«Ήμουν πολύ τυχερός που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω σε δράση την ομάδα της PPNEA (Protection and Preservation of Natural Environment in Albania) που έχει αναλάβει το πρόγραμμα για τον βαλκανικό λύγκα στη Βόρεια Αλβανία. Δεν συμμετείχα ως ειδικός στα σαρκοφάγα, καθώς δεν είμαι, αλλά εξαιτίας της στενής συνεργασίας που διατηρεί η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών εδώ και χρόνια με την PPNEA. Αξίζει να αναφέρω εδώ ότι αυτή η συνεργασία μας έγινε ακόμα πιο στενή, όταν μαζί με την MES οι τρεις ΜΚΟ φτιάξαμε το PrespaNet, ένα δίκτυο περιβαλλοντικών οργανώσεων για την Πρέσπα. Έτσι, άδραξα την ευκαιρία να περάσω λίγο χρόνο με την PPNEA στα γραφεία τους στα Τίρανα, να μάθω καλύτερα τη δουλειά τους και περισσότερο απ’ όλα να βγω μαζί τους στο πεδίο για να ελέγξουμε τις κάμερες παρακολούθησης που έχουν στηθεί για τον εντοπισμό του σπάνιου βαλκανικού λύγκα.
Παρασκευή πρωί, λοιπόν, ξεκινήσαμε μαζί με την ομάδα του λύγκα της PPNEA από τα Τίρανα και κατευθυνθήκαμε προς τα βουνά όπου παραμείναμε για τρεις μέρες. Αφού αφήσαμε το αυτοκίνητο, περπατήσαμε κυκλικά, 6 χιλιόμετρα μακριά, σε υψόμετρο μεταξύ 1.000-1.250 μ., όπου η ομάδα είχε τοποθετήσει τρεις κάμερες. Το περπάτημα ήταν αναπάντεχα δύσκολο κάποιες φορές, με πολλές απότομες ανηφόρες και κατηφόρες. Έξι χιλιόμετρα μπορεί να μην ακούγονται πολλά, αλλά σε αυτό το έδαφος μου φάνηκαν σαν δώδεκα! Ελέγξαμε τις κάμερες και είδαμε κάποιες καλές φωτογραφίες από ελάφι και λαγό, τα βασικά θηράματα του λύγκα, αλλά δυστυχώς καμία από το άπιαστο αυτό αιλουροειδές.
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με ένα υπέροχο σκηνικό και με έναν ακόμα μακρύτερο δρόμο σε χωματόδρομο. Αφήσαμε το αυτοκίνητο επάνω, πριν από το σημείο με το χιόνι, και ξεκινήσαμε περπάτημα 12 χιλιομέτρων για να ελέγξουμε άλλες τρεις κάμερες. Μια από τις κάμερες είχε απίστευτο υλικό με μια αρκούδα που πέρασε και μόλις μισή ώρα μετά ξαναγύρισε. Έπειτα, αφού περπατήσαμε μέσα στο χιόνι μέχρι την επόμενη κάμερα, αντικρίσαμε τα χαρακτηριστικά ίχνη από λύγκα στο χιόνι! Η ομάδα δεν μπορούσε να είναι εντελώς σίγουρη, γιατί το χιόνι είχε αρχίσει να λιώνει σιγά σιγά, αλλά το περίγραμμα, το μέγεθος και η απόσταση δεν θα μπορούσε να ταιριάζει σε κανένα άλλο μεγάλο ζώο της περιοχής. Έτσι, η ομάδα αποφάσισε να βάλει ακόμα μια κάμερα σε αυτό το σημείο (και όταν γύρισαν, 10 μέρες αργότερα, είχαν κιόλας εικόνες από έναν λύγκα!).
Μετά από όλο αυτό τον ενθουσιασμό, ανεβήκαμε ακόμα πιο πάνω στο χιόνι. Ήταν πολύ κουραστικό, παρόλο που το σκηνικό ήταν απίστευτο. Και όταν φτάσαμε τελικά στην κάμερα βρήκαμε... τίποτα. Αυτή είναι η φύση της δουλειάς στο πεδίο: πολύ περπάτημα, χωρίς πολλές πιθανότητες να καταλήξεις σε ένα συναρπαστικό εύρημα, όπως φωτογραφικά ντοκουμέντα από ζώα, ειδικά από λύγκα, στην προκειμένη περίπτωση.
Η τρίτη μέρα μας επιφύλασσε το καλύτερο σκηνικό του ταξιδιού, με θέα στις καλυμμένες με χιόνι κορφές του όρους Korab στα ανατολικά και στις Αλβανικές Άλπεις στα βόρεια. Απίστευτα δάση, λιβάδια και καταρράκτες το φυσικό σκηνικό, ενώ οι κάμερες είχαν αιχμαλωτίσει καταπληκτικές φωτογραφίες από ελάφια. Ίχνη από διάφορα ζώα παντού, μεταξύ άλλων και μιας αρκούδας, που όπως φαίνεται μας άνοιγε το δρόμο, συμπλήρωναν την όμορφη εικόνα. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα μια μέρα έφτανε στο τέλος της χωρίς να έχουμε κάποια φωτογραφία από λύγκα.
Στις 6 περίπου το απόγευμα παρκάραμε το αυτοκίνητο και περπατήσαμε 15 λεπτά προς τα πάνω, μέχρι την τελευταία κάμερα. Στην πραγματικότητα, εκεί υπάρχουν δύο κάμερες αντικριστές, με στόχο να αναγνωρίζουν καλύτερα τα διάφορα ζώα που διασχίζουν την περιοχή. Ελέγξαμε τις μπαταρίες, βάλαμε καινούριες κάρτες μνήμης και κατευθυνθήκαμε πάλι πίσω στο αυτοκίνητο για να δούμε τις φωτογραφίες. Και να το! Μετά από 3 μέρες, 11 κάμερες, 10 ώρες οδηγώντας σε χωματόδρομους, 30 χιλιόμετρα περπάτημα και... αρκετό κέικ ικανό να ταΐσει ολόκληρο λόχο, είχαμε επιτέλους έναν βαλκανικό λύγκα! Και το καλύτερο ήταν ότι είχε καταγραφεί στις 5:30 το απόγευμα, μισή ώρα μόλις πριν ελέγξουμε την κάμερα. Χωρίς να το πολυσκεφτούμε, κοιτάξαμε όλοι γύρω μας μέσα στο δάσος, σαν ο λύγκας να ήταν ακόμα εκεί, κοιτάζοντάς μας, και αναρωτώμενος γιατί άραγε αυτοί οι άνθρωποι έρχονται ξανά και ξανά στο βουνό.
Καθώς ο ήλιος έδυε, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, δύο ώρες πάλι σε χωματόδρομο, κι ενώ όλοι ήμασταν εξαντλημένοι ο ενθουσιασμός υπερκέραζε την κούραση, αφού το ταξίδι τελείωσε έχοντας την εικόνα του βαλκανικού λύγκα στην Αλβανία. Ήταν ένα απίστευτο τέλος για ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο.
Ευχαριστούμε ξανά όλη την ομάδα της PPNEA για τη φιλοξενία τους στο πεδίο, αλλά και στο γραφείο τους στα Τίρανα».
Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών
