Ένας Πρωθυπουργός κυβερνούσε μια μικρή χώρα, σε αυτήν γεννήθηκε ο πολιτισμός, έδωσε τα φώτα σε όλο τον κόσμο αλλά δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό της.
Ο Πρωθυπουργός πίστευε ότι είναι ο καλύτερος που πέρασε στην νεότερη ιστορία, τις συχνές πυκνές διαμαρτυρίες των χαμηλών λαϊκών στρωμάτων που ζήταγαν εργασία και ψωμί έκανε πως δεν τις έβλεπε, πίστευε ότι είναι φαινόμενο των καιρών και υποκινούνταν από την αντιπολίτευση.
Μια μέρα ταξίδεψε στην Ρώμη, μετά τις πολιτικές επαφές του αποφάσισε να επισκεφθεί τον Πάπα, ζήτησε να τον δει και σε λίγη ώρα βρέθηκε μαζί του.
Ο Πάπας διέθεσε αρκετό χρόνο στον Πρωθυπουργό, συζήτησαν για την πολιτική και την οικονομία, στο τέλος ο Πάπας τον ρώτησε: Έμαθα ότι «αγαπάς» πολύ τους φτωχούς, είναι αλήθεια;
Ο Πρωθυπουργός ανταπάντησε: Ναι, τους αγαπώ τόσο πολύ που η πολιτική μου στόχο έχει να τους πολλαπλασιάζει.-
Κεντρική ιδέα: Το αγαπημένο «όπλο» του πολιτικού είναι το χιούμορ, όταν δεν μπορεί να απαντήσει.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
iliadisspiros@hotmail.com