Η εποχή των Προέδρων

Πριν τον «Καποδίστρια» την εποχή των Προέδρων κάπου στον Θεσσαλικό κάμπο σε ένα μικρό χωριό ένας  υποψήφιος στηριζόμενος στον λαό κατάφερε να πάρε το προεδρικό αξίωμα.
Στα χρόνια που πέρασαν κυριεύτηκε από απερίγραπτη αλαζονεία, θεωρούσε τον εαυτό του τον καλύτερο τον πρώτο και διέδιδε ότι είναι ασύγκριτος.

Οι παρέες του ήταν γόνοι πλουσίων οικογενειών και  φρόντιζε πάντα να είναι κοντά σε πολιτικούς από μεγάλα τζάκια.

Σε κάθε εκδήλωση έδινε βροντερό παρόν και φρόντιζε να είναι στην πρώτη γραμμή κοντά σε μεγάλους ανθρώπους με βαριά ονόματα, θεωρούσε ότι με τον τρόπο αυτόν θα ξανακέρδιζε τις επόμενες εκλογές και θα διατηρούσε την Προεδρία για άλλη μια τετραετία.

Έτσι πέρασαν τα χρόνια και ήρθαν οι εκλογές, με περίσσια αλαζονεία κατέβηκε στον πολιτικό στίβο και μάλιστα πριν ανοίξει η κάλπη διέδιδε στο καφενείο ότι είναι σίγουρα ο μεγάλος νικητής.

Η κάλπη άνοιξε και ο υποψήφιος δεν ήταν πουθενά μετρημένοι λίγοι ελάχιστοι σταυροί που έφεραν το όνομα του, με κατεβασμένο το κεφάλι πήρε το κατηφόρι του χωριού και όλοι την νύχτα περιπλανιόταν άσκοπα δεν μπορούσε να χωνέψει την μεγάλη ήττα του.

Λίγο πριν το ξημέρωμα συνάντησε τον άστεγο του χωριού, κάθισε μαζί του και του είπε τον πόνο του, ο άστεγος τον κοίταξε με συμπόνια και είπε: Ξέχασες τον λαό και στάθηκες κοντά στους πολιτικούς λύκους, αυτοί παιδί μου δεν έχουν πίστη μόνο συμφέροντα, ξέχασες πολύ γρήγορα αυτούς που σου δώσανε δύναμη, αυτοί όμως δεν ξέχασαν… καρτερούσαν την ώρα που θα σε τιμωρήσουν έτσι είναι η πολιτική ο λαός σε ανεβάζει ο λαός σε κατεβάζει, μετά ο άστεγος ανηφόρισε προς το κοινοτικό γραφείο για να αναλάβει την Προεδρία της νέας τετραετίας.-

ΣπύροςΣπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος

Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος

TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ