Επειδή αφορά την πατρική οικογενειακή μας ιστορία , αισθάνομαι επιτακτική την ανάγκη να αποδώσω την ακριβή ιστορική αλήθεια.
Καλύβια νομάδων , στην συντριπτική πλειοψηφία τους έκαναν οι Σαρακατσαναίοι και πολύ σπανιότερα άλλοι νομάδες . Οι λόγοι δεν ήταν μόνο νομαδικοί-ποιμενικοί.
Κυριότερα ήταν λόγοι αδούλωτης εθιμικής ιδιοσυγκρασίας του γένους των ορεσείβιων Ελλήνων.
Προσκύναε «τόρκο» και «βόργαρο» κι άλλον «διάλος τον πατέρα τ» κατακτητή, ένας που είχε σπίτι, πολύ πιο εύκολα.
Κι άμα είχε και πολλά σπίτια, ακόμα ευκολότερα.
Τα συγκεκριμένα δε καλύβια της περιοχής ήταν Σαρακατσάνικα πανάρχαια παλαιολιθικά καλύβια Ελλήνων προγεννητόρων , πολλούς αιώνες πριν έρθουν στην περιοχή οι Αργείτες Μακεδόνες, οι Δωριείς, οι Ηπειρώτες Μακεδόνες οι διάφοροι προ Χριστού Ελληνορωμαίοι κλπ και έπειτα, πολύ μετά Χριστόν κι οι τελευταίοι έποικοι Σλάβοι και Βούλγαροι.
Μπομπότα καλύβια, ως περιοχή, έχει στο ύψωμα αυτό και άλλο ένα στο Λάκκο στο Πισοδέρι.
Οι περισσότεροι Μπομποταίοι είναι παλιοί Δημότες Φλώρινας ή Πρεσπών ή Καλλικράτειας Χαλκιδικής (τα χειμαδιά ), διότι ως διοικητικό τσελιγκάτο «Κασσανδρινών ή Μακεδόνων Σαρακατσαναίων» ακολουθούσαν, από τα πανάρχαια χρόνια την ίδια ακριβώς διαδρομή, σαφώς και με άλλα προγενέστερα ονόματα( όποτε αναγκάζονταν να τα αλλάξουν, αν σκότωναν κανά Τούρκο μπέη, για να μη βρίσκουν τα αδέρφια).
Ο όρος Βαρνούς (ως ευρύτερη περιοχή από το Πισοδέρι στο Μεγάροβο κλπ, κι από το Κρατερό στον Αγιο Γερμανό ) ήταν θερινή η πατρογονική εστία της ευρύτερης οικογένειας.
Το κύριο δε εμπόριο της τότε εποχής, για χιλιάδες χρόνια, δεν ήταν ούτε το γάλα, ούτε το κρέας, ούτε και πολύ το τυρί: ήταν το μαλλί , κινητήριος δύναμη τότε για την παρασκευή ειδών οικιακής χρήσης, καθώς και ατομικών ειδών ένδυσης.-
Κων/νος Χ. Μπομπότας
YΓ: α) Οι Σαρακατσαναίοι, έλεγε ένα «μασλάτι» της εποχής, τα χαμπέρια τα βλεπαν από ψηλά, κι αν είχε συννεφιά, τους τα μολόγαγαν τα σύννεφα…
β) ως «τριγενής» Ελλην , εκ μητρός τιμώ επίσης την καταγωγή μου, αφενός ως Βορειοηπειρώτης «Αρβανίτης» , αφετέρου δε ως γηγενής «Γραικομάνος» Μακεδών.
