ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΑΙΩΝΑ: ΦΛΩΡΙΝΑ 1912-2012 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ - ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ : ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΑΙΩΝΑ: ΦΛΩΡΙΝΑ 1912-2012 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ

.

.

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΑΙΩΝΑ: ΦΛΩΡΙΝΑ 1912-2012 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ


                     Βιβλιοπαρουσίαση ,με  ιστορική  αναγωγή προοπτικής  στην περιοχή
                                   
 Μια  καλή δημοσιογραφική δουλειά, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ιστορικό ή  διαχρονικό χρονογράφημα, αποτελεί πλέον ένα χρήσιμο εργαλείο  στον ιστορικό, τον μελετητή, τον εκπαιδευτικό ή το δημοσιογράφο του παρόντος και του μελλοντος. Αποτελεί  ουσιαστική συνέχεια της ημερίδας στην εταιρία  Μακεδονικών σπουδών :  Βαλκάνια ,100 χρόνια θύελλες και χίμαιρες.

 Συνδέει  και παρουσιάζει αρκετές πλευρές  της πορείας της Φλώρινας, από την απελευθέρωσή της μέχρι σήμερα, παρουσιάζοντας ιστορικά γεγονότα, απογραφές και δημοσιεύματα του τοπικού και του πανελλήνιου τύπου.
                                               Δεν παραλείπει βέβαια να αναφερθεί, συγκεντρωμένα, περιεκτικά και σαφή, στην ανθρωπογεωγραφία των δημοσίων ανδρών και το ρόλο τους το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ενώ αφήνει πινελιές  ελπίδας  για το μέλλον της περιοχής μας, αφού , ως γνωστόν, τα πρώτα 100 χρόνια είναι και τα πιο δύσκολα.
                                              Πράγματι, η  Φλώρινα  γεννήθηκε μέσα από τη φωτιά και τη στάχτη των Βαλκανικών πολέμων, για να ζυμωθεί  με ελληνική ελεύθερη μαγιά  σε όλη  την επόμενη διάρκεια των λοιπών πολέμων και των γεγονότων, που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, ελπιδοφόρα. Τα κατάφερε, με  πλείστες όσες απώλειες.
                                             Florina, υποκοριστικό  του FLORA( ανθούσσα, θεά τύχη)  που ήταν η πρώτη ρωμαϊκή  προσωνυμία της Κωνσταντινούπολης, από τον Ιδρυτή της , τον Μεγάλο Κωνσταντίνο).
                                            Η  Φλώρινα απελευθερώθηκε την εποχή που  και το ίδιο το Βυζάντιο πήγαινε να αναγεννηθεί  το 1912, την ίδια εποχή του  τελευταίου Τσάρου της  Ρωσίας  Νικολάου  Ρωμανώφ (Βόρειο βυζάντιο των σιτηρών)
                                          Κι αυτό όμως δυστυχώς καταλύθηκε  από υποτακτικούς (όπως αποδείχθηκε αργότερα) στη Δύση, ως ιστορική συνέχεια πτώσης του  αρχικού.
                                     Το έργο της οριζόντιας φραγής (του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους προς βορρά )  ολοκληρώθηκε  όχι μόνο με  τη δημιουργία  πολυεθνικού  κρατιδίου  στα Βαλκάνια, που να εμποδίζει  να ξαναενωθούν οι  3 ορθόδοξοι λαοί, Ελληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι (πικρές αλήθειες) αλλά και από άλλα κρατίδια, νότια ή δυτικά της Ρωσίας.
                                    100 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Φλώρινας, η διεθνής μοίρα ξαναφέρνει  τις διεθνείς γεωστρατηγικές συνθήκες στην περιοχή στο  ίδιο περίπου ιστορικογεωγραφικό σημείο. Συνθήκες διεθνών ανακατατάξεων, από την εποχή της πρώην Σοβιετικής ένωσης, στους σύγχρονους ευρωατλαντικούς θεσμούς, όχι χωρίς προβλήματα. Μέγα ρωμαϊκό κράτος, που να περιλαμβάνει  όμως  άλλη  πρωτεύουσα, τις Βρυξέλλες(έργω  δε  την  “Αγία Ρωμαϊκή  Γερμανική”  κηδεμονία )
                                      Oι  διεθνείς ανταγωνισμοί ξαναεντείνονται, στο οικονομικό διεθνές  πεδίο, κατά μείζονα προτεραιότητα, πολύ πιο οδυνηροί όμως από ποτέ.
                                     Δεν είναι τυχαίο ότι  100 χρόνια μετά , μεσουρανεί  στη Ρωσία ο πρώτος σύχρονος μετασοβιετικός  Τσάρος, ο Βλαδίμηρος  Πούτιν, που ως ανταγωνιστής δημιούργησε  την ανατολική συμμαχία  Ρωσίας-Κίνας-Ισλάμ κλπ
                                      Βεβαίως  η σύγχρονη ιστορία περιλαμβάνει  και δυτικότερη Δύση, την Ατλαντική, που ουδόλως  ταυτίζεται με  την παλιά Δύση, που  από ότι φαίνεται δεν διάγει και το καλύτερο χρονικό σημείο ακμής  της.
                                       Δεν  είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα ανήκει σήμερα στους ευρωατλαντικούς  θεσμούς, που  ποτέ δεν την εμπιστευόταν, αντίθετα με την γείτονα Τουρκία. Ούτε είναι τυχαίο, που ακριβώς η Τουρκία, πρώτη λοξοκοιτάζει την  Ανατολή, κατέχοντας  την παλιά  βυζαντινή πρωτεύουσα , σε  πανισλαμικό φόντο.  
                                       Η Ελλάδα  ήταν και είναι  πάντοτε η χώρα της ισορροπίας , του μέτρου, και της δημοκρατίας. Ο  Ζεύς  πέταξε  από τους Δελφούς ( κοινή  λογική-μέτρο-ισορροπία) 2 αετούς  (δυνάμεις) σε ανατολή και δύση(αντίρροπα).
Ηταν φυσικό να γυρίσουν στον ίδιο χρόνο, στο ίδιο σημείο(ομφαλός  της ισορροπίας)
                                      Η Φλώρινα  είναι το γεωστρατηγικό σημείο ισορροπίας  στα τρίκρατα ΒΔ  σύνορα  της Ελλάδας, αύριο της  ΝΑ Ευρώπης.
                                       Ανήκει πια  στην νέα  Καλλικρατική  δομή  της Δυτικής Μακεδονίας , με  ικανές (αν και σημαντικά ελλιπείς και φθίνουσες) υποδομές και ειδικά σε σχέση με   το διεθνές  ρόλο  ανάπτυξης που  πρέπει να παίξει.          
                                     Ρόλο  μικρής ανθούσσας  των Δυτικών Βαλκανίων  ,  πανέμορφης  χιονάτης  του  Βαλκανικού  παραμυθιού,  αναδυόμενης Αφροδίτης  της.ελπίδας  στα Βαλκάνια , σύγχρονης  Λητούς  μέσα από  τις 6 λίμνες  των ερωδιών και των κύκνων, που μπορεί να  γεννάει  Απόλλωνες,  φως και ελπίδα στον κόσμο.
                                      Η Φλώρινα μπορεί να μετατρέψει  τις αδυναμίες της φυλλορρόησής της στα 4 σημεία του ορίζοντα  σε  τετραπέρατη παντοδύναμη , με στόφα, αίγλη ,ακμή και κλάση, επιτελώντας  τον ιστορικό της ρόλο, που μπορεί να διαδραματίσει, το  καλό ευγενικό  παράδειγμα  για τη νεα  ΝΑ  Ευρώπη.
                                     Η  Φλώρινα  μπορεί να δείξει σε όλη την Ελλάδα πως μπορεί και πρέπει όλος ο κόσμος  να  την εμπιστευτεί, ως παράγοντα ισορροπίας και σταθερότητας, απέναντι  στην περιοχή, την ιστορία και την πρόοδο όλων.
                                   Να αποτελέσει παράδειγμα πανελλήνια και παγκόσμια.

                                   Χρήσιμο εργαλείο  το πρώτο γραπτό πόνημα  του Γιώργου Περιβολάρη, για  όλους και άριστο παράδειγμα του , προς  μίμηση.
                                     Όχι για όσους   αναζητούν  βαλκανικούς σκελετούς  στο δικό τους ντουλάπι  ή των διπλανών τους αλλά για όσους   ονειρεύονται  όσα  μας ενώνουν  και όσα  δημιουργούν και οικοδομούν…..
                                    Πάνω  στην ιστορική  αλήθεια  των εθνών στην περιοχή…..

                                                             Ο  τριγενής  βιγλάτωρ

ΥΓ:   Είναι καλό να  σέβεται κανείς  οίους γεροντότερους, αν  βεβαιώς μια περιοχή  δεν έχει  γεράσει και δεν  κινδυνεύει  να  πεθάνει μαζί τους.
              Είναι γεγονός ότι  ο Μ. Κωνσταντίνος  σεβόταν και τιμούσε  τους περισσότερους  γηραιούς  συγκλητικούς της παλιάς Ρώμης. Συντριπτικά μάλιστα.
              Το γεγονός είναι εντελώς άσχετο  με  την παρανοϊκότητα  της ανάγκης  νέας  έννομης  τάξης, αν  αυτό έπρεπε να καταστεί  σαφές, στην παλιά  καθεστηκυϊα τάξη.
               Περισσότερο αγαπούσε και σεβόταν τους έφιδρους ιστοριογράφους της, τους οποίους και ήθελε πάντα, ως φίλους  συνοδοιπόρους. Πολύ ειλικρινά.
              Είναι όμως επίσης  γεγονός ότι  διόλου  δεν άκουσε  την καθεστηκυϊα  σοφία  τους  όταν  πρώτος θεμελίωνε   το  ναό  της  του Θεού  Σοφίας(330 μχ), στη  Νέα Μεγάλη  Ρώμη , στο  σταυροδρόμι  3  ηπείρων, 5  θαλασσών    και   7  πολιτισμών….. Αυτό γενικότερα, αποτελεί συμβολική μείζονα ανάγκη στη σημερινή ανομική εποχή μας....