Το μήνυμα που έστειλαν οι ορειβάτες από την «στέγη της Πρέσπας» είναι ότι η διασυνοριακή περιβαλλοντική συνεργασία στην Πρέσπα πρέπει να εκτείνεται από τις λίμνες μέχρι τις κορυφές των βουνών και στις τρεις χώρες.
Αυτό δεν είναι απλά ένα συμβολικό μήνυμα αλλά έχει και ουσιαστικό περιεχόμενο: στην Πρέσπα μπορεί κανείς από το επίπεδο των λιμνών στα 845μ να βρεθεί σε λιγότερο από 10 χλμ στην αλπική ζώνη σε υψόμετρα πάνω από 2.000μ. Καθοδόν θα συναντήσει διαδοχικές κλιματικές ζώνες και ζώνες βλάστησης, και μία τεράστια ποικιλία χλωρίδας, πανίδας, βιοτόπων και τοπίων. Τα ψηλά βουνά είναι άγνωστα στον πολύ κόσμο, και τα επισκέπτονται ελάχιστοι, σε αντίθεση με τους πασίγνωστους υγρότοπους της Πρέσπας και τα όμορφα χωριά της.
Η ανάβαση ξεκίνησε νωρίς το πρωί της 6ης Ιουλίου. 20 συμμετέχοντες από την MES, την PPNEA και την ΕΠΠ κίνησαν από το χωριό Νίζε Πόλε και μετά από 4 ώρες πεζοπορίας βρέθηκαν στο ορειβατικό καταφύγιο του Pelister δίπλα σε μία αλπική λίμνη παγετωνικής προέλευσης. Στη διάρκεια της διαδρομής διέσχισαν το πανέμορφο δάσος πενταβέλονης πεύκης και τα αλπικά λιβάδια του Pelister, γεμάτα από αγριολούλουδα αυτή την εποχή του έτους. Ασυνήθιστη ομορφιά είχαν οι αμφιθεατρικές παγετωνικές κοιλάδες (cirques) του βουνού και οι «πέτρινοι ποταμοί», αποτελούμενοι από πελώριους γρανιτικούς ογκόλιθους – πραγματικά γεωλογικά μνημεία της φύσης.
Από τις ανεμοδαρμένες κορυφές πάνω από την αλπική λίμνη – οι οποίες αποτελούν το ψηλότερο σημείο εντός της λεκάνης των Πρεσπών με υψόμετρο 2.420μ – οι πεζοπόροι ανταμείφθηκαν με εκπληκτική θέα της Μικρής και της Μεγάλης Πρέσπας. Μετά από μια γεμάτη μέρα πεζοπορίας και εξερεύνησης, και λίγο πριν ξεσπάσει καταιγίδα, οι συμμετέχοντες βρέθηκαν στην θαλπωρή του ορειβατικού καταφυγίου στις όχθες της αλπικής λίμνης.
Την επόμενη μέρα οι πεζοπόροι κατέβηκαν προς την κοιλάδα των Πρεσπών από ένα όμορφο μονοπάτι που σε ορισμένα σημεία του ακολουθεί μία στρατιωτική οδό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, διασχίζοντας αλπικά λιβάδια, γρανιτικούς πέτρινους ποταμούς και δάση οξιάς και βελανιδιάς, και κατέληξαν στο Μπραΐτσινο, ένα παραδοσιακό χωριό με 150 ψυχές. Η αρχιτεκτονική του και τα εκκλησιαστικά του μνημεία διατηρούνται πολύ καλά και είναι χαρακτηριστικά των χωριών της Πρέσπας και στις τρεις χώρες.
Στη διάρκεια αυτών των δυο ημερών, τα μέλη του PrespaNet απόλαυσαν την καλή παρέα, μίλησαν για τη δουλειά τους, και συζήτησαν τρόπους για να ενισχύσουν και προωθήσουν το δίκτυο. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι, αντί για άλλη μία συνάντηση μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός γραφείου, βρέθηκαν ανάμεσα στα άγνωστα στους περισσότερους αλπικά τοπία με τη σπάνια και εύθραυστη βιοποικιλότητα. Τα βουνά αξίζουν την προσοχή μας και χρειάζονται προστασία καθώς μπορεί κι αυτά να αντιμετωπίσουν απειλές όπως και η υπόλοιπη Πρέσπα.
Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ από τους συμμετέχοντες προς το Εθνικό Πάρκο του Pelister για την πολύτιμη βοήθειά του και τους φύλακες του πάρκου που μας συνόδεψαν σε όλη τη διαδρομή.
