Κι αν δεν κλείνει , τι μπορεί να αλλάζει σε αυτή, ώστε να μη κλείσει αύριο;
Σαφώς μια δημόσια επιχείρηση κλείνει όταν δεν υπάρχει πια δημόσιο χρήμα και άρα δημόσιο έργο να διαχειριστεί. Κι αν δεν κλείνει φυτοζωεί, δεν αναπτύσσεται και δεν αναπτύσσει μαζί.
Είναι η εποχή του τέλους του κρατικού διαχειρισμού, ελλείψει κρατικών χρημάτων, λόγω κρίσης.
Και ποιός δημιούργησε την κρίση;
Μα ο ίδιος ο κρατικός διαχειρισμός, που φεύγει, τέλος εποχής.
Ο ίδιος ο κρατικός διαχειρισμός , που φιλοδοξεί να έρθει, με άλλη μορφή , νομίζοντας ότι πρέπει να αλλάζουν τα πρόσωπα, κι όχι οι εποχές.
΄Οτι το πρόβλημα είναι στα πρόσωπα της κλίκας της διαχείρισης πάνω στη λαϊκή κασίδα.
Αν είναι η Ζέτα, είτε η Αθανασέτα, είτε η Ασπρέτα, είτε η Σταυρέτα.
Το πρόβλημα είναι της όλης νοοτροπίας του διαχειρισμού , των χρισμάτων και των βυσμάτων.
Κλείνει τελικά η ΑΝΦΛΩ;
Μέγα το κακό για την τοπική ανάπτυξη και για όλα τα τοπικά οικονομικά μεγέθη, αν κλείνει.
Θα πρέπει να καταβληθεί έσχατη προσπάθεια να μη κλείσει τελικά η ΑΝΦΛΩ, αν κλείνει.
Αν δεν κλείνει όμως , θα πρέπει να επανασυσταθεί. Υπάρχει όμως η νοοτροπία και η τεχνογνωσία;
Ακόμα όμως και στην περίπτωση που, τελικά, θα κλείσει, θα πρέπει να ξαναδημιουργηθεί.
Οχι όμως στην ίδια κρατική , διαχειριστική βάση. Σε ουσιαστική ιδιωτικοοικονομική βάση.
Θα πρέπει να ξαναδημιουργηθεί στη νέα κοινωνία των παραγωγών, των δημιουργών και των πωλητών , στη μετά κρίση εποχή.
Σε ιδιωτικές βάσεις και με καθαρά επιθετική αναπτυξιακή στόχευση, παραγωγής , δημιουργίας και πώλησης τοπικών προϊόντων και υπηρεσιών.
Ψιλά γράμματα για την νοοτροπία διαχειριστικής κλικαδορίας του χθές, που δημιούργησε την κρίση στη χώρα μας κι επιμένει, χωρίς να λογαριάζει τα σημερινά κοινωνικά μηνύματα…
Ο τριγενής βιγλάτωρ
