν θα πνιγούν στη θάλασσα σε μια προσπάθεια να αφήσουν πίσω τους τον πόλεμο. Θέλουμε μια ΕΕ που θα αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να μην δούμε ξανά άψυχα σώματα στις ακτές!

Η Ευρώπη ωστόσο φαίνεται πως δεν τους ακούει! Και όσο οι ευρωπαίοι ηγέτες επιλέγουν να μην έχουν ευήκοα ώτα όλο και περισσότεροι πρόσφυγες θα χάνουν τη ζωή τους στις παγωμένες θάλασσες ή περιμένοντας στα σύνορα των κρατών σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς μέσα στη βαρυχειμωνιά.

Αλήθεια, ποιους εξυπηρετεί αυτή η κρίση; Ποιοι θέλουν το Αιγαίο μια θάλασσα νεκρών; Αυτή είναι η Ευρώπη του Πολιτισμού, της Ανθρωπιάς και της Αλληλεγγύης, όπως θέλουν να ισχυρίζονται οι ηγέτες των κρατών μελών της; (…)»

***

«(…)Ζητούμε ξεκάθαρα από την ΕΕ και από όλες τις χώρες του κόσμου να επιτρέπουν στους πρόσφυγες να πηγαίνουν απευθείας στις χώρες επιλογής τους.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Θέλουμε μια ένωση που θα σέβεται τα μέλη της. Και για αυτό αγωνιζόμαστε και θα αγωνιστούμε!(…)»

3) «(…)  Η δημιουργική ασάφεια των περασμένων μηνών, η επιμονή στο δημοψήφισμα, τα capital controls και το “κλείσιμο” των τραπεζών από τη μια και η απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών από την άλλη να γυρίσουν την πλάτη στην Ευρώπη της Αλληλεγγύης και των λαών και να λειτουργήσουν εχθρικά και εκδικητικά)(…)»

***

«(…)Η νέα κυβέρνηση τους προηγούμενους μήνες, συνεχώς διαπραγματευόταν χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αποκορύφωμα αυτών των διαπραγματεύσεων; Έκλεισαν οι τράπεζες, επιβλήθηκαν capital controls που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την ρημαγμένη ελληνική κοινωνία και διχάστηκε ο Ελληνικός λαός μέσα από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Για να μετατραπεί το “ΟΧΙ” που επικράτησε σε ένα εκκωφαντικό “ΝΑΙ”. Ένα “ΝΑΙ” σε όλα, χωρίς να λογαριάζει κανείς τον κόσμο της εργασίας και τους ανέργους(…)»

4) «(…)Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων άλλα μας έταζε για να υφαρπάξει την ψήφο μας και άλλα φέρνει. Με επικοινωνιακά τερτίπια και υποτιμώντας τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την έναρξη του παρελκυστικού της «διαλόγου» για το ασφαλιστικό, στο πλαίσιο της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ)(…)»

***

«(…)Η κυβέρνηση μιλά για διάλογο στο πλαίσιο της Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής την ώρα που με δική της ευθύνη, η ΓΣΕΕ και κατ΄ επέκταση οι νόμιμοι εκπρόσωποι των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, δε συμμετέχουν στην Επιτροπή, διότι με τεχνάσματα υπονόμευσε αυτήν τη συμμετοχή, αλλοιώνοντας την αναλογικότητα της εκπροσώπησης των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινωνική Επιτροπή(…)»

***

«(…)Οι Έλληνες ζητάμε εφικτές λύσεις, που δεν θα μας ξαναεκθέσουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο και που θα βάλουν σε τροχιά ανάπτυξης την οικονομία. Θα επανασχεδιάσουμε το μέλλον μας και θα ανασυγκροτήσουμε από τις στάχτες της, την κοινωνία με διάλογο και αποτελεσματικότητα.

Μας λένε, -ξανά- άλλοι και με άλλα λόγια… το ίδιο ακριβώς παραμύθι. Ένα παραμύθι χωρίς αίσιο τέλος, μια ιστορία που μοιάζει επαναλαμβανομένη. Πως η πορεία της σωτηρίας της χώρας, περνάει μέσα από εξοντωτικές πρακτικές(…)»