ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΦΗΚΑ ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η Σφήκα βρισκόταν πάνω από την Μικρολίμνη, προς τον Κώττα. Είχε περίπου 70 σπίτια και ήταν φτιαγμένο από πλιθιά. Υπήρχαν λίγα αρχοντόσπιτα, φτιαγμένα από πέτρα. Ο συνοικισμός αυτός δεν είχε πολλά χωράφια, περίπου 400 στρεμμ. και γι' αυτό οι κάτοικοι ασχολούνταν περισσότερο με τις οικοδομές και την κτηνοτροφία. Πολλοί από τους κατοίκους μετανάστευαν στο εξωτερικό κυρίως στην Αμερική και τον Καναδά. Υπήρχε σχολείο με 6 τάξεις μαζί με το νηπιαγωγείο. Σήμερα έχει καταστραφεί τελείως. Η εκκλησία ήταν τον Αγίου Νικολάου δεν υπάρχει σήμερα. Τελευταίος παπάς ήταν ο Γεωργόπουλος, τον οποίο υποχρέωσαν οι αντάρτες να τους ακολουθήσει και σήμερα βρίσκεται στην Ουγγαρία. Ο Άγιος Νικόλαος είναι ζωντανός Άγιος, όπως η Αγία Παρασκευή Μικρολίμνης, Άγιος Ιωάννης Λαιμού και Άγιος Γεώργιος Ψαράδων. Την εποχή τον εμφυλίου το χωριό ήταν ανταρτοκρατούμενο. Πολλοί από τους κατοίκους, κυρίως οι άντρες επιστρατεύθηκαν από τους αντάρτες και μετά τη οπισθοχώρηση βρέθηκαν στις ανατολικές χώρες και μόνο 6-7 άντρες επέστρεψαν. Όσοι από τους άντρες ήταν στρατιώτες , επέστρεψαν και εγκαταστάθηκαν στο χωριό Σκοπιά της Φλώρινας. Στο χωριό έγινε παιδομάζωμα και μάζεψαν γύρω στα 40 παιδιά, τα οποία πέρασαν με τα πόδια στο Λουμπόινο της FYROM και από εκεί στο Μοναστήρι. Από εκεί με φορτηγά, πέρασαν στο εσωτερικό της Σερβίας, για να βρεθούν στις ανατολικές χώρες. Μερικά από τα Παιδιά αυτά έγιναν επιστήμονες, γιατροί κτηνίατροι, κάποιος Γεωργόπουλος έγινε χημικός μηχανικός. Στο πελώριο δάσος της Σφήκας ήταν κρυμμένη η μάζα του ελληνικού στρατού τη 1940-41 νια να μην τους καταλάβουν οι Ιταλοί. Μπέσφινα Καστορίας: «Έχει 350 χριστιανούς, εκκλησίαν» [Σχινάς 1886]. Μπέσφινα Πρεσπών, 431 άτομα (218 άρρενες και 213 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913]. Μπέσφινα Φλωρίνης, αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918]. Μπέσφινα Φλωρίνης, 348 άτομα (140 άρρενες και 206 θήλεις), 71 οικογένειες [Απογραφή 1920]. Μετονομασία του οικισμού από Μπέσφινα σε Σφήκα [ΦΕΚ 346 / 4. 10. 1926]. Σφήκα (Μπέσφινα) Φλωρίνης, 322 άτομα (155 άρρενες και 167 θήλεις), εκ των οποίων δύο ήταν πρόσφυγες πού ήρθαν μετά το 1922 (άρρενες). Ομοδημότες ήταν 300 και ετεροδημότες 22. Απογράφηκαν αλλού 37 δημότες [Απογραφή 1928]. Σφήκα Φλωρίνης, 294 άτομα (130 άρρενες και 164 θήλεις) [Απογραφή 1940].
.
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΕΙΝΑΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΗΚΑ!
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΦΗΚΑ ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η Σφήκα βρισκόταν πάνω από την Μικρολίμνη, προς τον Κώττα. Είχε περίπου 70 σπίτια και ήταν φτιαγμένο από πλιθιά. Υπήρχαν λίγα αρχοντόσπιτα, φτιαγμένα από πέτρα. Ο συνοικισμός αυτός δεν είχε πολλά χωράφια, περίπου 400 στρεμμ. και γι' αυτό οι κάτοικοι ασχολούνταν περισσότερο με τις οικοδομές και την κτηνοτροφία. Πολλοί από τους κατοίκους μετανάστευαν στο εξωτερικό κυρίως στην Αμερική και τον Καναδά. Υπήρχε σχολείο με 6 τάξεις μαζί με το νηπιαγωγείο. Σήμερα έχει καταστραφεί τελείως. Η εκκλησία ήταν τον Αγίου Νικολάου δεν υπάρχει σήμερα. Τελευταίος παπάς ήταν ο Γεωργόπουλος, τον οποίο υποχρέωσαν οι αντάρτες να τους ακολουθήσει και σήμερα βρίσκεται στην Ουγγαρία. Ο Άγιος Νικόλαος είναι ζωντανός Άγιος, όπως η Αγία Παρασκευή Μικρολίμνης, Άγιος Ιωάννης Λαιμού και Άγιος Γεώργιος Ψαράδων. Την εποχή τον εμφυλίου το χωριό ήταν ανταρτοκρατούμενο. Πολλοί από τους κατοίκους, κυρίως οι άντρες επιστρατεύθηκαν από τους αντάρτες και μετά τη οπισθοχώρηση βρέθηκαν στις ανατολικές χώρες και μόνο 6-7 άντρες επέστρεψαν. Όσοι από τους άντρες ήταν στρατιώτες , επέστρεψαν και εγκαταστάθηκαν στο χωριό Σκοπιά της Φλώρινας. Στο χωριό έγινε παιδομάζωμα και μάζεψαν γύρω στα 40 παιδιά, τα οποία πέρασαν με τα πόδια στο Λουμπόινο της FYROM και από εκεί στο Μοναστήρι. Από εκεί με φορτηγά, πέρασαν στο εσωτερικό της Σερβίας, για να βρεθούν στις ανατολικές χώρες. Μερικά από τα Παιδιά αυτά έγιναν επιστήμονες, γιατροί κτηνίατροι, κάποιος Γεωργόπουλος έγινε χημικός μηχανικός. Στο πελώριο δάσος της Σφήκας ήταν κρυμμένη η μάζα του ελληνικού στρατού τη 1940-41 νια να μην τους καταλάβουν οι Ιταλοί. Μπέσφινα Καστορίας: «Έχει 350 χριστιανούς, εκκλησίαν» [Σχινάς 1886]. Μπέσφινα Πρεσπών, 431 άτομα (218 άρρενες και 213 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913]. Μπέσφινα Φλωρίνης, αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918]. Μπέσφινα Φλωρίνης, 348 άτομα (140 άρρενες και 206 θήλεις), 71 οικογένειες [Απογραφή 1920]. Μετονομασία του οικισμού από Μπέσφινα σε Σφήκα [ΦΕΚ 346 / 4. 10. 1926]. Σφήκα (Μπέσφινα) Φλωρίνης, 322 άτομα (155 άρρενες και 167 θήλεις), εκ των οποίων δύο ήταν πρόσφυγες πού ήρθαν μετά το 1922 (άρρενες). Ομοδημότες ήταν 300 και ετεροδημότες 22. Απογράφηκαν αλλού 37 δημότες [Απογραφή 1928]. Σφήκα Φλωρίνης, 294 άτομα (130 άρρενες και 164 θήλεις) [Απογραφή 1940].
