Ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ: Την πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες.

Τις χρόνιες επιδιώξεις ντόπιων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων, που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και θέλουν να βάλουν στο «χέρι» τη ΔΕΗ, έρχεται να ικανοποιήσει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα και προβλέπει το «σπάσιμο» της εταιρείας σε δύο κομμάτια, την άμεση ιδιωτικοποίηση του πρώτου και τη σταδιακή εκποίηση μετοχικού ποσοστού του δεύτερου.

Η νέα εταιρεία που θα δημιουργηθεί, η «μικρή ΔΕΗ», θα λάβει ως «προίκα» από την κυβέρνηση, λιγνιτικές, υδροηλεκτρικές και μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο φυσικό αέριο, συνολικής παραγωγικής δυναμικότητας 2.300 MW, 7 ορυχεία λιγνίτη και σχεδόν 2 εκατομμύρια πελάτες, - ιδιώτες και επιχειρηματίες, - που μέχρι σήμερα προμηθεύονται ρεύμα από τη ΔΕΗ.  (ΑΗΣ Αμύνταιο Ι & ΙΙ ισχύος 600MW, ΑΗΣ Μελίτη Ι ισχύος 330 MW και άδεια ηλεκτροπαραγωγής για το σταθμό παραγωγής Μελίτη ΙΙ, ισχύος 450 MW. Επίσης, τα ορυχεία Αμυνταίου και Λακκιάς, Κλειδιού, Λόφων, Μελίτης, Κομνηνών Ι & ΙΙ, Βεύης, τις υδροηλεκτρικές μονάδες παραγωγής Πλατανόβρυση ισχύος 116 MW, Θησαυρού ισχύος 384 MW, Άγρα ισχύος 50 MW, Εδεσσαίος ισχύος 19 MW, Πουρνάρι Ι και ΙΙ συνολικής ισχύος 334 MW και τη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου Κομοτηνής ισχύος 485 MW).
     Το κυβερνητικό σχέδιο «σαλαμοποίησης» για τη διευκόλυνση πλήρους ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, υπακούει στην πολιτική της ΕΕ για την «απελευθέρωση» της εγχώρια αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και εκτός από την πώληση της νέας εταιρείας έως το 2015, προβλέπει επίσης την πώληση και μετοχικού ποσοστού στο υπόλοιπο και μεγαλύτερο κομμάτι της εντός του 2016, αλλά και την ιδιωτικοποίηση κατά 66% αρχικά του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), του δικτύου διανομής δηλαδή, που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
     Η κατάθεση του νομοσχεδίου για τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ», αποσπασμένης από την ήδη ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ, που στη συνέχεια θα ιδιωτικοποιηθεί ακόμα περισσότερο, έγινε δεκτή με διάφορα «ζήτω» αλλά και καταγγελίες. Όσοι πανηγυρίζουν (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κλπ.) λένε ανοιχτά ότι η απόφαση ανοίγει πεδίο δόξης λαμπρό για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η εξέλιξη αυτή στηρίζεται στη γενική κατεύθυνση για απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας, που προβλέπεται ήδη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και έχει εξειδικευτεί από το 1992 μέχρι σήμερα με πλήθος οδηγιών της ΕΕ και νόμων. Όσοι καταγγέλλουν την απόφαση ως «ξεπούλημα», αλλά δε λένε λέξη για τη στρατηγική της απελευθέρωσης της Ενέργειας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, υποκρίνονται. Γιατί ενώ δεν αμφισβητούν την αιτία, που είναι η στρατηγική της ΕΕ, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ενοχλούνται από το αποτέλεσμα! Θυμίζουμε άλλωστε ότι και η δική τους παράταξη το 1999 είχε συναινέσει, μαζί με την πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, στο άνοιγμα του δρόμου για την ιδιωτικοποίηση. Αυτό που άλλωστε δηλώνουν είναι ότι αν γίνουν κυβέρνηση δεν θα αναγνωρίσουν τα αποτελέσματα. Θα ήταν απλά ένας αστείος ισχυρισμός, έστω ψηφοθηρικός, αν δεν καλλιεργούσε επικίνδυνη επανάπαυση, αν δεν έβγαζε από το κάδρο τον αντίπαλο στον οποίο πρέπει να στοχεύουν τα βέλη του λαϊκού κινήματος, δηλαδή την ΕΕ και τα μονοπώλια.
     Σοβαρές ευθύνες έχουν οι εκλεγμένοι στην Τοπική Διοίκηση, στους δήμους και στην περιφέρεια, που στήριξαν και συνέβαλαν, από την πλευρά τους, στο να περάσει η πολιτική αυτή με τις λιγότερες αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία, μέσα από σύμφωνα συνύπαρξης με τη ΔΕΗ, Δίκτυο Ενεργειακών Δήμων που στόχο είχαν την προώθηση της πολιτικής της Ε.Ε στην Ενέργεια. (Τελευταίο κρούσμα της υποκρισίας τους η στήριξη του αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, την στιγμή που η ΡΑΕ έδινε στη ΔΙΑΔΥΜΑ δικαίωμα παραγωγής ηλεκτρικής Ενέργειας με τη δική τους υπογραφή).
     Τόσο η σημερινή κυβερνητική απόφαση όσο και προηγούμενες ήσαν αναμενόμενες από την εποχή που αποφασίστηκε η συγκρότηση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη. Οι εξελίξεις αυτές επιταχύνθηκαν από τις διεργασίες που γίνονται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και αφορούν τόσο την ηλεκτροπαραγωγή όσο και τις ηλεκτρικές διασυνδέσεις Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας, με παράλληλη επέκταση των λεγόμενων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε όλο το νησιωτικό σύμπλεγμα.
     Κοινός παρονομαστής όλων των εξελίξεων γύρω από τη ΔΕΗ σε όλη την ιστορία της ήταν ένας: Η λειτουργία της επιχείρησης για το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτό ήταν το πρόβλημα είτε ιδιοκτήτης ήταν το κράτος είτε όποιος ιδιώτης. Από τον πρώτο νόμο της απελευθέρωσης (τον Ν.2773/99) μέχρι τώρα η «ρεαλιστική» γραμμή αντίθεσης στα συγκεκριμένα βήματα ιδιωτικοποίησης αλλά όχι στη στρατηγική που την υπηρετεί αποκαλύφθηκε. Το «ούτε μια μετοχή στους ιδιώτες» στη συνέχεια έγινε «να διατηρηθεί η πλειοψηφία των μετοχών στο κράτος». Όταν προωθήθηκε η απελευθέρωση των δικτύων, ως γραμμή άμυνας παρουσιάστηκε το να μείνουν κρατικά τα εργοστάσια της ΔΕΗ και έτσι ψηφίστηκε η διάσπαση της ΔΕΗ σε θυγατρικές. Τώρα εμφανίζουν ως δήθεν «γραμμή άμυνας» την κατοχή του λιγνίτη από το κράτος και το δικαίωμα των καταναλωτών να επιλέγουν δίκτυο. Για ποια άμυνα, λοιπόν, γίνεται λόγος;
ΤΟ ΚΚΕ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙ
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ  Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΗ, ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΤΑΖΑΝ ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
     Η ανάγκη για ηλεκτρική ενέργεια λαϊκή περιουσία έχει ωριμάσει καιρό πριν. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με το λαό στην εξουσία, αποδεσμευμένο από την ΕΕ, έχοντας κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια (μαζί και αυτά της Ενέργειας). Παλεύοντας σε αυτή την κατεύθυνση το εργατικό κίνημα, η Λαϊκή Συμμαχία, - με ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, - μπορεί να βάζει εμπόδια στην προώθηση της πολιτικής της απελευθέρωσης.