Στους Θεματοφύλακες φιλοξενούμε την παιδαγωγό, νηπιαγωγό και συγγραφέα Δόξα Κωτσαλίδου. Ελάτε να την γνωρίσουμε.
Καλησπέρα σας κυρία Κωτσαλίδου και σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη που παραχωρείτε στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών.
Νηπιαγωγός, παιδαγωγός στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, ηθοποιός, σκηνοθέτης. Με ποια από τις παραπάνω ιδιότητες ταυτίζεστε περισσότερο;
Δ.Κ.: Με όλες! Ό, τι κάνω στη ζωή μου, είναι επιλογή συνειδητή και εμπερικλείει εντός της αμέτρητη αγάπη. Τόση πολλή, που μου επιβάλλεται να την υπηρετήσω! Θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα, να έχω χόμπι πιο ευχάριστα και διασκεδαστικά, αλλά προτιμώ να προσφέρω όλη μου την ενέργεια στα παιδιά. Και καταλήγω, ότι η μεγάλη μου αγάπη είναι αυτά! Και όλα όσα κάνω, ή πρόκειται να κάνω, αφορούν και θα αφορούν πάντα τα ΠΑΙΔΙΑ!!!
Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας;
Δ.Κ.: Από μικρή έγραφα ποιήματα. Είχα μια τάση, να γράφω για ό, τι μου άρεσε, με χαροποιούσε ή με πονούσε. Αργότερα, πολύ αργότερα, όταν έγινα νηπιαγωγός και ένιωσα την ανάγκη να «μιλήσω» στα παιδιά, αποφάσισα να ειδικευτώ στην παιδική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή. Από τότε άρχισα να γράφω παιδικές ιστορίες, σεβόμενη απόλυτα τις παιδικές ψυχές που διψούν για αγάπη, ελπίδα και φαντασία!
Τα δυο τελευταία σας βιβλία «Ο μικρός Σταυραετός» και «Ο γύρος του κόσμου με μια Βαλίτσα» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Γράφημα, έχουν τον τίτλο Παραμύθια της αλήθειας. Μιλήστε μας λίγο για τα βιβλία σας και το τίτλο που τους δώσατε.
Δ.Κ.: Με τον εκδοτικό οίκο Γράφημα συνεργάζομαι άψογα! Δέχτηκαν να ονομάσουμε τη σειρά «Τα παραμύθια της αλήθειας», γιατί μέσα σε κάθε ιστορία, κρύβεται και μια αλήθεια (και πολλές φορές, πολλές αλήθειες). Αλήθειες που δεν πρέπει να κρύβουμε από τα παιδιά όσο δυσάρεστες κι αν είναι. Ο θάνατος, ο πόλεμος, η βία, ο ρατσισμός, η διαφορετικότητα είναι φαινόμενα που αφορούν και στα παιδιά. Απλά, οφείλουμε να προσέχουμε τον τρόπο με τον οποίο θα μιλήσουμε για τα θέματα αυτά.
«Ο Γύρος του κόσμου με μια βαλίτσα» έχει επίσης μια ιδιαίτερη εικονογράφηση από την Ελένη Μολύβα. Πείτε μας δυο λόγια για αυτή την συνεργασία.
Δ.Κ.: Η Ελένη Μολύβα είναι πρωτοεμφανιζόμενη εικονογράφος με μεράκι και φαντασία. Συνεργαστήκαμε άψογα, με αλληλοσεβασμό και αλληλοκατανόηση. Στο πρώτο παραμύθι (ο μικρός Σταυραετός), η εικονογράφηση είναι κλασική, αλλά στο δεύτερο παραμύθι (ο γύρος του κόσμου με μια βαλίτσα) είναι πιο πρωτότυπη, με κολάζ και ποικίλες τεχνικές. Η εικονογράφηση είναι προσωπική έκφραση και εικαστικό αποτύπωμα της εικονογράφου.
Τι μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τις ιστορίες σας; Είστε από τους συγγραφείς που κρατούν σημειώσεις για οτιδήποτε τους τραβήξει την προσοχή;
Δ.Κ.: Σημειώσεις δεν κρατώ. Όμως παρατηρώ πολύ τον κόσμο και τα κοινωνικά φαινόμενα. Μελετώ ανθρώπινες συμπεριφορές και υποκριτικές δηλώσεις, ψάχνω την αλήθεια μέσα στα κοινωνικά πρότυπα, τα ταμπού, τα δήθεν έθιμα και ήθη που προσβάλουν την ανθρώπινη ύπαρξη, τα στερεότυπα κ.λ.π. Σκαλίζω πολύ και σκέφτομαι ακατάπαυστα. Γράφω για όσα δεν μπορώ να αντέξω ως άνθρωπος…
Τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλά σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Πιστεύετε ότι συγγραφέας γεννιέται κανείς ή γίνεται με εξάσκηση και πολύ διάβασμα;
Δ.Κ.: Νομίζω ότι ισχύουν και τα δυο. Σαφώς χρειάζεται και το ταλέντο, αλλά μόνο με ταλέντο, δεν είναι δυνατόν να γραφτεί αξιόλογο και άρτιο κείμενο. Όταν το ταλέντο το «ντύσεις» και με τη γνώση, τότε μπορεί να γραφτούν υπέροχα και εμπνευσμένα κείμενα. Επίσης, μόνο η γνώση δεν αρκεί. Χωρίς το ταλέντο, μπορεί να γραφτούν κείμενα, αλλά δεν θα είναι «εμπνευσμένα». Όποιος θεωρεί ότι έχει ταλέντο, θα πρέπει να φροντίσει να εμβαθύνει και στη δημιουργική γραφή και γενικότερα στα μυστικά του γραπτού και επικοινωνιακού, λογοτεχνικού λόγου.
Υπάρχει κάποιο από τα παραμύθια που έχετε γράψει που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;
Δ.Κ.: Κάθε ιστορία που έχω γράψει, με δονεί και με πονά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ιδιαίτερα κάποια. Καθεμιά έχει κάτι να πει με το δικό της μοναδικό τρόπο. Αν θα έπρεπε να μνημονεύσω κάποια ιστορία, αυτή θα ήταν ένα διήγημά μου από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική «Ο Καθρέπτης μου». Πρόκειται για έναν «σοφό» παππού, που δεν χαρίζει τετριμμένα δώρα στον εγγονό του, αλλά δώρα «συμβολικά», γεμάτα από αγάπη και σεβασμό προς τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Μπορεί να κυκλοφόρησε πρόσφατα το τελευταίο σας βιβλίο αλλά υπάρχει κάποιος ήρωας ή ηρωίδα που σας βασανίζει γλυκά αυτήν την περίοδο και περιμένει να πάρει σάρκα και οστά;
Δ.Κ.: Με βασανίζει ένα κατσικάκι… που κοιμόταν ανάποδα! Πρόκειται για ακόμα ένα παραμύθι της αλήθειας, που θα εμβαθύνει και αποκαλύψει κάποιες λάθος οπτικές και κοινωνικές συμπεριφορές…
Ανεβάζετε όμως και θεατρικές παραστάσεις για παιδιά σε σχολεία και θεατρικά εργαστήρια. Πείτε μας λίγα λόγια για τη δραστηριότητά σας αυτή;
Δ.Κ.: Το θέατρο ανταμώνει όλα τα είδη τέχνης επάνω σε μια σκηνή, μέσα στα μάτια του θεατή. Εδώ και πολλά χρόνια, επιλέγω ιστορίες, τις επιμελούμαι και τις παρουσιάζω θεατρικά στα παιδιά. Ξεκίνησα από την ανάγκη ποιοτικών θεαμάτων, ιδιαίτερα στην επαρχία όπου ζω. Χρησιμοποιώ τη μαγεία του θεάτρου και προσεγγίζω τις παιδικές ψυχές με δημιουργικό και όχι διδακτικό τρόπο.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες του site μας;
Δ.Κ.: Στους νέους γονείς, θα ήθελα να πω, να διαβάζουν πολλά παραμύθια στα παιδιά τους και να προτιμούν τους Έλληνες συγγραφείς. Ο λόγος των Ελλήνων συγγραφέων είναι πιο οικείος, ανήκει στην κουλτούρα, στα ήθη και τα είθισται της δικής μας κοινωνίας, της κοινωνίας που ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά μας! Στα παιδιά, θα ήθελα να πω, ότι τα αγαπώ πολύ και πάντα θα τους λέω την αλήθεια…
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μας διαθέσατε και σας εύχομαι καλή δημιουργική συνέχεια.
