Η ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών έχει
κατακλυστεί, με αφορμή το ποδοσφαιρικό επεισόδιο της συνιδιοκτησίας ΠΑΟΚ -
Ξάνθης, με τη σύγκρουση επιχειρηματικών συμφερόντων στο σώμα του ελληνικού
ποδοσφαίρου, δίνοντας το έναυσμα για το παρακάτω σημείωμα.
Το κοινωνικό φαινόμενο Ποδόσφαιρο
Η αγαπημένη έκφραση του Κάρολου Μαρξ
ήταν πως “τίποτα ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο”. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, και
οποιασδήποτε αφ’ υψηλού θέασης των πραγμάτων, λίγα λόγια για την ομορφιά του
ποδοσφαίρου.
Το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ πέραν του
λαοφιλέστερου αθλήματος. Έχει ονομαστεί “όπιο των λαών” και “μπαλέτο της
εργατικής τάξης”. Στα ποδοσφαιρικά γήπεδα έχουν μεταφερθεί κοινωνικές,
θρησκευτικές, εθνικές, πολιτικές συγκρούσεις. Αξίζει να μάθουμε για την “απόδραση των
11” και την αντιφασιστική
πάλη των λαών, πρέπει να ξέρουμε πως η ομάδα με παίχτες από πολλές και όχι μία
εθνότητα ονομαζόταν Internazionale (αργότερα Inter), πως οι θρησκευτικές συγκρούσεις
στη Σκωτία μεταφέρθηκαν στο ντέρμπι Σέλτικς - Ρέιντζερς κ.α.
Κανένα άλλο άθλημα ΔΕΝ θα μπορούσε να
παίξει αυτό το ρόλο, κανένα άλλο άθλημα δεν μπορεί να εντάξει στους κανόνες του
λαϊκές αξίες και συμβολισμούς, όσο ένα ανέμελο παιδί που κλωτσάει μια μπάλα…
Το ποδόσφαιρο στην εποχή των ολιγαρχών
·
Το
πρώτο συμπέρασμα από τη σύγκρουση συμφερόντων Μαρινάκη - Σαββίδη είναι για την
“ανεξάρτητη” δημοσιογραφία των ιδιωτικών ΜΜΕ. Εδώ τα προσχήματα μοιάζουν
πολυτέλεια και η αμεροληψία έχει πάει περίπατο μπρος στα συμφέροντα του
αφεντικού… Ένα απλό ζάπινγκ και οι απαντήσεις στις οθόνες σας…
·
Δεύτερο
συμπέρασμα είναι για την ποιότητα της (αστικής) όσο και παρηκμασμένης
Δημοκρατίας την εποχή της κρίσης. Οι κυβερνήσεις νομοθετούν για λογαριασμό
συγκεκριμένων συμφερόντων, άμεσα και με κομματική πειθαρχία. Ας το
θυμόμαστε αυτό την επόμενη φορά που θα ακούσουμε εκφράσεις περί “σοφού
νομοθέτη” ή της “εθνικής αντιπροσωπείας”...
·
Τρίτο
για τις εξώφθαλμες σχέσεις των κομμάτων εξουσίας με τα επιχειρηματικά
συμφέροντα και την πλήρη ευθυγράμμιση μαζί τους σε στιγμές τριγμών…
·
Τέταρτο
για την ποιότητα των ανθρώπων που ηγούνται οικονομικά της χώρας.
Ιστορικά η ανερχόμενη αστική τάξη είναι ο φορέας των ιδεών της
Γαλλικής Επανάστασης, των εξεγέρσεων που τσάκισαν τα μεσαιωνικά δεσμά γράφοντας
στις σημαίες τους “Ισότητα - Ελευθερία - Αδελφοσύνη”.
Η σημερινή άρχουσα τάξη της χώρας έχει τόση σχέση με την
προηγούμενη παράδοση όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο… Αυτοί είναι άξιοι
κληρονόμοι των μαυραγοριτών, των παπατζήδων, των αεριτζήδων κοκ. Ας σκεφτεί ο
καθένας από εμάς, τον αποφασιστικό ρόλο των μέσων ιδεολογικής χειραγώγησης,
όταν κάθε άλλη κοινωνική εναλλακτική θέλουν να μοιάζει ανέφικτη…
·
Τέλος
η διάσπαση των καταπιεζόμενων τάξεων σε αχρείαστες ομαδοποιήσεις, οι οποίες
δημιουργούν ιδιωτικούς στρατούς και εκφυλιστικά φαινόμενα. Ας σκεφτούμε το ρόλο
των οπαδικών ενώσεων στην ανάπτυξη του φασιστικού φαινομένου στη χώρα μας…
Έχει ένα ευρύτερο ενδιαφέρον να
αναλογιστούμε τη φιγούρα του καπιταλιστή στη χώρα μας. Από την εικόνα του Λ.
Κωνσταντάρα που πηγαίνει το πρωί στο εργοστάσιο μαζί με την κόρη του τη
Σοσιαλίστρια, μέχρι τους επιχειρηματικούς ομίλους των δισεκατομμυρίων που
προβάλλουν μέσα από τα ιδιόκτητα ΜΜΕ το κοινωνικό έργο της συζύγου του
μεγαλομετόχου…
Από τη δήθεν αξιοσύνη του Ωνάση που τα
κατάφερε από το μηδέν, μέχρι τα καράβια με τους τόνους πρέζας που δεν μπορεί ή
άλλη “ανεξάρτητη” εξουσία -της δικαιοσύνης- να διαλευκάνει…
Αντί επιλόγου, το
ανεπανάληπτο γεγονός της αναμέτρησης του πρωταθλητή Ολυμπιακού με την ομάδα των
εξορίστων της Μακρονήσου…
Αυτά μπορεί και πρέπει να συμβολίσει το ποδόσφαιρο…
Τζώτζης Βασίλης
Μέλος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
