Ποτέ δε μπαίνεις στο ίδιο ποτάμι
Η 3η και καθοριστική ψηφοφορία της 29-12-14,είτε εκλέξει, είτε δεν εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας, το μόνο που ουσιαστικά αλλάζει είναι η διενέργεια ή όχι άμεσων εκλογών, όχι όμως η αυτοδυναμία κάποιου κόμματος, οπότε οι συνεργασίες θα είναι αυτονόητες, όταν κι όποτε εκλογές γίνουν.
Επίσης το 2ο που θα αλλάξει ή όχι είναι η παραμονή στην Κυβέρνηση του σχήματος διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου ή θα συνεχίσει άλλο κυβερνητικό σχήμα.
Θα διαπιστωθεί όμως στην πράξη η επικαλούμενη αλλαγή πολιτικής, αν αλλάξουν πρόσωπα και κόμματα ;
Σε περίπτωση εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας παραμένει ως έχει η παρούσα κυβερνητική κατάσταση στη χώρα και εκτελεί αφενός τα ήδη αποφασισμένα, ενδεχομένως και με άλλες αποφάσεις, αφετέρου επιτείνοντας την κυβερνητική φθορά για μερικούς μήνες, έως και 1,5 έτος περίπου.
Στην περίπτωση που δεν θα εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας , αυτό θα συμπαρασύρει σε άμεσες εκλογές, όπου, στην περίπτωση που θα επαληθευόταν οι δημοσκοπήσεις , θα είχαμε αλλαγή όχι μόνο στην κυβερνητική ηγεσία της χώρας αλλά (τουλάχιστον)και αλλαγές των ηγεσιών των νυν κύριων συγκυβερνώντων κομμάτων Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, εφόσον αυτά παραμείνουν τελικά και ως έχουν.
Διότι υπάρχει , όντως , η πιθανότητα αλλαγής κομμάτων σχημάτων εμβλημάτων ή επαναφορά παλαιοτέρων, αθώων του "μνημονιακού αίματος" που "θα απαλλάσσει", θα αναβαπτίζει και θα αναγεννά (ή και θα επαναγεννά).
Κι ακόμα περισσότερο, μαζικές αλλαγές και στα πρόσωπα των Βουλευτών, που ψήφισαν Πρόεδρο Δημοκρατίας και ψήφιζαν και Ναι σε όλα. (Βουλευτής και γενικότερα πολιτικός δεν είναι επάγγελμα, δεν ήταν ποτέ).
Κι όχι μόνο των Βουλευτών αλλά και των "κατά συρροήν" υποψηφίων πολιτευτών, που “επαγγέλλονται πολιτικοί”, ενώ είναι αποσπασμένοι ή εκλεγμένοι-διορισμένοι σε φορείς ή έχουν αλλάξει επάγγελμα ή διαμονή ,χάριν της πολιτικής, αν βέβαια είχαν και ποτέ.
Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, κι όσοι ασκούν μόνο αυτή είναι στην ουσία στο διάστημα αυτής ανεπάγγελτοι (το κατά πόσο είναι κοινωνικοί λειτουργοί, εξαρτάται από το αποτέλεσμα).
Σε περιόδους κρίσης και «ισχνών αγελάδων» λογική είναι η αμφισβήτηση των διαχειριστών της.
Μάλιστα δε , στην περίπτωση μη εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, κανένας από τους Βουλευτές και ειδικά της επαρχίας που ψήφισαν Ναι στην εκλογή Προέδρου και ψήφισαν Ναι σε όλα τα μνημόνια, δεν πρόκειται να έχει τύχη πλέον, ειδικά στην μετά Τσίπρα εποχή.
Μάλιστα δε ,τόσο περισσότερο,όσο αυτοί θα θέλουν να συνωστίζονται ΚΑΙ γύρω από άλλες λύσεις, όπως αυτή του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ( κι όπου αλλού), αρκεί να διασώσουν το πολιτικό τους σαρκίο. Το ίδιο και οι "κατά συρροήν" πολιτευτές.
Όχι μόνο γιατί κανείς δεν θα θέλει εφεξής «πολιτικά βαρίδια».
Ούτε μόνο γιατί οι τυχόν "κολλητοί" Υπουργοί τους, στην παρούσα διακυβέρνηση είτε δεν θα είναι πια Υπουργοί (ώστε να διορίζουν τα.. "κατά συρροήν" κονέ τους ) είτε , το πιθανότερο, δε θα έχουν ούτε αυτοί εκλεγεί.
Κυρίως γιατί, στην επόμενη φάση(ειδικά μάλιστα στην μετά Τσίπρα εποχή) θα αναζητούνται άλλα πρότυπα , που αφενός δεν θα έχουν σχέση με τις "μνημονιακές" καταστάσεις, αφετέρου δεν θα έχουν επιβαρύνει τα τοπικά επιμέρους σύνολα με την (αν όχι πολιτικά επιζήμια ή επιβλαβή , έστω υπερκοπωτική ή υπερκορεσμένη ) παρουσία τους στα κοινά, ως προϊόντα του «πολιτικού σωλήνα» που γέννησε μνημόνια και παλαιοπολιτικούς διαχειρισμούς ,στη χώρα και στις τοπικές κοινωνίες.
Η παραδοχή λάθους τρόπου ή κατάχρησης ή υπέρβασης ωφέλιμου χρόνου ενασχόλησης με τα κοινά (ρητά ή συν τω χρόνω) πάντα δίνει ευκαιρίες για κάθε επίτιμη μελλοντική παρουσία, η οποία όμως , φευ, δεν γίνεται μόνη της, πλην της θεμιτής συνταξιοδότησης.
Είναι δε εξαιτερικά σπάνια κι εξόχως επίπονη, όσο και εξόχως γενναία, κάθε δημόσια διαπίστωση ότι ένας κύκλος έχει κλείσει.
Αλλωστε , πάντα όλα τα ιδιωτικά πρόσωπα, στην ιδιωτική τους ζωή, είναι και θα είναι σε όλα και αποδεκτά και σε όλα αγαπητά, όλα δε τα παραπάνω αφορούν τον δημόσιο βίο.
Ας πάμε όμως στην πολιτική, που αναμένεται να ακολουθηθεί.
Αναμφίβολα θα υπάρχει κατά πρώτον, η εκλογική έκφραση των οπαδών του μνημονίου, για διάφορους όσους λόγους αυτό γίνει, κι η οποία θα καταμετρήσει δυνάμεις.
Από εκεί και πέρα θα αρχίζει η λεγόμενη «αντιμνημονιακή» έκφραση, που μπορεί να έχει τύχη και σταδιακών μεταβολών, λόγω πάντα πιθανότητας και επαναληπτικών εκλογών.
Πολλοί θα προσδοκούσαν και θα επιθυμούσαν «καθαρές λύσεις» ( όπως κάποτε με συνθήκες αυτοδυναμίας) και κυρίως άφθονης… σοσιαλιστικής ( ωχ, αμάν) κρατικής χρηματοδότησης.
Αυτά όμως έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, διότι παράς γιόκ, κι ευτυχώς!
Είναι σφόδρα πιθανή λοιπόν μια ευρεία ή στενότερη κυβερνητική συνεργασία, αναμφίβολα με προσπάθεια εξόδου από τα μνημόνια, πλην (φευ) η κρατικιστική αντίληψη στην προκείμενη περίπτωση δεν θα βοηθούσε, διότι το κράτος και στεγνό οικονομικά είναι και χρωστάει.
Ακόμα και λυράρης να παίζει , αν είναι δημόσιος υπάλληλος πρέπει να πληρωθεί.
Από την άλλη οι «ευπατριδικές» ιδιωτικές λύσεις , αφενός θα γίνονται δεκτές , ως εγχώριες ιδιωτικές; αφετέρου οι ξένες επενδύσεις θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος; Είναι ερωτηματικά…
Και κατά τρίτον, « νοοτροπίες θολοκουλτούρας» δεν θα απέκλειαν και λοιπές περιπέτειες ;
Πάμε λοιπόν στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα, με μόνη μας παρηγοριά το κάψιμο των μνημονιακών καταστάσεων που μας επιβλήθηκαν, εξαιτίας (ή εξ αφορμής) των δικών μας αβελτηριών , ανοχών ή και ενοχών ;
Mήπως πάμε όπως εκεί (έτσι κι αλλιώς φτωχοί για φτωχοί, ήδη «κουφάρια» ) στη φτωχή συνοικία «μπόκα» στην Αργεντινή (που γέννησε το Μαραντόνα) να γεμίσουμε τόσες χιλιάδες στόματα με ποδόσφαιρο , να σηκώσουμε κύπελλα ρακένδυτοι, οπότε βουρ όλοι με το…Μαραντόνα;
Mήπως όμως η πολιτική ανάγκη (κι όχι μόνο τα κουκιά) οδηγήσει σε κυβερνήσεις συνεργασίας ξανά, κι αν ναι, σε τί συνεργασίες; Θα δούμε!
Ο καθένας ας κάνει τις επιλογές του….
Ο γόνιμος προβληματισμός
ΥΓ: Ευτυχώς, ανεξάρτητα των εξελίξεων, θα υπάρξει και μετά Τσίπρα εποχή, όπου και η Αριστερά στη χώρα μας θα έχει απομυθοποιηθεί, κι όλοι θα έχουν ωριμάσει ,ώστε να μάθουμε να στηριζόμαστε στα πόδια μας και να επιβραβεύεται επιτέλους ο κόπος και ο μόχθος καθενός.
Θα έχουν τελειώσει τα χρίσματα και τα βύσματα και τα παρτάλια όλων θα έχουν μαζευτεί.
Θα έρθει η εποχή, όπου ξανά ο κάθε καλός πατέρας και δίκαιος παππούς του λαού μας θα πάψει να είναι επαίτης(όπως τον μάθανε) στα πολιτικά γραφεία, οπότε κι η πολιτική θα αλλάξει εκ βάθρων , θα αποκτήσει γνώσεις, ώστε να υπηρετήσει τον πολίτη, στην παραγωγή, τη δημιουργία και την πώληση των προϊόντων και των υπηρεσιών, ανοίγοντας δρόμους και αγορές και φέρνοντας πλούτο από τα 4 σημεία του ορίζοντα στον τετραπέρατο και παντοδύναμο τόπο μας , που τον μάθανε σκλάβο και μαλθακό, ενώ γεννήθηκε λεύτερος και δυνατός.
Και να λευτερωθεί η πατρίδα μας , κόρη πανέμορφη, που χρόνια την τριγυρνάγανε στα πανηγύρια οι αγύρτες!!!
Επίσης το 2ο που θα αλλάξει ή όχι είναι η παραμονή στην Κυβέρνηση του σχήματος διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου ή θα συνεχίσει άλλο κυβερνητικό σχήμα.
Θα διαπιστωθεί όμως στην πράξη η επικαλούμενη αλλαγή πολιτικής, αν αλλάξουν πρόσωπα και κόμματα ;
Σε περίπτωση εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας παραμένει ως έχει η παρούσα κυβερνητική κατάσταση στη χώρα και εκτελεί αφενός τα ήδη αποφασισμένα, ενδεχομένως και με άλλες αποφάσεις, αφετέρου επιτείνοντας την κυβερνητική φθορά για μερικούς μήνες, έως και 1,5 έτος περίπου.
Στην περίπτωση που δεν θα εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας , αυτό θα συμπαρασύρει σε άμεσες εκλογές, όπου, στην περίπτωση που θα επαληθευόταν οι δημοσκοπήσεις , θα είχαμε αλλαγή όχι μόνο στην κυβερνητική ηγεσία της χώρας αλλά (τουλάχιστον)και αλλαγές των ηγεσιών των νυν κύριων συγκυβερνώντων κομμάτων Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, εφόσον αυτά παραμείνουν τελικά και ως έχουν.
Διότι υπάρχει , όντως , η πιθανότητα αλλαγής κομμάτων σχημάτων εμβλημάτων ή επαναφορά παλαιοτέρων, αθώων του "μνημονιακού αίματος" που "θα απαλλάσσει", θα αναβαπτίζει και θα αναγεννά (ή και θα επαναγεννά).
Κι ακόμα περισσότερο, μαζικές αλλαγές και στα πρόσωπα των Βουλευτών, που ψήφισαν Πρόεδρο Δημοκρατίας και ψήφιζαν και Ναι σε όλα. (Βουλευτής και γενικότερα πολιτικός δεν είναι επάγγελμα, δεν ήταν ποτέ).
Κι όχι μόνο των Βουλευτών αλλά και των "κατά συρροήν" υποψηφίων πολιτευτών, που “επαγγέλλονται πολιτικοί”, ενώ είναι αποσπασμένοι ή εκλεγμένοι-διορισμένοι σε φορείς ή έχουν αλλάξει επάγγελμα ή διαμονή ,χάριν της πολιτικής, αν βέβαια είχαν και ποτέ.
Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, κι όσοι ασκούν μόνο αυτή είναι στην ουσία στο διάστημα αυτής ανεπάγγελτοι (το κατά πόσο είναι κοινωνικοί λειτουργοί, εξαρτάται από το αποτέλεσμα).
Σε περιόδους κρίσης και «ισχνών αγελάδων» λογική είναι η αμφισβήτηση των διαχειριστών της.
Μάλιστα δε , στην περίπτωση μη εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, κανένας από τους Βουλευτές και ειδικά της επαρχίας που ψήφισαν Ναι στην εκλογή Προέδρου και ψήφισαν Ναι σε όλα τα μνημόνια, δεν πρόκειται να έχει τύχη πλέον, ειδικά στην μετά Τσίπρα εποχή.
Μάλιστα δε ,τόσο περισσότερο,όσο αυτοί θα θέλουν να συνωστίζονται ΚΑΙ γύρω από άλλες λύσεις, όπως αυτή του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ( κι όπου αλλού), αρκεί να διασώσουν το πολιτικό τους σαρκίο. Το ίδιο και οι "κατά συρροήν" πολιτευτές.
Όχι μόνο γιατί κανείς δεν θα θέλει εφεξής «πολιτικά βαρίδια».
Ούτε μόνο γιατί οι τυχόν "κολλητοί" Υπουργοί τους, στην παρούσα διακυβέρνηση είτε δεν θα είναι πια Υπουργοί (ώστε να διορίζουν τα.. "κατά συρροήν" κονέ τους ) είτε , το πιθανότερο, δε θα έχουν ούτε αυτοί εκλεγεί.
Κυρίως γιατί, στην επόμενη φάση(ειδικά μάλιστα στην μετά Τσίπρα εποχή) θα αναζητούνται άλλα πρότυπα , που αφενός δεν θα έχουν σχέση με τις "μνημονιακές" καταστάσεις, αφετέρου δεν θα έχουν επιβαρύνει τα τοπικά επιμέρους σύνολα με την (αν όχι πολιτικά επιζήμια ή επιβλαβή , έστω υπερκοπωτική ή υπερκορεσμένη ) παρουσία τους στα κοινά, ως προϊόντα του «πολιτικού σωλήνα» που γέννησε μνημόνια και παλαιοπολιτικούς διαχειρισμούς ,στη χώρα και στις τοπικές κοινωνίες.
Η παραδοχή λάθους τρόπου ή κατάχρησης ή υπέρβασης ωφέλιμου χρόνου ενασχόλησης με τα κοινά (ρητά ή συν τω χρόνω) πάντα δίνει ευκαιρίες για κάθε επίτιμη μελλοντική παρουσία, η οποία όμως , φευ, δεν γίνεται μόνη της, πλην της θεμιτής συνταξιοδότησης.
Είναι δε εξαιτερικά σπάνια κι εξόχως επίπονη, όσο και εξόχως γενναία, κάθε δημόσια διαπίστωση ότι ένας κύκλος έχει κλείσει.
Αλλωστε , πάντα όλα τα ιδιωτικά πρόσωπα, στην ιδιωτική τους ζωή, είναι και θα είναι σε όλα και αποδεκτά και σε όλα αγαπητά, όλα δε τα παραπάνω αφορούν τον δημόσιο βίο.
Ας πάμε όμως στην πολιτική, που αναμένεται να ακολουθηθεί.
Αναμφίβολα θα υπάρχει κατά πρώτον, η εκλογική έκφραση των οπαδών του μνημονίου, για διάφορους όσους λόγους αυτό γίνει, κι η οποία θα καταμετρήσει δυνάμεις.
Από εκεί και πέρα θα αρχίζει η λεγόμενη «αντιμνημονιακή» έκφραση, που μπορεί να έχει τύχη και σταδιακών μεταβολών, λόγω πάντα πιθανότητας και επαναληπτικών εκλογών.
Πολλοί θα προσδοκούσαν και θα επιθυμούσαν «καθαρές λύσεις» ( όπως κάποτε με συνθήκες αυτοδυναμίας) και κυρίως άφθονης… σοσιαλιστικής ( ωχ, αμάν) κρατικής χρηματοδότησης.
Αυτά όμως έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, διότι παράς γιόκ, κι ευτυχώς!
Είναι σφόδρα πιθανή λοιπόν μια ευρεία ή στενότερη κυβερνητική συνεργασία, αναμφίβολα με προσπάθεια εξόδου από τα μνημόνια, πλην (φευ) η κρατικιστική αντίληψη στην προκείμενη περίπτωση δεν θα βοηθούσε, διότι το κράτος και στεγνό οικονομικά είναι και χρωστάει.
Ακόμα και λυράρης να παίζει , αν είναι δημόσιος υπάλληλος πρέπει να πληρωθεί.
Από την άλλη οι «ευπατριδικές» ιδιωτικές λύσεις , αφενός θα γίνονται δεκτές , ως εγχώριες ιδιωτικές; αφετέρου οι ξένες επενδύσεις θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος; Είναι ερωτηματικά…
Και κατά τρίτον, « νοοτροπίες θολοκουλτούρας» δεν θα απέκλειαν και λοιπές περιπέτειες ;
Πάμε λοιπόν στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα, με μόνη μας παρηγοριά το κάψιμο των μνημονιακών καταστάσεων που μας επιβλήθηκαν, εξαιτίας (ή εξ αφορμής) των δικών μας αβελτηριών , ανοχών ή και ενοχών ;
Mήπως πάμε όπως εκεί (έτσι κι αλλιώς φτωχοί για φτωχοί, ήδη «κουφάρια» ) στη φτωχή συνοικία «μπόκα» στην Αργεντινή (που γέννησε το Μαραντόνα) να γεμίσουμε τόσες χιλιάδες στόματα με ποδόσφαιρο , να σηκώσουμε κύπελλα ρακένδυτοι, οπότε βουρ όλοι με το…Μαραντόνα;
Mήπως όμως η πολιτική ανάγκη (κι όχι μόνο τα κουκιά) οδηγήσει σε κυβερνήσεις συνεργασίας ξανά, κι αν ναι, σε τί συνεργασίες; Θα δούμε!
Ο καθένας ας κάνει τις επιλογές του….
Ο γόνιμος προβληματισμός
ΥΓ: Ευτυχώς, ανεξάρτητα των εξελίξεων, θα υπάρξει και μετά Τσίπρα εποχή, όπου και η Αριστερά στη χώρα μας θα έχει απομυθοποιηθεί, κι όλοι θα έχουν ωριμάσει ,ώστε να μάθουμε να στηριζόμαστε στα πόδια μας και να επιβραβεύεται επιτέλους ο κόπος και ο μόχθος καθενός.
Θα έχουν τελειώσει τα χρίσματα και τα βύσματα και τα παρτάλια όλων θα έχουν μαζευτεί.
Θα έρθει η εποχή, όπου ξανά ο κάθε καλός πατέρας και δίκαιος παππούς του λαού μας θα πάψει να είναι επαίτης(όπως τον μάθανε) στα πολιτικά γραφεία, οπότε κι η πολιτική θα αλλάξει εκ βάθρων , θα αποκτήσει γνώσεις, ώστε να υπηρετήσει τον πολίτη, στην παραγωγή, τη δημιουργία και την πώληση των προϊόντων και των υπηρεσιών, ανοίγοντας δρόμους και αγορές και φέρνοντας πλούτο από τα 4 σημεία του ορίζοντα στον τετραπέρατο και παντοδύναμο τόπο μας , που τον μάθανε σκλάβο και μαλθακό, ενώ γεννήθηκε λεύτερος και δυνατός.
Και να λευτερωθεί η πατρίδα μας , κόρη πανέμορφη, που χρόνια την τριγυρνάγανε στα πανηγύρια οι αγύρτες!!!
