Το σύστημα του διαχειρισμού , που μας οδήγησε στην κρίση και την χρεωκοπία πρώτα αρχών και αξιών, συνοχής και μετά ανάπτυξης και προόδου στον τόπο μας φεύγει μαζί με τις αδυναμίες και τις αντινομίες του:
1) Η πολιτική συνέχιση κάθε τοπικής πολιτικής σχολής , αντί μαθητών ( όσο τζαναμπέτηδων τόσο καλύτερα) από πολιτικούς υπαλλήλους, χωρίς πρωτογενές πολιτικό όραμα, παρά την (όσο καλή και να είναι) προσπάθεια αντιγραφών και εμπειριών του πρωτοτύπου.
2) Η κολλητότητα(κολλητάματζμεντ) Κέντρου-Αρχηγού μαζί με τα χρίσματα και τα άπαντα τα βύσματα(γραφεία, ινστιτούτα και κείνα και τούτα κλπ) χωρίς, τώρα πια, κρατικά χρήματα υποστήριξης.
3) Ο διορισμός ή απόσπαση , ως μέθοδος ανάδειξης και ήσσονος προσπάθειας διαχειριστών.
4) Ο διαδρομισμός , μέσω των παραπάνω, που οδηγεί στο πισοκούρτινο «τάκλινσμεντ» ( με διορισμό ή απόσπαση ή όχι) , που βλέπει μόνο τη φτέρνα των προπορευομένων και κοτσομπολεύει το σύμπαν.
Ισχύει και εντός και εντός κομμάτων, με ή χωρίς κομματικό έλεος.
5) Η στείρα (ή και μη) προσωποπαγής πολιτεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ή σε άλλους ομόλογους ή ανάλογους θεσμούς ή σε πληθυσμιακές ομάδες , ανεξάρτητα από πρόσκαιρα ή αποσπασματικά ( υψηλού ή μη κόστους ) αποτελέσματα και μετά από πολύ χρόνο, με
απώλεια τόσων άλλων ευκαιριών ή και ήδη υποδομών.
Η ανακύκλωση είναι ότι πιο ωφέλιμο για τη φύση , όχι όμως για την τοπική κοινωνία και κυρίως για την τοπική οικονομία, την ανάπτυξη , το τοπικό όραμα και την έμπνευση….
Ο γόνιμος προβληματισμός
