«(…) Η πορεία μας προς το Ιδρυτικό Συνέδριο στις 27, 28 και 29 Μαΐου στην Αθήνα βρίσκεται στην τελική ευθεία.
Στο χέρι μας είναι να δυναμώσουμε κι άλλο τις Ομάδες Πρωτοβουλίας, στο χέρι μας είναι να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την Οργανωτική δομή του κινήματος σε όλη τη χώρα και να υποστηρίξουμε την όσο το δυνατόν πιο ευρεία συμμετοχή αξιόλογων ανθρώπων που μοιράζονται τις ιδέες και τα πιστεύω του καθαρού, κεντρογενή φιλελεύθερου πολιτικού χώρου.
Ως Δημοκρατική Συμμαχία, από την πρώτη στιγμή λάβαμε και συνεχίζουμε να λαμβάνουμε ξεκάθαρες, τεκμηριωμένες θέσεις. Είπαμε αυτά που οι άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου φοβούνται να πουν. Όλα αυτά που σιγοψιθυρίζει η κοινωνία και κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν τολμά να εκφράσει.
Εμείς διεκδικούμε βιώσιμες λύσεις και διατυπώνουμε τολμηρές μεν, αλλά εφαρμόσιμες προτάσεις, που στόχο έχουν όχι το εφήμερο πολιτικό κέρδος, αλλά την ουσία, το αποτέλεσμα και την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Εφαρμόζουμε μια φιλελεύθερη πολιτική, με ενδυνάμωση του ιδιωτικού τομέα, νοικοκύρεμα του κράτους, περιορισμό της δημόσιας σπατάλης, προκειμένου να επιστρέψει η χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης, της ευημερίας και της κοινωνικής ευμάρειας για όλους.
Πριν λίγες ημέρες, η Πρόεδρός μας, κα. Μπακογιάννη, κατέθεσε την ολοκληρωμένη πρόταση της Συμμαχίας για την ανάκαμψη της οικονομίας, με 38 συγκεκριμένες, ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις. Εμείς προτάσσουμε τη συγκρότηση μιας Νέας Οικονομικής Πολιτικής με τον ιδιωτικό τομέα ως κινητήριο δύναμη για την ανάπτυξη. Σχεδιάσαμε ένα νέο οικονομικό μοντέλο, που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση και να την βάλλει σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, διορθώνοντας ταυτόχρονα κοινωνικές αδικίες.
Ως Δημοκρατική Συμμαχία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι αρκετοί συμπολίτες μας βρίσκονται σε ένα πρωτοφανές οικονομικό αδιέξοδο. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι καθημερινά προστίθενται και άλλοι συμπολίτες μας στη μακρά λίστα των ανέργων, καθώς ο σχετικός δείκτης σημειώνει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.
Υπογραμμίζω ότι τους τελευταίους μήνες, περισσότεροι από 170.000 και πλέον εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχασαν τις δουλειές τους, ενώ σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση βρίσκονται και οι δημόσιοι υπάλληλοι με τις συνεχείς μειώσεις των μισθών τους. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο, η Ελλάδα κατρακύλησε 15 θέσεις στο σχετικό δείκτη οικονομικής ελευθερίας, κατέχοντας πλέον την τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά τη φυγή καταθέσεων ύψους περίπου 26 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες στο εξωτερικό, ακολουθεί η φυγή των ελληνικών επιχειρήσεων όλων των μεγεθών και όλων των κλάδων, ακόμα και του εμπορίου. Εσείς, εδώ στη Θεσσαλονίκη το ξέρετε καλά ότι πολλές κερδοφόρες επιχειρήσεις μετακόμισαν σε γειτονικές μας χώρες …αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους.
Τα στοιχεία του Ιανουαρίου για την ανεργία είναι συγκλονιστικά. Σημειώνοντας νέο αρνητικό ρεκόρ φτάσαμε τους 700.000 ανέργους, εκ των οποίων η συντριπτική πλειονότητα ανήκει στην παραγωγική ηλικία από 30 έως 54 ετών, ενώ σχεδόν 1 στους 3 νέους έως 30 ετών είναι άνεργοι. Η Τράπεζα της Ελλάδος προβλέπει μάλιστα ότι εάν συνεχιστεί η τάση του τελευταίου τριμήνου του 2010 θα υπάρξει έκρηξη της ανεργίας στο 16,5% εντός του 2011.
Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να προτιμά την απώλεια παραγωγικών θέσεων, χιλιάδων μικρών επιχειρηματιών και δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων που δημιουργούν πλούτο. Και προσπαθεί με ευχολόγια και υποσχέσεις να περιορίσει την ανεργία. Αντίστοιχες «μαγικές» λύσεις κατά της ανεργίας δήθεν διαθέτει και η Αξιωματική αντιπολίτευση, προσπαθώντας μάλιστα να πείσει τους πολίτες για αυτές.
Ωστόσο, η απασχόληση δεν αυξάνεται με υποσχέσεις και λόγια του αέρα. Ακόμα και πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών γνωρίζει ότι η ανεργία δεν είναι δυνατόν να μειωθεί σε μια οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση.
Εμείς, η Δημοκρατική Συμμαχία το είπαμε ξεκάθαρα. Χρειάζεται ρήξη με το παρελθόν και ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές. Προτεραιότητα είναι να περιορίσουμε το κράτος και το κόστος του δημοσίου τομέα, τα βάρη του οποίου καλείται να επωμιστεί ο ιδιωτικός τομέας, δηλαδή το πλέον παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας.
Δυνατότητες για τη μεσοπρόθεσμη μετρίαση του προβλήματος της ανεργίας υπάρχουν ακόμα και στις παρούσες συνθήκες, αλλά η κυβέρνηση κωλυσιεργεί. Χαρακτηριστικά σημειώνω την ύπαρξη κοινοτικών κονδυλίων ύψους 285 εκατομμυρίων ευρώ για την εκτέλεση προγραμμάτων κατάρτισης 63.300 ανέργων, τα οποία όμως παραμένουν αναξιοποίητα από την κυβέρνηση. Το θέμα έφερα και στην Ολομέλεια της Βουλής, αλλά ούτε και τότε μπόρεσε ο αρμόδιος αναπληρωτής Υπουργός Εργασίας, κ. Κουτρουμάνης, να δεσμευτεί πότε θα ξεκινήσουν αυτά τα προγράμματα κατάρτισης, παρόλο που είναι ορατός ο κίνδυνος να χαθούν σημαντικά κοινοτικά κονδύλια.
Ακόμα και με τους μέχρι πρόσφατα εργαζόμενους stage, ενώ στην αρχή απολύθηκαν και διαπομπεύτηκαν από τον κύριο Πάγκαλο, σήμερα δικαιώνονται δικαστικά. Ή ακόμα οι εργαζόμενοι στη ΜΕΤΡΟ ΑΕ, οι οποίοι αφού εκπαιδεύτηκαν με το ανάλογο κόστος, στη συνέχεια απολύθηκαν! Αντίστοιχα, καμία πρωτοβουλία δεν λαμβάνει η κυβέρνηση στην αναγκαία πλέον παροχή διευκολύνσεων για την αποπληρωμή των δανείων του ΤΕΜΠΜΕ που εκατοντάδες μικρομεσαίοι επιχειρηματικές αδυνατούν να αποπληρώσουν.
Την ώρα που οι υπουργοί έχουν περιοριστεί στις αναφορές προς την Τρόϊκα, έχουν ξεχάσει την παραγωγή έργου και οραματικής πολιτικής. Εμείς προτείνουμε, στο πλαίσιο της νέας οικονομικής πολιτικής, για την τόνωση της απασχόλησης:
1. Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 10% για να ευνοηθούν οι προσλήψεις.
2. Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 50% τα πρώτα τρία χρόνια για νέες επιχειρήσεις.
3. Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και της άμεσης φορολογίας κατά 50% τα πρώτα τρία χρόνια για επιχειρήσεις που δημιουργούν νέοι κάτω από 30 ετών.
4. Επιδότηση (μέσω μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών), μη ελκυστικών θέσεων εργασίας, που καλύπτονται σήμερα στην πλειοψηφία τους από μαύρη εργασία και μπορούν να περάσουν στη νόμιμη αγορά εργασίας.
5. Συμβάσεις ορισμένου χρόνου με μειωμένες αποδοχές και ασφαλιστικές εισφορές για νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας και μακροχρόνια άνεργους, που θα τους βοηθήσουν να «ανοίξουν έτσι την πόρτα» της αγοράς εργασίας, ή να επιστρέψουν σ’ αυτή μετά από μακροχρόνια απουσία».
