Για το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης
και το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο, στις 7 Ιουνίου 2011 παρουσία των Υπουργών
κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, κ. Γ. Ραγκούση, κ. Μ. Χρυσοχοϊδη, κ. Δ. Ρέππα, κα Λ. Κατσέλη,
καθώς και του Υφυπουργού κ. Γ. Κουτρουμάνη.
1.
Κύριε
Υπουργέ, τα θέματα δεν είναι οικονομικά μόνο όπως τα θέσατε εσείς. Τα θέματα
είναι εξόχως πολιτικά και επ’ αυτών μπορώ να πω δυο τρεις σκέψεις. Ήταν χρέος
μας να παραδεχτούμε ότι η πολιτική μας δεν απέδωσε και έπρεπε να διορθώσουμε τα
λάθη της. Δεν το παραδεχτήκαμε ποτέ. Θα ‘πρεπε. Κι όχι μόνο αυτό. Θα ‘πρεπε
ταυτοχρόνως να ζητήσουμε και μια συγνώμη από τον ελληνικό λαό.
Δεν είναι μόνο ότι οι Έλληνες έχασαν μισθούς, δώρα,
συντάξεις. Οι Έλληνες έχασαν δύο πολυτιμότερα αγαθά που είναι σύμφυτα με την
ιδιοσυγκρασία τους εδώ και αιώνες: την Ελπίδα
και την Πίστη.
2.
Πώς λέμε ότι πιάσανε τόπο οι θυσίες του
ελληνικού λαού όταν ξαφνικά από παντού μαθαίνουμε τα χείριστα;
Tί σημαίνει να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα,
την ώρα που τα 9/10 των Ελλήνων πνίγονται; Δεν πετύχαμε στο πρόγραμμα
δημοσιονομικής πολιτικής. Διάβασα πως έχουμε μείνει πολύ πίσω από τους στόχους
μας. Τουλάχιστον κατά 6 δις. ευρώ.
Οι Έλληνες θα άντεχαν ακόμα και μια σκληρότερη πολιτική που
δεν θα ήταν όμως αναποτελεσματική. Αρκεί
να τους το λέγαμε εγκαίρως και αρκεί να είχαμε συνέπεια σε αυτή την πολιτική. Η
πολιτική που ακολουθήσαμε ήταν μονόχνοτη και δεν παρείχε κανένα ίχνος προοπτικής
ανάπτυξης για τη χώρα.
3.
Είπατε
ότι το κλίμα έχει αλλάξει πολύ στο εξωτερικό για την Ελλάδα. Κι εννοείτε
θετικά. Πιθανόν. Δεν το ξέρω. Αλλά περισσότερη σημασία έχει το κλίμα μέσα στο
εσωτερικό της χώρας. Όχι το κλίμα στο εξωτερικό.
Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου κάθε βράδυ ρωτούσε στερεότυπα:
«Τί κλίμα πιάνετε;» Αν με ρωτούσε
σήμερα εγώ θα του έλεγα: «Τροπικό κύριε
Πρόεδρε. Ακραίων κοινωνικών φαινομένων».
4.
Ο
κόσμος δεν πιστεύει στην συναίνεση, γιατί η συναίνεση δεν επέρχεται με κόλπα
της μιας ή της άλλης στιγμής. Η συναίνεση κατακτάται και δεν κατακτάται εκβιαστικά.
Ούτε με διλήμματα. Ούτε πολύ περισσότερο με δίσκο επαιτείας κυρίως προς αυτούς
που τους θεωρούσαμε μέχρι πριν λίγο καιρό τους ολετήρες της χώρας. Η συναίνεση
στην πολιτική πρέπει να προκύψει με θεσμικό τρόπο, αφού βέβαια τα κόμματα
καταφέρουν να σπάσουν την ασύντριφτη αλυσίδα του Εγώ τους για να έρθουν στο Εμείς
των Ελλήνων. Η υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσπάθεια συναινέσεως εσχάτως
απέτυχε και σόκαρε τον ελληνικό λαό. Μια συναίνεση μέσα από εκλογές θα ‘ταν μια
λύση, αλλά οι εκλογές αυτή τη στιγμή όπως λένε όλοι θα ήταν καταστροφή.
5. Το θέμα των βουλευτών και του κινδύνου
που διατρέχουν, της σωματικής τους ακεραιότητας αλλά και το λιγόστεμα της ψυχής
τους δεν αντιμετωπίστηκαν καταδικαστικά συλλήβδην από τον πολιτικό κόσμο όπως
έπρεπε. Οι βουλευτές όμως καλούνται κάθε τόσο να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Και τώρα οι βουλευτές θυμίζουμε τους καβαφικούς
Τρώες που κάθε φορά κάποιος Αχιλλέας τους τρομάζει και τους γυρνάει πίσω…
Όμως οι βουλευτές πρέπει να έχουμε συνείδηση και θα σας υπενθυμίσω: Συνείδηση δεν είναι μόνο η ευθύνη για τις πράξεις μας, αλλά κυρίως η
ευθύνη μας για τις πράξεις των άλλων.
6.
Θέλω
να είμαι ειλικρινής. Είμαι σε παρατεταμένη διαδικασία εξόδου μετά από 22 χρόνια
θητείας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι εκλογές για μένα θα αποτελούσαν λύτρωση
αλλά το θέμα δεν είναι προσωπικό. Το θέμα είναι τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα
και τι ακριβώς συμβαίνει στους έλληνες.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ταπεινώσαμε, πονέσαμε και αδικήσαμε
τους έλληνες. Γι’ αυτό και οι έλληνες μας ταπεινώνουν καθημερινά και μας πονούν
και ενίοτε είναι φυσικό και να μας αδικούν. Γιατί μας εξομοιώνουν όλους.
Όμως στερήσαμε από τους Έλληνες το σοβαρότερο από όλα τα
αγαθά. Όπου χωρίς αυτό δεν έχει νόημα η λέξη άνθρωπος. Ούτε η λέξη ζωή. Τους
στερήσαμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
7.
Δεν
θέλω να πω τίποτα που να αφορά την περιοχή της Φλώρινας γιατί πια τα σύνορα
εκεί πάνω είναι ανοχύρωτα σύνορα.
Μιλάω για ανάπτυξη που ούτε κατ’ ιδέαν δεν υπάρχει και μοιραία επηρεάζει το
φρόνημα. Για μας η χαριστική βολή στα
σύνορα είναι η εξίσωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης με εκείνον του πετρελαίου
κίνησης. Ενημερώσαμε τον κ. Παπακωνσταντίνου πριν από ένα χρόνο. Μας είπε
ότι αντιλαμβάνεται καλά το θέμα, αλλά ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Τώρα
μαθαίνουμε ότι θα ισχύσει.
Και δεν θεωρώ ότι αρκεί το να κάνουμε διάλογο κάποια λεπτά
στις Επιτροπές ή στην Ολομέλεια την ύστατη στιγμή. Ένα τόσο ακραίο γεγονός
χρειάζεται εξαντλητικό διάλογο που ξεπερνάει τα όρια ενός βουλευτή και
εφάπτεται μιας ολόκληρης κοινωνίας. Και στην προκειμένη περίπτωση μιας
κοινωνίας που έχει τίτλο τιμής, ευθύνης
και βάρους τη λέξη «Ακρίτας».
