«Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε την απόφασή του για το αν παραβιάστηκε το άρθρο 11 της ενδιάμεσης συμφωνίας.
Επ' αυτού επισημαίνω ότι:
· Το Δικαστήριο θεωρεί το ότι εκφράστηκε αντίρρηση στο Βουκουρέστι αρκούσε αφ' εαυτού για να θεωρηθεί το γεγονός παραβίαση του άρθρου 11 (ήταν δεν ήταν, τυπικώς, βέτο).
· Το Δικαστήριο αρνείται όλα ανεξαιρέτως τα λοιπά αιτήματα των Σκοπίων. Το κυριότερο είναι ότι αρνείται να διατάξει την Ελλάδα να μην προβάλλει αντιρρήσεις στο μέλλον και να αλλάξει πολιτική.
· Το Δικαστήριο αρνήθηκε να ασχοληθεί με την ουσία της διαφοράς.
· Η εξέλιξη αυτή δεν είναι θετική, αλλά ούτε και ιδιαιτέρως ανησυχητική. Στη σημερινή κατάσταση, άλλωστε, συνετέλεσαν οι φανατισμοί και οι πατριδοκαπηλίες του 1990-1991 και η πλήρης εγκατάλειψη του ζητήματος -με τις εκατό και πλέον αναγνωρίσεις που ακολούθησαν- από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μεταξύ 1995 και 2004.
Η εθνική θέση που εκφράστηκε από την ελληνική κυβέρνηση μετά το 2007 για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων (erga omnes) είναι μία καθαρή θέση στην οποία η χώρα μας πρέπει να επιμείνει και το μήνυμα αυτό να δοθεί άμεσα προς κάθε κατεύθυνση, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Με την πολιτική μας το θέμα επανήλθε, δυνατά στο προσκήνιο, διαμορφώθηκε επιτέλους εθνική θέση για την ονομασία και πείσθηκαν οι εταίροι ότι, χωρίς επίλυσή του, δεν ενδείκνυται η ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Τα μεγάλα αυτά θέματα αποτελούν εθνικό κεκτημένο που πρέπει να καθορίσει κάθε επόμενο βήμα μας και στο μέλλον».
