Αφιέρωση στην επανεκλογή του σύγχρονου μεγάλου τσάρου της Ρωσίας
Ο ΠΟΥΤΙΝ , ΚΙ Η ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΗΡΑΣ-ΜΟΙΡΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, ευκαιρία θεμιτής άμιλλας για μια πιο διπλωματική και αλληλέγγυα φίλη Δύση.
Ενήμερος για την ελληνική μυθολογία, δεν εννοούσε όσα κακά είχαν ήδη ξεχυθεί στη γή.
Εννούσε σίγουρα αυτό που πάντα έμενε μέσα στο κουτί: την ελπίδα του κόσμου.
Και η ελπίδα του κόσμου ποτέ δεν ήταν άλλη από την οικουμενική προαιώνια σκέψη της ελευθερίας του πνεύματος των λαών, διανθισμένη μέσα από την ελληνική μυθολογία.
Κάθε προσπάθεια ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης στον πλανήτη μας , κάθε φορά έβρισκε στο δρόμο της τη διασταύρωση που βρήκε ο Ηρακλής : το δρόμο της Αρετής και της Κακίας.
Οσο κι αν το τελικό αποτέλεσμα πάντα ήταν η διδαχή και η σύνεση, δια αμφοτέρων των οδών.
Είναι ξανά παράδοξο ότι η αποτυχία της παγκόσμιας μονοκυριαρχίας συνέπεσε χρονικά με μια ανομική, αλλοτριωμένη και καταχρεωμένη χώρα σε κομβικό σημείο: την Ελλάδα.
Είχε ήδη συνθλιβεί κάτω από τις πλάκες της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης,πρώτη, όπως πάντα.
Πάντα στόχος ΄΄να πληγούν βαθιά οι ρίζες της΄΄, πάντα όμως αργά , ποτέ δεν ήταν υλικές.
Το πνεύμα της πάντα ήταν έξω από το μίζερο κράτος, ζούσε και ταξίδευε , ζεί και βασιλεύει.
Η αναγέννηση Ανατολής και Δύσης ,ω της συμπτώσεως,πάντα γίνεται με την Ελλάδα άνευ κράτους ή συντεθλιμένη ηθών και τοκοχρεωλυσίων ή αρχούμενη μετακαποδίστριων Οθώνων . Όμως:
Η πνευματική σπορά, αυτή τη φορά του διασπασμένου νότιου Βυζάντιου του θαλασσεμπορίου,
πέρασε προ πολλού στο βόρειο Βυζάντιο , χθές των σιτηρών, σήμερα των αγωγών ( και διαγωγών).
Ο βασιλεύς Κων/νος της Κωνσταντινούπολης ,έδωσε τα πολιτιστικά σκήπτρα στον τσάρο Πέτρο της Αγίας Πετρούπολης. Μια νέα κάθετος γεννήθηκε, πάνω στην παλιά ,της Ταυρίδας.
Κι αν το ένα Βυζάντιο εκοιμήθη, ετιμωρήθη ,το άλλο ήδη αφυπνίστηκε, αναγεννήθηκε.
Ομοίως ο εριχθόνιος δράκων , γενάρχης των Αθηναίων , επέζησε πνευματικά στην Ανατολή,
στη μεγάλη Πολιτεία του Ουρανού. Ο Ζιάο Ζε Μιν ήδη προσκύνησε στα ανάκτορα του Μίνωα.
Ο κινέζικος δράκος ήδη τείνει χείρα στην ιδιωτική ελληνική ναυτιλία .Βόσπορος κι ο Ειρηνικός.
Ας αγαπούν τον ελληνικό ταύρο σε Ευρώπη κι Αμερική , η Κίνα αγαπάει το δικό της δράκο ..
Οι λαοί ξαναθυμούνται και προσκυνούν το ήθος του Διόνυσου, του Ηρακλή, του Αλέξανδρου.
Ο Ισκαντέρ προ πολλού είναι Αγιος του Ισλάμ, δεν περίμενε σήμερα να τον ανακαλύψουν.
Οι λαοί ξέρουν σήμερα τι τους δίδαξε , με τόσο αίμα, ιδρώτα και θυσίες , η ελληνική σκέψη.
Το πνεύμα ελευθερίας που γεννήθηκε στην Ελλάδα ήδη γεννά νέες συμφωνίες των λαών,γεννώντας ξανά την παγκόσμια ισορροπία, το μέτρο και την Απολλώνια αρμονία. Κουρέλια τραγουδούν…
Μια νέα παγκόσμια φιλική εταιρία γεννήθηκε στην πρώην αμελητέα και καταφρονεμένη Ανατολή, κι αυτή τη φορά για την ισορροπία του πνεύματος ελευθερίας ,που γέννησε η Ελλάς. Στη Σαγκάη.
Το χρυσόμαλλο δέρας της ανατολικής καρδιάς εξισορροπεί πλέον τη δυτική εγκεφαλική γνώση,των μήλων των εσπερίδων.
Ο Πυθαγόρας κι η διοίκηση των δελφινιών περνούν μέσα από τα ίδια
ηλεκτρονικά παράθυρα της Αργούς , από εκεί που πήγαινε να περάσει η όψη της Μέδουσσας-κακής μέθεξης ουσίας.
H Ανατολή ανέκαθεν υπήρξε ο άρρεν γεννήτωρ ουρανός και η Δύση η γόνιμη σύζυγος γαία.
Το ελληνικό πνεύμα της ελευθερίας εκδιωκόμενο από τη χώρα μας , ως άλλος Ζεύς διωκόμενος
από τη ζηλόφθων Ηρα –Δύση(ελληνίδα αγχώδη, άρα εδώδιμη κόρη του Κρόνου– χρονο-γράμματος),ως άλλος κύκνος με σπασμένα τα φτερά , έπεσε στην αυλή της πανέμορφης υπερβορείας Λητούς.
Εκεί θεραπεύτηκαν τα φτερά και γεννήθηκε ο Απόλλων, το φως κι η ελπίδα του κόσμου, η ισορροπία του ψυχισμού και της ελευθερίας των λαών, μέσα από τη Δήλο - δήλωση του Ρώσου Προέδρου, που τον αναδεικνείει στον μέγα τσάρο Βλαδίμηρο της σύγχρονης ιστορίας.
Το 4ο οικονομικό-πολιτιστικό Ραιχ της σημερινής παγκοσμιοποίησης το καθυστέρησε έγκαιρα η επίγνωση της ελληνικής μυθολογίας από τους λαούς, που αφύπνισε όλους τους δικούς τους μύθους.
Ετσι, μέσα ξανά από το ρωσικό χειμώνα ξαναγεννιέται η άνοιξη της ισορροπίας και της αρμονίας τους, η μυθώδης Aπολλώνια ελπίδα του κόσμου. Οι θρύλλοι της εποχής των βασιλέων ξαναγυρίζουν.
Ο θεός σώζοι τη γενάρχη βασίλισσα Μέλισσα , αδελφή της Αμάλθειας, κι οι δυό μαζί, νέκταρ και αμβροσία, γίνονται τροφοί του Διός-δότη ανδρός , βασιλέως-Mίνωα Mαν-ιτού, γενάρχου ανθρώπου.
Πριν από την πτώση των παγκόσμιων τειχών, προβάλλει ένα οικονομικό και πολιτιστικό ισόρροπο αντίπαλο δέος, ως προοπτική: Η ιστορία, οι μύθοι, τα ήθη και τα έθιμα των καταφρονεμένων λαών.
Αυτά διαποτίζουν, τιτρώσκουν αργά και σταθερά , το κάθε κάστρο της παγκοσμιοποίησης.
Η Παλλάς Αθηνά πάντα δωρίζει την Αιγίδα της σε όσους τιμούν τον πολιτισμό, τον ανθρωπισμό.
Ο Ζεύς , λέει ο μύθος , από τους Δελφούς πέταξε 2 αετούς-δυνάμεις σε ανατολή και δύση. Στον ίδιο χρόνο ξαναγύρισαν στο ίδιο σημείο: τον άδολο ειρηνικό ομφαλό του πνεύματος της ισορροπίας στη γή, την κοινή λογική.
Η Δύση,ας αποκτήσει ξανά την ανθρωπο-αίγλη της, κάτω από το άγαλμα της ελευθερίας, ποτέ δεν είναι αργά για να ξανακερδίσει τη χαμένη της συμπάθεια στους λαούς.Είναι επιθυμητή κι αναγκαία.
Κι ακόμα περισσότερο όταν ,σε χαλεπούς καιρούς ,είναι καλό οι λαοί να μετρούν φίλους ….
Νικηφόρος Ουρανός Φωκάς
 |
| Μεγα στεμμα Ρωσιας |
Ο ΠΟΥΤΙΝ , ΚΙ Η ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΗΡΑΣ-ΜΟΙΡΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, ευκαιρία θεμιτής άμιλλας για μια πιο διπλωματική και αλληλέγγυα φίλη Δύση.
Ενήμερος για την ελληνική μυθολογία, δεν εννοούσε όσα κακά είχαν ήδη ξεχυθεί στη γή.
Εννούσε σίγουρα αυτό που πάντα έμενε μέσα στο κουτί: την ελπίδα του κόσμου.
Και η ελπίδα του κόσμου ποτέ δεν ήταν άλλη από την οικουμενική προαιώνια σκέψη της ελευθερίας του πνεύματος των λαών, διανθισμένη μέσα από την ελληνική μυθολογία.
Κάθε προσπάθεια ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης στον πλανήτη μας , κάθε φορά έβρισκε στο δρόμο της τη διασταύρωση που βρήκε ο Ηρακλής : το δρόμο της Αρετής και της Κακίας.
Οσο κι αν το τελικό αποτέλεσμα πάντα ήταν η διδαχή και η σύνεση, δια αμφοτέρων των οδών.
Είναι ξανά παράδοξο ότι η αποτυχία της παγκόσμιας μονοκυριαρχίας συνέπεσε χρονικά με μια ανομική, αλλοτριωμένη και καταχρεωμένη χώρα σε κομβικό σημείο: την Ελλάδα.
Είχε ήδη συνθλιβεί κάτω από τις πλάκες της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης,πρώτη, όπως πάντα.
Πάντα στόχος ΄΄να πληγούν βαθιά οι ρίζες της΄΄, πάντα όμως αργά , ποτέ δεν ήταν υλικές.
Το πνεύμα της πάντα ήταν έξω από το μίζερο κράτος, ζούσε και ταξίδευε , ζεί και βασιλεύει.
Η αναγέννηση Ανατολής και Δύσης ,ω της συμπτώσεως,πάντα γίνεται με την Ελλάδα άνευ κράτους ή συντεθλιμένη ηθών και τοκοχρεωλυσίων ή αρχούμενη μετακαποδίστριων Οθώνων . Όμως:
Η πνευματική σπορά, αυτή τη φορά του διασπασμένου νότιου Βυζάντιου του θαλασσεμπορίου,
πέρασε προ πολλού στο βόρειο Βυζάντιο , χθές των σιτηρών, σήμερα των αγωγών ( και διαγωγών).
Ο βασιλεύς Κων/νος της Κωνσταντινούπολης ,έδωσε τα πολιτιστικά σκήπτρα στον τσάρο Πέτρο της Αγίας Πετρούπολης. Μια νέα κάθετος γεννήθηκε, πάνω στην παλιά ,της Ταυρίδας.
Κι αν το ένα Βυζάντιο εκοιμήθη, ετιμωρήθη ,το άλλο ήδη αφυπνίστηκε, αναγεννήθηκε.
Ομοίως ο εριχθόνιος δράκων , γενάρχης των Αθηναίων , επέζησε πνευματικά στην Ανατολή,
στη μεγάλη Πολιτεία του Ουρανού. Ο Ζιάο Ζε Μιν ήδη προσκύνησε στα ανάκτορα του Μίνωα.
Ο κινέζικος δράκος ήδη τείνει χείρα στην ιδιωτική ελληνική ναυτιλία .Βόσπορος κι ο Ειρηνικός.
Ας αγαπούν τον ελληνικό ταύρο σε Ευρώπη κι Αμερική , η Κίνα αγαπάει το δικό της δράκο ..
Οι λαοί ξαναθυμούνται και προσκυνούν το ήθος του Διόνυσου, του Ηρακλή, του Αλέξανδρου.
Ο Ισκαντέρ προ πολλού είναι Αγιος του Ισλάμ, δεν περίμενε σήμερα να τον ανακαλύψουν.
Οι λαοί ξέρουν σήμερα τι τους δίδαξε , με τόσο αίμα, ιδρώτα και θυσίες , η ελληνική σκέψη.
Το πνεύμα ελευθερίας που γεννήθηκε στην Ελλάδα ήδη γεννά νέες συμφωνίες των λαών,γεννώντας ξανά την παγκόσμια ισορροπία, το μέτρο και την Απολλώνια αρμονία. Κουρέλια τραγουδούν…
Μια νέα παγκόσμια φιλική εταιρία γεννήθηκε στην πρώην αμελητέα και καταφρονεμένη Ανατολή, κι αυτή τη φορά για την ισορροπία του πνεύματος ελευθερίας ,που γέννησε η Ελλάς. Στη Σαγκάη.
Το χρυσόμαλλο δέρας της ανατολικής καρδιάς εξισορροπεί πλέον τη δυτική εγκεφαλική γνώση,των μήλων των εσπερίδων.
Ο Πυθαγόρας κι η διοίκηση των δελφινιών περνούν μέσα από τα ίδια
ηλεκτρονικά παράθυρα της Αργούς , από εκεί που πήγαινε να περάσει η όψη της Μέδουσσας-κακής μέθεξης ουσίας.
H Ανατολή ανέκαθεν υπήρξε ο άρρεν γεννήτωρ ουρανός και η Δύση η γόνιμη σύζυγος γαία.
Το ελληνικό πνεύμα της ελευθερίας εκδιωκόμενο από τη χώρα μας , ως άλλος Ζεύς διωκόμενος
από τη ζηλόφθων Ηρα –Δύση(ελληνίδα αγχώδη, άρα εδώδιμη κόρη του Κρόνου– χρονο-γράμματος),ως άλλος κύκνος με σπασμένα τα φτερά , έπεσε στην αυλή της πανέμορφης υπερβορείας Λητούς.
Εκεί θεραπεύτηκαν τα φτερά και γεννήθηκε ο Απόλλων, το φως κι η ελπίδα του κόσμου, η ισορροπία του ψυχισμού και της ελευθερίας των λαών, μέσα από τη Δήλο - δήλωση του Ρώσου Προέδρου, που τον αναδεικνείει στον μέγα τσάρο Βλαδίμηρο της σύγχρονης ιστορίας.
Το 4ο οικονομικό-πολιτιστικό Ραιχ της σημερινής παγκοσμιοποίησης το καθυστέρησε έγκαιρα η επίγνωση της ελληνικής μυθολογίας από τους λαούς, που αφύπνισε όλους τους δικούς τους μύθους.
Ετσι, μέσα ξανά από το ρωσικό χειμώνα ξαναγεννιέται η άνοιξη της ισορροπίας και της αρμονίας τους, η μυθώδης Aπολλώνια ελπίδα του κόσμου. Οι θρύλλοι της εποχής των βασιλέων ξαναγυρίζουν.
Ο θεός σώζοι τη γενάρχη βασίλισσα Μέλισσα , αδελφή της Αμάλθειας, κι οι δυό μαζί, νέκταρ και αμβροσία, γίνονται τροφοί του Διός-δότη ανδρός , βασιλέως-Mίνωα Mαν-ιτού, γενάρχου ανθρώπου.
Πριν από την πτώση των παγκόσμιων τειχών, προβάλλει ένα οικονομικό και πολιτιστικό ισόρροπο αντίπαλο δέος, ως προοπτική: Η ιστορία, οι μύθοι, τα ήθη και τα έθιμα των καταφρονεμένων λαών.
Αυτά διαποτίζουν, τιτρώσκουν αργά και σταθερά , το κάθε κάστρο της παγκοσμιοποίησης.
Η Παλλάς Αθηνά πάντα δωρίζει την Αιγίδα της σε όσους τιμούν τον πολιτισμό, τον ανθρωπισμό.
Ο Ζεύς , λέει ο μύθος , από τους Δελφούς πέταξε 2 αετούς-δυνάμεις σε ανατολή και δύση. Στον ίδιο χρόνο ξαναγύρισαν στο ίδιο σημείο: τον άδολο ειρηνικό ομφαλό του πνεύματος της ισορροπίας στη γή, την κοινή λογική.
Η Δύση,ας αποκτήσει ξανά την ανθρωπο-αίγλη της, κάτω από το άγαλμα της ελευθερίας, ποτέ δεν είναι αργά για να ξανακερδίσει τη χαμένη της συμπάθεια στους λαούς.Είναι επιθυμητή κι αναγκαία.
Κι ακόμα περισσότερο όταν ,σε χαλεπούς καιρούς ,είναι καλό οι λαοί να μετρούν φίλους ….
Νικηφόρος Ουρανός Φωκάς
