Κι υποτίθεται ότι γιαυτό τον λόγο έχει επέλθει,μια ωριμότητα στην ελληνική κοινωνία!
Εκεί λοιπόν ο κουτοπόνηρος ο πολιτικαντισμός,αφού τον απορρίπτουν συνεχώς στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας ψάχνει άσυλο στις τοπικές κοινωνίες,να δημιουργήσει κλίκες μέσα στα σόγια και τα κουμπαριά, ώστε να φτιάξει ξανά εκλογική βάση,αναπληρώνοντας όσους τον απέρριψαν.
Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν έρχεται η υποψηφιότητα του απορριφθέντος πολιτικαντισμού στην Αυτοδιοίκηση( κι αντιστρόφως) , δηλαδή στον πρώτο γύρο να ψηφιστούν άλλοι και στον δεύτερο γύρο έχει ο Θεός!
Με αυτό τον τρόπο παίζονται παλαιοκομματικά παιχνίδια ,παλιά μου τέχνη κόσκινο, εις υγείαν των κορόιδων, που ψήφισαν τον συγγενή, τον κουμπάρο και τον κολλητό!
Σε αναζήτηση λοιπόν όσων έχουν ψήφους από μεγάλο σόι, από την υπηρεσία τους, από την ενορία τους και δε συμμαζεύεται, να τους ζέψουν και να τους ανέβουν στη ράχη, να τραβήξουν το όχημα του πολιτικαντισμού προσώπων, διαιωνίζοντας ό,τι ο τόπος θέλει να διώξει!
Και δεν συζητιέται καν λέξη για πρόγραμμα,σχέδιο,δεν θέλει ο πολιτικαντισμός δεσμεύσεις και μπελάδες στο κεφάλι του, θέλει μόνο την ψήφο, όποια να είναι κι ότι να είναι!
Η Αυτοδιοίκηση δεν είναι να κάνει πράγματα, αυτή είναι δουλειά της πολιτικής του κράτους,λέει ο πολιτικαντισμός. Σίγουρα πράγματα, σίγουρες ψήφοι, σίγουρη εξουσία!
Και σίγουρη όμως υποβάθμιση για τον τόπο και το μέλλον των παιδιών όλων!
Με αυτό τον τρόπο η ψήφος στον κολλητό και τον κουμπάρο μετατρέπεται σε μοχλό δημιουργίας πολιτικαντισμού , που κατεβαίνει μια στην τοπική, μια στην κεντρική σκηνή της χώρας, κι αντιστρόφως, μπλοκάροντας τον τόπο και τις τοπικές ελπίδες για ανάπτυξη.
Δημιουργούμε μόνοι μας τοίχους και χάσματα, συνδυασμούς αντιμαχόμενων συμπολιτών, για «πουκάμισα αδειανά» ,την ώρα που τα μαγαζιά μας κλείνουν και ο κόσμος μας ξανά μεταναστεύει!
Ολο και λιγότερο έχουμε μάθει να ζητάμε κάτι που δεν μας αφορά άμεσα προσωπικά αλλά την ανάπτυξη του τόπου μας,κι όλο και λιγότερο αυτό γίνεται αντικείμενο γενικότερης συζήτησης, παρουσίασης σχεδίων και προγραμμάτων με πρόσχημα ότι δεν υπάρχουν κρατικά λεφτά!
Κι αρχής γενομένης της παραιτήσεως της υπόθεσης της ανάπτυξης από την μικρή κι όλο φτωχότερη υποτίθεται Αυτοδιοίκηση όλο και φτωχότερων ικανοτήτων, απαιτήσεων και προδιαγραφών υποψήφιοι επικεφαλής, από τα χύμα στα τσουβαλάτα, με ακόμα μεγαλύτερη ανεπάρκεια και άγνοια.
Σου λένε δεν θα χρειαστεί να κάνω τίποτα , αφού δεν έκαναν οι άλλοι, θα βάλω στο συνδυασμό μου υποψήφιους με σόγια κουμπαριά και κολλητούς, να τρέξουν για την πάρτη μου.
Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι η κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας δεν δείχνει άμεσα τουλάχιστον να επανακάμπτει στον παλιό επίπλαστο πλούτο της, μέσω των δανεικών, ώστε να μετακυλιστούν όλα στο δευτερογενές στάδιο, της πρωτογενούς αυτοδιοίκησης!
Σαν συνέπεια αυτού θα έχουμε συνεχώς υποβάθμιση του πρωτογενούς αυτοδιοικητικού ρόλου, κάτι που είναι από μόνο του πολύ κακό.
Ουδέν κακό όμως αμιγές καλού! Ακριβώς γιατί δεν θα γίνεται αυτό για πάντα!
Ηδη άρχισαν ψίθυροι για αυτογενή ανάπτυξη από την πρωτογενή αυτοδιοίκηση, που να ξεπερνάει ακόμα και την κεντρική σκηνή της χώρας, επιτέλους, κι όλο και περισσότερο οι τοπικοί πολίτες να γίνονται αμεσότερα ρυθμιστές του δικού του μέλλοντος, χωρίς τον άσφαιρο πια πολιτικαντισμό και τις προσωπικές στρατηγικές ,χωρίς επάρκεια...
Είναι η ευχή κι επιθυμία όλο και περισσότερων, που δεν πρέπει να χαραμιστεί!
Πρέπει να γίνει φωνή λαού, για να γίνει και θέλημα Θεού!
Ο γόνιμος προβλήματισμός
