Η αλήθεια του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου.
Η αλήθεια της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά.
Η αλήθεια του ΚΚΕ και της Αλέκας Παπαρήγα.
Η αλήθεια του ΛΑΟΣ και του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Η αλήθεια του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.
Όλοι έχουν την δική
τους αλήθεια για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, για το ποιός ευθύνεται και για το
πώς θα βγούμε από το αδιέξοδο.
Αλλά κανένας δεν
δικαιώνεται τελικά στην αλήθεια του.
Η πραγματικότητα, η χωρίς προηγούμενο, συντρίβει όλες
αυτές τις αλήθειες.
Ο Πίντερ λέει ότι «η πλειονότητα των πολιτικών, σύμφωνα με τα
στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας, ενδιαφέρονται όχι για την αλήθεια αλλά για
την εξουσία και την διατήρηση αυτής της εξουσίας. Για να διατηρήσουν αυτή την
εξουσία είναι αναγκαίο να παραμένουν οι πολίτες σε άγνοια, να αγνοούν την
αλήθεια, ακόμα και την αλήθεια της δικής τους ζωής. Ως εκ τούτου, ό,τι μας περιβάλλει είναι ένα απέραντο
υφαντό ψεμάτων, από τα οποία τρεφόμαστε».
Γύρω από την οικονομία, και δεν σκαμπάζω γρι οικονομικά, έχει
στηθεί ένα τεράστιο σόου. Το μεγαλύτερο που έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία
χρόνια. Μοιάζει να μην γνωρίζουμε οι πολιτικοί πώς ζει ο κόσμος, γιατί
εξανίσταται, γιατί διαμαρτύρεται, γιατί αγανακτεί και οργίζεται.
Οι Έλληνες είναι απογοητευμένοι, αηδιασμένοι, ντροπιασμένοι και
εξοργισμένοι…
Το καταφύγιο όλων ημών των πολιτικών απέναντι σε αυτά τα
συναισθήματα των Ελλήνων είναι πλέον να τους κρύβουμε την αλήθεια κάθε μέρα…
Οι Έλληνες δεν περιμένουν πια να τους δώσουμε αυξήσεις, δώρα,
συντάξεις…
Αυτό που περιμένουν είναι να τους πούμε επιτέλους την αλήθεια. Όλη την αλήθεια.
Η ηθική ευαισθησία αυτού που κάποτε λεγόταν πολιτικός κόσμος
φαίνεται να έχει πάει περίπατο.
Με λίγες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Υπάρχει μια λέξη που κάποτε κυριαρχούσε στην πολιτική σκηνή
και τώρα είναι πια μια άγνωστη λέξη για μας τους πολιτικούς. Η λέξη αυτή είναι
η Συνείδηση.
Η συνείδηση δεν
έχει να κάνει μόνο με τις δικές μας πράξεις αλλά και με τις ευθύνες που έχουμε
για τις πράξεις των άλλων. Αν το σκεφτούμε αυτό, τότε είμαστε όλοι
συνυπεύθυνοι.
Η Αριστερά ούτε καν το φαντάζεται.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία επιλέγουν το «παρελθέτω απ’
εμού το ποτήριον τούτο».
Η λέξη συνείδηση φαίνεται
να μην απασχολεί ούτε τα ΜΜΕ. Είναι σαν μην υπάρχει στον κώδικα της κριτικής
που ασκούν και της αυτοκριτικής που είναι αναγκαία. Τα μέσα είναι λαλίστατα για
όλα τα ζητήματα, αλλά για τα θέματα της συνειδήσεως κυρίως σιγούν.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η Ελλάδα είναι πια ένα νεκρό σπίτι.
Αλλά μέσα σε αυτό το νεκρό σπίτι είναι ακόμα η Ελλάδα… και οι
Έλληνες
Η χώρα, πεθαίνει σαν
χώρα.
Δείτε τους Έλληνες στους δρόμους!
Δείτε τους Έλληνες στους δρόμους!
Δείτε τους Έλληνες στους δρόμους…
Είναι υποχρέωσή μας, έσχατη θα έλεγα, να ενσωματώσουμε σε
αυτό το κουρέλι που κατάντησε σήμερα αυτό που κάποτε λεγόταν πολιτικό όραμα,
μια λέξη.
Μια λέξη που από καιρό είναι χαμένη ή αγνοούμενη.
Η λέξη Ανθρώπινη
Αξιοπρέπεια.
