ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ. Ανοιχτή επιστολή προς τους γονείς των μαθητών μας

Αγαπητοί γονείς, Εμείς οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας θέλουμε μέσα απ’ αυτή την επιστολή να μοιραστούμε μ’ εσάς τις αγωνίες και τις σκέψεις μας για τη Δημόσια Εκπαίδευση, την εργασία και το μέλλον των παιδιών μας. Στο ίδιο έργο θεατές

Είναι σε όλους μας φανερό ότι φέτος βιώνουμε τη δυσκολότερη χρονιά που έχει γνωρίσει η εκπαίδευση και οι εργαζόμενοι από τη μεταπολίτευση και μετά. Η κυβέρνηση σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δ.Ν.Τ. καταργούν ότι κερδήθηκε με αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια. Οι ανατροπές στη ζωή μας εξελίσσονται με τρομακτική σφοδρότητα και σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα.
Η ανεργία χτυπάει κόκκινο συναγερμό, οδηγώντας κάθε οικογένεια να έχει έναν τουλάχιστο άνεργο, οι μισθοί σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα κατρακυλούν, η ακρίβεια καλπάζει, στον ιδιωτικό τομέα κυριαρχεί η απόλυτη αυθαιρεσία του εργοδότη κι ο φόβος της απόλυσης, στο δημόσιο χιλιάδες συμβασιούχοι μένουν άνεργοι, ενώ προσλαμβάνονται ελαστικά εργαζόμενοι που δουλεύουν για μήνες απλήρωτοι, όπως οι αναπληρωτές ΕΣΠΑ στην εκπαίδευση.
Παρά τις μεγάλες εξαγγελίες για «αλλαγές», «τομές», «μεταρρυθμίσεις», «αναδιαρθρώσεις», ξέρουμε ότι το σημερινό σχολείο βρίσκεται μακριά απ’ αυτό, που ονειρευόμαστε κι εμείς κι εσείς. Τα ερωτήματα, που βασανίζουν εσάς αλλά και μας για την ποιότητα και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, δε βρίσκουν απάντηση, γιατί παραμένουν οι αιτίες που τα προκαλούν.
2
Μαζί αγωνιούμε όταν:
• Το παιδί μας, γυρίζει εξουθενωμένο από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσει, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα,
• Πολλά σχολεία, εξακολουθούν να λειτουργούν με διπλοβάρδια, σε ακατάλληλα σχολικά κτίρια, με έλλειψη σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.)
• Τα βιβλία φέτος δεν έχουν έρθει στα σχολεία
• Το νηπιαγωγείο, συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας μένουν εκτός του δημόσιου νηπιαγωγείου. Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή παραμένει γράμμα κενό περιεχομένου
• Η συνεχόμενη μετακύληση των ευθυνών της πολιτείας, μας αναγκάζει να βάζουμε όλο και
πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη για τη στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των παιδιών μας
(διδακτικές επισκέψεις, χαρτί φωτοτυπίας κτλ)
• Υπάρχουν χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από
έλλειψη προσωπικού, κάθε Σεπτέμβρη,
• Οι συγχωνεύσεις σχολείων και οι συμπτύξεις
τμημάτων σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν στην
αύξηση του αριθμού των μαθητών στην τάξη.
• Υπάρχει συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων
Ένταξης για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές
ανάγκες
• Καταργούνται άτυπα οι τάξεις υποδοχής για τους
αλλοδαπούς μαθητές και εντείνεται η ανισότητα, οι διαχωριστικές γραμμές και τα φαινόμενα
αποκλεισμού
• Οδηγείται σε απαξίωση το Ολοήμερο σχολείο και ουσιαστικά μετατρέπεται σε «παιδοφυλακτήριο»
• Πολλαπλασιάζεται η ένταση των φαινομένων σχολικής αποτυχίας και απόρριψης.
• Υπάρχει έλλειψη επιμόρφωσης και κατάργηση της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών.
Παιδεία: Κοινωνικό δικαίωμα ή υπόθεση της αγοράς; Όλοι θυμούνται το ιστορικό αίτημα για 15% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία. Έγινε επανειλημμένα προεκλογική υπόσχεση, μετατράπηκε σε 5% του ΑΕΠ, αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς ποτέ δεν ικανοποιήθηκε. Αντίθετα οι δαπάνες για την εκπαίδευση μειώνονται συνεχώς, για να φτάσουν το 2011 στο χαμηλότερο ποσοστό στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας. Έχετε νιώσει όλοι, βαθιά στην τσέπη σας, ότι η δωρεάν εκπαίδευση κατάντησε σύγχρονος μύθος. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεθοδευμένη προσπάθεια από διεθνείς οργανισμούς και κυβερνήσεις, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για να μετατραπεί το κοινωνικό δικαίωμα στην εκπαίδευση σε ατομική υποχρέωση. Δηλαδή, ο πολίτης οφείλει μόνος του να μεριμνά και να εξασφαλίζει την εκπαίδευση στον εαυτό του και στα παιδιά του και όχι το κράτος σε όλους. Με βάση αυτή τη λογική το κράτος θα διαθέτει τα στοιχειώδη κι όλα τα υπόλοιπα θα καλούνται να τα καλύψουν οι γονείς ή οι χορηγοί. Η αγορά εισβάλλει ταχύτατα στο δημόσιο σχολείο και το καλεί να λειτουργεί με τα κριτήρια των επιχειρήσεων.
3
Η αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών Θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς μαζί σας. Πιστεύουμε απόλυτα, ότι ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος και η χειραγώγηση του εκπαιδευτικού και του σχολείου, θα χειροτερέψει την εκπαίδευση των παιδιών σας. Θα κάνει τον εκπαιδευτικό πιο φοβισμένο, πιο ανασφαλή, περισσότερο «υπάλληλο» και λιγότερο παιδαγωγό, συνεργάτη κι οραματιστή. Απέναντι σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα αγωνιζόμαστε για:
• Γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ, αίτημα κυρίαρχο σε όλες τις κινητοποιήσεις μας.
• Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σ΄ όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς και κατηγοριοποιήσεις.
• Ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
• Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 στο νηπιαγωγείο.
• Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
• Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να εξυπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση.
• Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία.
• Μισθούς αξιοπρέπειας για τους εκπαιδευτικούς.
Αγώνας για αξιοπρεπή Εργασία Αγαπητοί γονείς,
Απευθυνόμαστε σε σας όχι μόνο γιατί είστε οι γονείς των μαθητών μας αλλά και γιατί είστε κι εσείς εργαζόμενοι.
• Γιατί αισθανόμαστε ότι λίγο ως πολύ ξυπνάμε με τις ίδιες
αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη.
• Γιατί κι εσείς κι εμείς, για να ζήσουμε τις οικογένειές μας,
χρειάζεται να κάνουμε δυο και τρεις δουλειές. Γιατί
είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και
βλέπουμε μέρα με τη μέρα τους μισθούς μας να χάνουν
την αγοραστική τους δύναμη.
• Γιατί αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην
εποχή της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της
απίστευτης αύξησης της παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς
πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και
σκληρότερα.
• Γιατί θυμώνουμε όλοι μας όταν οι μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς (η ανασφάλιστη εργασία,
η ωρομισθία, ο φόβος της απόλυσης, τα ωράρια «λάστιχο», η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων ) θεωρούνται το όραμα του 21ου αιώνα.
• Γιατί κι εσείς κι εμείς, τρομάζουμε στην ιδέα, ότι όσο περνάει ο καιρός, για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε βαθιά γεράματα και μετά από 40 χρόνια δουλειάς, θα χρειαζόμαστε την οικονομική στήριξη των παιδιών μας για να επιβιώσουμε.
• Γιατί αγανακτούμε όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και περισσότεροι.
4
Εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε κομμάτι του κόσμου της εργασίας γι΄ αυτό καλούμε και τους άλλους εργαζόμενους σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα, να αγωνιστούμε για:
 το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο για
όλα τα παιδιά,
 τη αύξηση των δαπανών για την
Παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π.
 την ανατροπή των πολιτικών που
υπονομεύουν το μέλλον της νέας
γενιάς,
 την πραγματική αύξηση των
αποδοχών μας,
 τη σταθερή και μόνιμη εργασία.
Κάθε νίκη απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης ανοίγει το δρόμο για νέες κατακτήσεις σε όλους τους εργαζόμενους. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ Αγαπητοί γονείς, Γνωρίζετε, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που κινητοποιούμαστε. Γνωρίζετε, ότι η απεργία έχει μεγάλο κόστος για μας, ιδιαίτερα σήμερα που βρισκόμαστε στην κορύφωση της τεράστιας οικονομικής κρίσης. Οι κινητοποιήσεις μας ξεκινούν 10 ημέρες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Μιας χρονιάς που ξεκινάει χωρίς βιβλία (!!!) και με χιλιάδες κενά στα σχολεία. Έχουμε την αποφασιστικότητα αλλά και τη θέλησή να αγωνιστούμε για να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα του δημόσιου σχολείου «εδώ και τώρα». Πολύ απλά , η κατάσταση που βιώνουμε ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Σας καλούμε να παραμερίσετε όσους «καλοθελητές» θελήσουν να συκοφαντήσουν αυτό τον αγώνα. Να είστε σίγουροι πως με τον αγώνα μας αυτά που έχουμε να κερδίσουμε εμείς, οι μαθητές μας και το δημόσιο σχολείο, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχουμε να «χάσουμε». Τώρα είναι η δικιά μας ώρα. Να ενώσουμε αγωνίες και αγώνες για ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Να μείνει το Δημόσιο Σχολειό έξω και μακριά από τα μνημόνια και τις περικοπές.