Σήμερα, διαπιστώσαμε, με το σχέδιο ΄΄Αθηνά΄΄ ότι χάνουμε το Τμήμα Βαλκανικών στο Πανεπιστήμιό μας και το Τμήμα Εμπορίας στο ΤΕΙ μας.Το διαπιστώσαμε παθητικά διασκορπισμένοι, ευχόμενοι να μην το πάθουμε τελικά. Κάνουμε και διαμαρτυρίες για τον ίδιο λόγο.‘ Επρεπε από χρόνια να έχουμε καθορίσει και οργανώσει τί ακριβώς θέλουμε,ως εξής:
1) Ως τοπική κοινωνία να μετρήσουμε πρώτα τις δυνάμεις μας, χωρίς να υπολογίζουμε τις μικροπολιτικές και μικροπροσωπικές μας παραμέτρους.
α) Δεν θα μας έτρωγε τη βουλευτική έδρα και την έδρα της τοπικής αυτοδιοίκησης η δυνάθροιση των δυνάμεων του τετραπέρατου και παντοδύναμου τόπου μας, που αθροίζει 400 χιλ φλωρινιώτες στα πέρατα της γής. Ε, μάστοροι, δεν βάζουν όλοι για Βουλευτές και για Δήμαρχοι.
Και να βάζανε τι θα γινόταν δηλαδή στην έρμη τη Βενετιά;
β) Ποιός Πελλοπονήσιος Υπουργός θα μπορούσε να σταματήσει το Προεδρείο πχ των Ποντίων και των Μακεδόνων και όλων των άλλων Βορειοελλαδιτών επιμέρους Ελλήνων ; Κανείς, αναμφισβήτητα!
Δυστυχώς όμως το κριτήριο είναι ότι οι οργανώσεις να χρησιμοποιούνται για να παίρνουμε χρίσμα ή θέση σε λίστα( κρύβοντας μάλιστα μετά το γεγονός και την καταγωγή μας, μήπως τυχόν και κάποια άλλη πληθυσμιακή ομάδα δε μας ψηφίσει). Τζάμπα εκλεγμένοι λοιπόν;
Δυστυχώς αν ο Βύζας ο Μεγαρέας σκεφτόταν, όπως οι Φλωρινιώτες Ιθύνοντες δεν θα έχτιζε κανένα Βυζάντιο αλλά θα έβαζε για Δήμαρχος στα Μέγαρα, άντε και Πρόεδρος στην ποδοσφαιρική ομάδα.
2) Ποιός να καταστρώσει και ποιό σχέδιο, για τον ποιο ρόλο θα μπορούσε να παίξει η καθετοποίηση και ποιάς εξειδικευμένης γνώσης και σε ποιόν τομέα; Ποια η σύνδεσή της με την τοπική παραγωγή, ανάπτυξη, μεταποίηση και εμπορία; Ποιος θα το έκανε, Η ΑΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ;
3) Γνωρίσαμε και στηρίξαμε τόσα χρόνια τις τοπικές πανεπιστημιακές αρχές και σχεδιάσαμε μαζί την ΕΔΡΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ και την ΕΔΡΑ ΤΕΙ, με λοιπές μάλιστα χρηματοδοτήσεις, εκτός από το Δημόσιο;
Η κυρά Αθηνά αν έβλεπε σήμερα και δική μας προίκα αλλιώς θα μας έπαιξε….Κι αν έβλεπε και πόσοι είμαστε και που και πώς παίζουμε ….
4) Οργανώσαμε καμμιά παλλαϊκή πανφλωρινιώτικη όχι μόνο άμυνα αλλά επίθεση και διεκδίκηση, να επιβάλλουμε τις τοπικές παλλαϊκές επιλογές μας, μακριά από τα μικρογραφεία της μικροπροσωπικής μας(ούτε καν πολιτικής) ;
Τώρα πιά είναι αργά για τη λογική της διαχείρησης των εύκολων κονδυλίων, με διορισμούς, αποσπάσεις, ευνοιοκρατία, αποκλεισμούς άξιας δημιουργικότητας και παραγωγικής μαχητικότητας. Δε μπορεί πιά …
Το πάθημα έγινε μάθημα στις τοπικές κοινωνίες, που αρχίζει πλέον να αλλάζουν τις κουρασμένες καθεστωτικές νοοτροπίες , αργά και σταθερά.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, για από δω και μπρος….
Ο τριγενής βιγλάτωρ
