Με φουλ ρυθμούς εργάζεται η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ για την ανεύρεση ιδιώτη – επενδυτή, που θα του εκχωρηθεί ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας (ΟΣΕ), αδιαφορώντας για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει η ιδιωτικοποίηση για τους εργαζόμενους στον Οργανισμό, τους χρήστες του τρένου, αλλά κύρια και στην ίδια την παραγωγική βάση της χώρας.
Από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του, ο υπουργός Ανάπτυξης και Υποδομών, Κ. Χατζηδάκης, έθεσε ανάμεσα στις προτεραιότητές του την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, έχοντας.Βεβαίως, και την... πείρα της «Ολυμπιακής Αεροπορίας». Επισήμως όλες αυτές τις μέρες δεν έχει ανακοινωθεί κάτι σχετικό όμως η διαρρέουσα φημολογία ανέφερε ότι βρισκόμαστε ενώπιον εξελίξεων στον εθνικό σιδηρόδρομο, κάτι που, σύμφωνα και με τις κυβερνητικές μνημονιακές δεσμεύσεις, πρέπει να γίνει εντός του έτους. Επιπλέον και το κλιμάκιο της τρόικας που πρόσφατα επισκέφτηκε το υπουργείο Υποδομών, ανάμεσα στα άλλα, πίεσε για την ταχύτατη «απαλλαγή» του κράτους από τον ΟΣΕ, αν είναι δυνατόν ακόμη και μέσα στους επόμενους μήνες.
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, ο ελληνικός λαός, έχουν ανάγκη από σύγχρονες, ποιοτικές, φτηνές και ασφαλείς σιδηροδρομικές μεταφορές. Αυτές τις ανάγκες θυσιάζει στο βωμό της κερδοφορίας των μονοπωλίων η πολιτική της "απελευθέρωσης" των σιδηροδρομικών μεταφορών στις χώρες της ΕΕ που προωθεί η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ.
Πρόκειται για πολιτική που ακολουθείται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, παρά τη διαφορετική δημοσιονομική τους κατάσταση και τη διαφορετική ποιότητα των σιδηροδρομικών δικτύων τους. Η προώθηση της "απελευθέρωσης" οδηγεί σε πρόσθετη επιβάρυνση στα κόμιστρα που καλείται να πληρώσει η λαϊκή οικογένεια και επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και του πραγματικού μισθού των εργαζόμενων του κλάδου. Βασικό στοιχείο αυτής της πολιτικήςείναι ο διαχωρισμός του σιδηροδρομικού δικτύου και των υποδομών απ' το μεταφορικό έργο, ώστε να διασφαλιστεί η δυνατότητα εκμετάλλευσης της ενιαίας κρατικής υποδομής από διάφορους ιδιωτικούς ομίλους προς όφελός τους.
Στη χώρα μας, η εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας με τις κοινοτικές οδηγίες απελευθέρωσης ξεκίνησε από το 1997, με νομοθετικές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, προχώρησε η σταδιακή αναδιάρθρωση του ΟΣΕ, η οποία οδήγησε στο διαχωρισμό της ΤΡΑΙΝΟΣΕ (εταιρεία εκμετάλλευσης του δικτύου) απ' τις υπόλοιπες εταιρείες του ΟΣΕ, με διαδοχικές νομοθετικές ρυθμίσεις μέχρι το 2008. Υλοποιήθηκε η κατάργηση μεγάλου αριθμού δρομολογίων, η αύξηση της τιμής των εισιτηρίων και η μείωση του προσωπικού του ΟΣΕ.
Πολλά έργα σιδηροδρομικής υποδομής, που χρυσοπληρώθηκαν απ' τον ΟΣΕ, έμειναν ημιτελήκαι άλλα δεν χρησιμοποιήθηκαν, με αποτέλεσμα το ελληνικό δίκτυο να βρίσκεται σε πορεία ουσιαστικής συρρίκνωσης.
Γενικότερα, η ανάπτυξη ενός σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου που να καλύπτει το σύνολο της ηπειρωτικής Ελλάδας δεν αποτέλεσε προτεραιότητα της ελληνικής αστικής πολιτικής. Στη συγκεκριμένη επιλογή επέδρασαν μεταξύ άλλων η δυσκολία άμεσης σύνδεσης με τα κράτη - μέλη της ΕΕ μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, το μικρό μέγεθος ανάπτυξης της βαριάς ελληνικής μεταποιητικής βιομηχανίας και ο προσανατολισμός στα οδικά έργα μεταφοράς από ισχυρά τμήματα της άρχουσας τάξης.
Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, που προπαγανδίζει το νοικοκύρεμα του χρέους και αναφέρεται στη ζημιογόνα λειτουργία του ΟΣΕ,κρύβει τις αιτίες της σημερινής κατάστασης. Το πραγματικό σκάνδαλο είναι η πολιτική της συγκυβέρνησης, που παραχωρεί στο μονοπωλιακό κεφάλαιο για εκμετάλλευση αυτές τις κολοσσιαίες υποδομές, η νόμιμη και παράνομη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων από το ελληνικό δημόσιο.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επικαλούνται τα εγκλήματά τους για να επιταχύνουν τις εξελίξεις στην ίδια αντιλαϊκή ρότα και για να ολοκληρώσουν το αντιλαϊκό έργο τους.
Θέλουν να ολοκληρώσουν το διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων και τα πιο κερδοφόρα τμήματα του ΟΣΕ, όπως την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τα κέντρα επισκευών, κερδοφόρες περιφερειακές γραμμές, να τα δώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο με αποκλειστικό κριτήριο να του εξασφαλίσουν ικανοποιητική κερδοφορία.
Θέλουν να κλείσουν όσες ακόμα περιφερειακές γραμμές, με τα δικά τους κριτήρια, δεν είναι κερδοφόρες και δεν ενδιαφέρεται το μεγάλο κεφάλαιο για αυτές.
Θέλουν να συνεχίσουν τον περιορισμό των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, ώστε να εξασφαλίσουν φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.
Οδηγούν σε απαξίωση το έμπειρο επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό, τμήμα των σύγχρονων υποδομών, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύουν την αξιοποίηση εγχώριων παραγωγικών δυνατοτήτων, που μπορούν να στηρίξουν την ανάπτυξη ενός σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει στο απυρόβλητο τις δεσμεύσεις της Ελλάδας ως κράτος - μέλος της ΕΕ για "απελευθέρωση" των σιδηροδρομικών μεταφορών και παραπλανά ότι μπορεί να διασφαλισθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας των σιδηροδρομικών μεταφορών μέσα στην ευρωενωσιακή καπιταλιστική αγορά.
Τυχόν υλοποίηση των σχεδίων της ΕΕ και της άρχουσας τάξης θα έχει τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα για τα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο. Οι εργαζόμενοι δε χρωστάνε τίποτα. Την κρίση και το χρέος να πληρώσει η πλουτοκρατία. Να απορρίψουν τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης και των κεφαλαιοκρατών πως οι επιλογές τους επιβάλλονται λόγω της κρίσης και του χρέους για να μειωθούν τα ελλείμματα που πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Το ΚΚΕ στηρίζει:
-- Κάθε προσπάθεια των εργαζομένων στο σιδηρόδρομο που θα έχει καθαρό μέτωπο ενάντια σε κάθε είδους ιδιωτικοποίηση των ελληνικών σιδηροδρόμων.
-- Κάθε προσπάθεια που θα εναντιώνεται στις αποφάσεις και κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για απελευθέρωση των σιδηροδρομικών μεταφορών, όπως από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ έχει αποφασιστεί.
Καλεί τα συνδικάτα, τις λαϊκές οργανώσεις να καταδικάσουν τα κυβερνητικά σχέδια ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, να πάρουν πρωτοβουλίες αποκάλυψης και ανάσχεσης των αντιλαϊκών αυτών σχεδίων.
Η κάλυψη των λαϊκών αναγκών για καθολικές, φτηνές, ποιοτικές, ασφαλείς μετακινήσεις και μεταφορές προϋποθέτει οι υποδομές, τα μέσα και η διεξαγωγή των μεταφορών να λειτουργήσουν με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας.Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας για μια φιλολαϊκή ανάπτυξη με το λαό στην εξουσία, όπου ο ελληνικός σιδηρόδρομος θα είναι λαϊκή περιουσία, ενταγμένος σ’έναν κεντρικό κρατικό φορέα μεταφορών και θα λειτουργεί με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
20 – 7 – 2012
