«Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της• γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας».
Στην «πρωτεύουσα» πολιτική των παρελθόντων αιώνων τα πολιτικά «καρούλια» οδηγούσαν τις πολιτικές εξελίξεις σε έναν τόπο, αντίθετα με τη σημερινή «δευτερεύουσα» από πολλά έτη υποπολιτική, ενίοτε δε και την «τριτεύουσα» μνημονιακή σημερινή.
Κάποτε ο Αυτοκράτωρ Πέτρος και ο Αυτοκράτωρ Κων/νος έπαιρναν πολλά κεφάλια(δεν ήταν οι μόνοι), προς χάριν του δημοσίου συμφέροντος και της νομιμότητας και η Ιστορία τους ονόμασε Μεγάλους στην 1η και 2η περίπτωση και η εκκλησία μας ΄Αγιους και Ισαποστόλους , στην 2η περίπτωση.
Από το έργο που επιτέλεσαν και από το θάρρος που επέδειξαν προς τούτο.
Σήμερα η ιστορία καλεί ξανά τους επικεφαλής του λαού στο ύψος των περιστάσεων.
Και το κάνει συνεχώς και δίνει διάφορες ευκαιρίες.
Και ψηφοφοφίες.
Αλλά κυριαρχεί το μεγαλύτερο αμάρτημα στην πολιτική , η δειλία.
Και η μεν εκ γενετής αμαρτία, η προσωπική δειλία, είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό.
Η πολιτική δειλία που πηγάζει από το προσωπικό πολιτικό συμφέρον είναι η χειρότερη μορφή της όταν γίνεται σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος , με όσες προφάσεις κι αν στρωθεί ο δρόμος της.
Και με τον «χωροφύλαξ» και με τον «αστυφύλαξ» η σημερινή πολιτική μας.
Υποταγή εκεί που δεν πρέπει , προς τα «πάνω» και επιβολή πάλι εκεί που δεν πρέπει , στο δύσμοιρο και απροστάτευτο «κάτω».
Καλό παιδί λέγαν ,κάποτε, για το γιό του Αγα.
Και καλός γαμπρός , γλυκόβολος.
«Δώσε μου τη μοιχό γυναίκα μου ( δημόσια θέση ) πήγαιναν και ζήταγαν από τον Αλή Πασά , σκότωσε με την αγαπώ» έλεγαν οι σύζυγοι των γυναικών που κράταγε ο Αλής , μαζί με τη Φροσύνη.
Και τι να σκοτώσω, ωρέ , από σένα , του απάνταγε ο Αλής, πάρτη και φύγε να μη σε βλέπω.
Και οι Παλαιολόγοι;
Που πήγαν εκείνα τα «κορόϊδα» οι Παλαιολόγοι;
Παλιές κουβέντες είναι οι παραπάνω για τη σημερινή εποχή της κοινωνικής ανομίας , της έλλειψης αρχών και αξιών.
Τα κάστρα σήμερα είναι αφύλαχτα , δυστυχώς δεν έχει Παλαιολόγους…
Ο γόνιμος προβληματισμός
