O Δημήτρης Γλούφτσης γεννήθηκε στη Φλώρινα στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Μεγάλωσε σε ένα ήσυχο περιβάλλον, έχοντας στην καρδιά του τη μουσική, τα βιβλία και τη ζωγραφική. Η αγάπη για την τέχνη υπήρχε πάντα μέσα του και εκδηλωνόταν απο τη παρακολούθηση μαθημάτων ζωγραφικής, κιθάρας, πιάνου μέχρι την αλλαγή του εξωφύλλου του βιβλίου της Ιστορίας (όταν δεν των ικανοποιούσε).
Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή -κυρίως το σύστημα των δεσμών εκείνης της εποχής- τον έφερε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο κατώφλι της σχολής Γραφιστικής του ΤΕΙ Αθηνών. Όπως λέει, «αν και δεν γνώριζα ποιο ακριβώς θα είναι το αντικείμενό μου αργότερα, ένιωσα να απελευθερώνομαι καλλιτεχνικά και τότε είναι που ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με τη φωτογραφία (φίλμ τότε). Η διαδικασία της λήψης και της εμφάνισης της φωτογραφίας στον σκοτεινό θάλαμο, με γοήτευσε απο την αρχή.
»Η ζωή στην Αθήνα μου άνοιξε τους ορίζοντες και τον τρόπο σκέψης μου. Άρχισα να πηγαίνω σε εκθέσεις τέχνης και να βομβαρδίζομαι απο εικόνες και ιδέες, ώσπου τη λάτρεψα. Δε λάτρεψα όμως τους γρήγορους ρυθμούς ζωής της κι έτσι μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, αποφάσισα να επιστρέψω στον τόπο καταγωγής μου και να ασχοληθώ με αυτό που σπούδασα. Την επεξεργασία φωτογραφίας την ξεκίνησα δειλά, τρία χρόνια πριν. Ήταν κάτι καινούργιο για τους Έλληνες instagrammers, άλλες φορές εντυπωσίαζε και άλλες φορές ξένιζε. Μέσα σε αυτά τα χρόνια βελτίωσα τις γνώσεις μου στο editing, μέσα από tutorials και άρθρα για την επεξεργασία της φωτογραφίας. Ένας άλλος κόσμος ανοιγόταν μπροστά μου».
Αψηφώντας το «τι ειναι τελικά φωτογραφία», έκανε αυτό που του άρεσε περισσότερο - και μάλιστα καλά. Τα ερεθίσματά του προέρχονται κυρίως από τίτλους ταινιών, υποθέσεις βιβλίων αλλά και στίχους τραγουδιών. Με τον καιρό, άρχισε να «εικονογραφεί» και την ψυχολογία του, όπως τονίζει, είτε ήταν καλή είτε κακή, κι αυτό λειτούργησε μέχρι έναν βαθμό και ως ψυχοθεραπεία. «Καθώς παρθενογέννεση δεν υπήρξε ποτέ στην τέχνη, έμαθα να παρατηρώ, να αποθηκεύω στο νου, ότι μου κάνει εντύπωση, μεταφέροντάς το ασυνείδητα στις εικόνες μου».
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το photoshop και ο iMac είναι οι βασικοί του σύμμαχοι στη δημιουργία. Ο φανταστικός κόσμος, επίσης, είναι κάτι που επηρεάζει τον τρόπο σκέψης του. «Θα μπορούσε ένα πουλί να συνομιλεί με μια αλεπού; Ή ένα νεαρό πάντα να καταβροχθίζει τις διαχωριστικές γραμμές της ασφάλτου; Βέβαια και θα μπορούσε! Ότι χρησιμοποιώ στις εικόνες μου, έχει λόγο ύπαρξης και συντελεί στην αφήγηση μιας ιστορίας. Όταν μπορεί ο αναγνώστης να ταξιδέψει και να ονειρευτεί μέσα από τις εικόνες μου, αυτό με κάνει διπλά χαρούμενο». Γι’ αυτό και στόχος του είναι να ταξιδέψει τους ακόλουθούς του, αλλά και να χρησιμοποιήσει τις εικόνες του σε άλλες εμπορικές εφαρμογές.
«Ευτυχώς τα δυο παραπάνω βρίσκουν αποδέκτες με τον καιρό. Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο, αλλά έχει και άλλα χρώματα, αρκεί να είμαστε αισιόδοξοι. Ίσως είμαι ονειροπόλος, τι να πω.... Ο καιρός θα δείξει». Τη συλλογή με τις εικόνες του μπορείτε να τις δείτε στον λογαριασμό του στο instagram στο www.instagram.com/d_fordesign αλλά και στο www.art-workshop.gr.
»Η ζωή στην Αθήνα μου άνοιξε τους ορίζοντες και τον τρόπο σκέψης μου. Άρχισα να πηγαίνω σε εκθέσεις τέχνης και να βομβαρδίζομαι απο εικόνες και ιδέες, ώσπου τη λάτρεψα. Δε λάτρεψα όμως τους γρήγορους ρυθμούς ζωής της κι έτσι μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, αποφάσισα να επιστρέψω στον τόπο καταγωγής μου και να ασχοληθώ με αυτό που σπούδασα. Την επεξεργασία φωτογραφίας την ξεκίνησα δειλά, τρία χρόνια πριν. Ήταν κάτι καινούργιο για τους Έλληνες instagrammers, άλλες φορές εντυπωσίαζε και άλλες φορές ξένιζε. Μέσα σε αυτά τα χρόνια βελτίωσα τις γνώσεις μου στο editing, μέσα από tutorials και άρθρα για την επεξεργασία της φωτογραφίας. Ένας άλλος κόσμος ανοιγόταν μπροστά μου».
Αψηφώντας το «τι ειναι τελικά φωτογραφία», έκανε αυτό που του άρεσε περισσότερο - και μάλιστα καλά. Τα ερεθίσματά του προέρχονται κυρίως από τίτλους ταινιών, υποθέσεις βιβλίων αλλά και στίχους τραγουδιών. Με τον καιρό, άρχισε να «εικονογραφεί» και την ψυχολογία του, όπως τονίζει, είτε ήταν καλή είτε κακή, κι αυτό λειτούργησε μέχρι έναν βαθμό και ως ψυχοθεραπεία. «Καθώς παρθενογέννεση δεν υπήρξε ποτέ στην τέχνη, έμαθα να παρατηρώ, να αποθηκεύω στο νου, ότι μου κάνει εντύπωση, μεταφέροντάς το ασυνείδητα στις εικόνες μου».
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το photoshop και ο iMac είναι οι βασικοί του σύμμαχοι στη δημιουργία. Ο φανταστικός κόσμος, επίσης, είναι κάτι που επηρεάζει τον τρόπο σκέψης του. «Θα μπορούσε ένα πουλί να συνομιλεί με μια αλεπού; Ή ένα νεαρό πάντα να καταβροχθίζει τις διαχωριστικές γραμμές της ασφάλτου; Βέβαια και θα μπορούσε! Ότι χρησιμοποιώ στις εικόνες μου, έχει λόγο ύπαρξης και συντελεί στην αφήγηση μιας ιστορίας. Όταν μπορεί ο αναγνώστης να ταξιδέψει και να ονειρευτεί μέσα από τις εικόνες μου, αυτό με κάνει διπλά χαρούμενο». Γι’ αυτό και στόχος του είναι να ταξιδέψει τους ακόλουθούς του, αλλά και να χρησιμοποιήσει τις εικόνες του σε άλλες εμπορικές εφαρμογές.
«Ευτυχώς τα δυο παραπάνω βρίσκουν αποδέκτες με τον καιρό. Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο, αλλά έχει και άλλα χρώματα, αρκεί να είμαστε αισιόδοξοι. Ίσως είμαι ονειροπόλος, τι να πω.... Ο καιρός θα δείξει». Τη συλλογή με τις εικόνες του μπορείτε να τις δείτε στον λογαριασμό του στο instagram στο www.instagram.com/d_fordesign αλλά και στο www.art-workshop.gr.
www.protothema.gr