Ήταν φτωχοί μα καλοπροαίρετοι αγαθοί και βαθιά θρησκευόμενοι, δεν είχαν στον κόσμο κανέναν ζούσαν με μια μικρή σύνταξη που τους άφησε ο πατέρας.
Η μητέρα αρρώστησε βαριά τα οικονομικά δεν της επέτρεπαν να πάει στον γιατρό, έτσι ένα κρύο απόγευμα του Δεκέμβρη η μητέρα κάλεσε την κόρη και της είπε: «Σε λίγο φεύγω από την ζωή, εκεί που θα πάω θα σε νοιάζομαι θα σε προσέχω θα σε βλέπω και θα σε προστατεύω».
Η μητέρα έφυγε για πάντα και η κόρη έκλαιγε μερόνυχτα, ο σπαραγμός ήταν τόσο μεγάλος που τα σίδερα λύγιζαν και οι πέτρες ράγιζαν, ζητούσε με τα χέρια απλωμένα στον ουρανό ένα ταξίδι αταξίδευτο που γεννούσε λύπη αγναντεύοντας την λύτρωση.
Την ημέρα των Χριστουγέννων ένας ηλιόφωτος Θεόσταλτος Άγγελος λευκοντυμένος μύστης της αιώνιας ζωής εμφανίστηκε μπροστά της, της χάιδεψε τα χρυσαφένια μαλλιά την κοίταξε στα γαλάζια μάτια και είπε: «Διορθώνονται πολλά πράγματα με τα δάκρυα όχι όμως όλα, στους ανθρώπους το μόνο πράγμα που δίνει νόημα και αξία στην ζωή τους είναι η πίστη, πονάνε και δακρύζουν πολλές φορές στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι η αγάπη η παντοτινή και αληθινή!»
Πήρε την μικρή από το χέρι άνοιξε την πόρτα του παραδείσου και την έβαλε μέσα, κάθε πρωί που θα ξυπνάς θα χαμογελάς να διώχνεις το σκοτάδι για να ΄ρθει το φως θα ανάβεις τον ήλιο να φωτίζει τους ανθρώπους, η πίστη σε έσωσε πορεύσου εν ειρήνη και ζήσε αιώνια στους ουρανούς είπε ο Άγγελος… η κόρη ευτυχισμένη άνοιξε τα χέρια και έτρεξε στην πιο ζεστή και ασφαλή αγκαλιά του κόσμου στην μητέρα της!.-
Σπύρος Α. ΗλιάδηςΔημοσιογράφος
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
