Κι όσο αυτό ιστορικά και παραδοσιακά έχει από τότε δημιουργήσει θετικούς φιλελληνικούς συνειρμούς, έκτοτε, στην περιοχή της Βαυαρίας, δεν μπορεί κανείς να πεί το ίδιο με τις βορειοανατολικές περιοχές της Πρωσσίας, ακόμα και στη σημερινή Γερμανία της Μέρκελ.
Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε εξαρχής διαφορετική φιλοσοφία και οπτική απέναντι και στην σκλαβωμένη και στη μετέπειτα ελεύθερη Ελλάδα, αφενός με τις πολιτικές τύπου Μέτερνιχ (πριν ) και των μετέπειτα δανείων «αναστήλωσης της χώρας» επί Όθωνα, που «έδεσαν» από τότε την ελληνική χερσόνησο στο άρμα της Δύσης και του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους και αφετέρου με την τσαρικής επιλογής ελλήνων κυβερνητών, λόγω σεβασμού εκ μέρους του ομόδοξου «Βόρειου Βυζαντίου των Σιτηρών» (Ρωσία) προς το «Νότιο Βυζάντιο του Θαλασσεμπορίου» (Κωνσταντινούπολη).
Οι επιλογές της Δύσης και ο ψυχρός πόλεμος των 2 μπλόκς ( ανατολικού και δυτικού) , καθώς και οι 2 παγκόσμιοι πόλεμοι την ίδια αιτία (όπως αποδείχθηκε ) είχαν : τον διαχωρισμό του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους και την φραγή του προς βορράν σε 3 σημεία, Ταυρίδα (Κριμαία) , Κωνσταντινούπολη, Σκόπια.
Θα ήταν πολύ απίθανο και οι σημερινές γεωστρατηγικές αιτίες και η επιλεκτική κρίση του 1,5% του Ευρωπαϊκού (λογιστικού; )χρέους, που έχει η Ελλάδα να είχαν διαφορετικές αφετηρίες και σκεπτικά.
Ανεξάρτητα μάλιστα από στρατηγικές δυναμικές και γεωπολιτικές ισορροπίες η Δύση ποτέ δεν έδειξε να εμπιστεύεται έλληνες ευπατρίδες κυβερνήτες τύπου Καποδίστρια;
Τόσο πολύ μάλιστα , που ανακήρυξε την Ελβετία χώρα του δυτικού πλούτου, για να μη θυμάται κανείς ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν αυτός που έφτιαξε το Σύνταγμα, που έχει σήμερα η Ελβετία;
Αλήθεια, και να θέλει κανείς σήμερα να σκεφτεί διαφορετικά τα γεγονότα δεν τον αφήνουν: μια «αχάριστ稻 Γερμανία, που της διέγραψαν τα χρέη και τις ισοτιμίες ευρώ-μάρκου και τα κόστη ένωσης Ανατολικής - Δυτικής Γερμανιας, να θέλει τόσο πια να εξαντλήσει την αυστηρότητά της απέναντι στη μικρή χώρα της Μεσογείου είναι ένα γεγονός ανεξήγητο, ακόμα και αν έχει άλλες δυτικές καταβολές.
Την ώρα μάλιστα που οι έλληνες γιορτάζουν την εθνική τους παλλιγενεσία, αυτοί οι συνειρμοί τριγυρίζουν στην σκέψη και στα συναισθήματά τους.
Το οικονομικό αποτέλεσμα , όπως και κάθε οικονομικό γεγονός, είναι πάντα πολύ μικρότερης σημασίας (ειδικά αν δεν αφορά ικανό μέρος του ευρωπαϊκού συνόλου) από το διαχρονικό ιστορικά περί δικαίου αίσθημα όλων των λαών, κι όχι μόνο της περιοχής αλλά και της ίδιας της ιστορίας. Βεβαίως και της ευρωπαϊκής ιδέας.
Τι έγινε ρε παιδιά, σκέφτεται, ο μέσος έλληνας;
Αυτοί οι «άρειοι», εκεί πάνω , τόσο «γύφτοι» είναι για 2 ευρωπαϊκές δεκάρες, εδώ ακόμα και οι τούρκοι πιο «large» τύποι ήτανε, τη δεκάτη γυρεύανε, κατά τη ρωμαϊκή-βυζαντινή εθιμική συνέχεια
Τι διάολο, ποιός τους αρνήθηκε οικονομική επενδυτική συνεργασία και σε ποιόν τομέα και θέλουν σώνει και καλά να «στίψουν» τον Ελληνα;
Μήπως νομίζουν ότι τόσο μισούν οι έλληνες τους γερμανούς; Οσο τον Οθων(κι αυτός) Ρεχάγκελ;
.jpg)
Χάθηκαν μνημόνια 50 ετών να βγαίνουν τα νούμερα κι όλα καλά;
Και γιατί δηλαδή θέλουν συνεχώς η Ελλάδα να αναπολεί τον Καποδίστρια, έναντι του Οθωνα; Γιατί με το ζόρι οι έλληνες εχθροί;
Χρόνια πολλά στον Ευαγγελισμό του Εθνους, που οδήγησε στην Εθνική μας Παλλιγενεσία 25 Μαρτίου 1921.-
Η εθνική μας ελπίδα (μύθος της Πανδώρας)
