Ο Στέργιος Μάσσας, αγρότης και παραγωγός φασολιών, ασχολείται με την καλαθοπλεκτική εδώ και τριάντα χρόνια, ενώ κατά καιρούς συμμετέχει ως εκπαιδευτής σε σχετικά σεμινάρια. Διατηρεί εργαστήριο και σημειώνει πως η τεχνική της καλαθοπλεκτικής αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε με βάση τις ανάγκες των εποχών, καθώς κάθε είδος βέργας, ανάλογα με τις ιδιότητές του, εξυπηρετούσε και διαφορετικό σκοπό.
«Επί τουρκοκρατίας αναπτύχθηκε πρώτα η τεχνική της ψάθας, μετά ήρθαν τα καλάμια, που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της καλαμωτής στις οροφές, κι έπειτα οι επόμενες γενιές μπήκαν στο καλάθι, το λεγόμενο κοφίνι, για την τοποθέτηση των καπνών», εξηγεί ο κ. Μάσσας. Η τέταρτη γενιά πήρε το πανέρι και πέρασε σε πιο σύγχρονες εκδοχές και χρήσεις του. «Είμαι τέταρτη γενιά και εξυπηρετώ και το παραδοσιακό και το νέο», λέει ο καλαθοποιός, «όπως όταν θέλουν κοφίνια για τη συλλογή του κρόκου Κοζάνης, που είναι ευαίσθητο φυτό και δεν μπορεί να μπει σε λινάτσα γιατί αλλοιώνεται, ενώ το κοφίνι το κρατά δροσερό και στεγνό, αλλά και μοντέρνες χρήσεις».
Ιδιαίτερη απήχηση έχει η καλαθοπλεκτική της Φλώρινας στα νησιά και κυρίως στη Σαντορίνη που, τα τελευταία χρόνια, υπάρχει αυξημένη ζήτηση πλεκτών κατασκευών για την τοποθέτηση γλαστρών. Ένα ιδιαίτερο στοιχείο για την καλαθοπλεκτική στην περιοχή της Φλώρινας είναι πως οι ίδιοι οι τεχνίτες έχουν και την καλλιέργεια της πρώτης ύλης. Αν και παραδοσιακά εργαστήρια, ωστόσο λειτουργούν εν είδη κάθετης μονάδας. Από την παραγωγή στη μεταποίηση και έπειτα στην πώληση.
Περίπου 20-22 στρέμματα ιτιόβεργας καλλιεργούνται στην περιοχή, σε χωράφια με αυξημένα ποσοστά υγρασίας. «Η ποιότητα της ιτιόβεργάς μας είναι μοναδική και περιζήτητη σε όλη την Ελλάδα», σημειώνει ο κ. Μάσσας. Κάθε χρόνο, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου, η ιτιόβεργα κόβεται και αυτοφύεται, διαδικασία που ακολουθείται εδώ και τριάντα και πλέον χρόνια.
ΠΗΓΗ
