Στα πλαίσια λοιπών αυτού του σκεπτικού η ΕΕ με την οδηγία-πλαίσιο 2000/60/ΕΚ υποχρέωσε τα μέλη τις να καταρτήσουν σχεδία διαχείρισης υδάτων μέχρι το 2009 και έδωσε δυνατότητα αναθεώρησης τους σε βάθος εξαετίας.
Η οδηγία ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία με τον νόμο ν.3199/2003 και για την περιφέρεια μας το πρώτο σχέδιο διαχείρισης εγκρίθηκε στης αρχές 2014 αντί του 2009 και τώρα μπορεί να αναθεωρηθεί το 2015. Παρά την όποια καθυστέρηση για πρώτη φορά έχουμε ένα σχέδιο για την διαχείριση του υδάτινου πλούτου μας και κατ’ επέκταση των λιμνών μας και την δυνατότητα να το αναθεωρήσουμε μέσα στο έτος που διανύουμε. Οι όποιες λοιπόν ενέργειες και πολιτικές αποφάσεις σε περιφερειακό-τοπικό επίπεδο θα πρέπει να έχουν ως γνώμονα τον επιστημονικά τεκμηριωμένο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και τα εθνικά και ευρωπαϊκά πλαίσια διαχείρισης υδάτων.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να φαντάζουν ως έκθεση ιδεών αλλά ας δούμε τι έγινε όταν υποχώρησαν τα νερά της λίμνης Βεγορίτιδας και αντί ενός μακροπρόθεσμου επιστημονικού σχεδιασμού κυριάρχησε η μικροπολιτική.
Το 1996 δυο χωριά ο Αγ. Παντελεήμονας και η Βεγόρα ήρθαν σε σύγκρουση για τις αποκαλυφθείσες εκτάσεις λόγω της πτώσης της στάθμης της λίμνης, γιατί κάποιοι προτίμησαν να χαϊδέψουν αυτιά και να μοιράσουν τις όπως αποδειχτικέ προσωρινά «αποκαλυφθείσες εκτάσεις».
Στις «αποκαλυφθείσες εκτάσεις» είτε αυτές μοιράστηκαν στις τότε κοινότητες (Περίπτωση ΤΚ Αγίου Παντελεήμονα και ΤΚ Βεγόρας) είτε όχι, συνάνθρωποί μας επένδυσαν τα χρήματα τους και τον ιδρώτα τους. Οι επενδύσεις αυτές όμως έγιναν σε εκτάσεις που δεν τους ανήκαν αφού επρόκειτο για εκτάσεις του δημοσίου. Παρόλα αυτά οι πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τους έκλειναν το μάτι, υποσχόμενες ότι στο τέλος κάτι θα γίνει και οι επενδύσεις με την γη θα γίνουν και πραγματικά δικές τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι τώρα, που η στάθμη της λίμνης ανεβαίνει, για το ελληνικό κράτος οι επενδύσεις τους δεν υπάρχουν, αφού ποτέ δεν έγινε καμία σοβαρή διανομή.
Σε τοπικό επίπεδο η μικροπολιτική αυτή διαχείριση συνεχίζεται με υποσχέσεις ότι θα αδειάσουμε την λίμνη μέσα από την σήραγγα του Άγρα και για να μην υπάρξουν αντιδράσεις αυτό ονομάστηκε δοκιμή λειτουργείας της υποδομής. Κανένας όμως δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να το υλοποιήσει το εγχείρημα, αφού εγείρονται σοβαρές αμφιβολίες ως προς τη νομιμότητά του.
Για άλλη μια φορά λοιπόν, αντί να προστρέξουμε στην επιστήμη και στην επικείμενη νομοθεσία για να δούμε τι μπορούμε να πραγματοποιήσουμε και τι όχι, αφειδώς μοιράστηκαν υποσχέσεις και έγινε απόπειρα να δοθεί «πολιτική» λύση σε ένα φυσικό φαινόμενο, κοροϊδεύοντας για άλλη μια φορά τον κόσμο.
Η Διαχείριση των υδάτων είναι σημαντική για την αειφορία μιας κοινωνίας και δεν μπορεί να βασίζεται σε βεβιασμένες αποφάσεις και με μόνο γνώμονα το πολιτικό κόστος. Σε καμία βέβαια περίπτωση δεν πρέπει να δούμε με χαιρεκακία τις καταστροφές που έπαθαν οι καλλιεργητές, οι οποίοι βασιζόμενοι σε πολιτικές υποσχέσεις, εξαπατήθηκαν και επένδυσαν σε γη που στην πράξη ακόμα ανήκει στην λίμνη.
Με την ευκαιρία του επανασχεδιασμού του πλάνου διαχείρισης υδάτων το 2015, σε συνεργασία με τις διευθύνσεις υδάτων των Περιφερειών αλλά και την Ειδική Γραμματεία υδάτων του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας πρέπει να λάβουμε τα νέα δεδομένα και να σχεδιάσουμε την διαχείριση υδάτων για τα επόμενα 6 χρόνια με βάση την επιστημονική γνώση και σε συνεργασία με τους επιστήμονες των υπηρεσιών αυτών.
Κωνσταντίνος Σέλτσας
Βουλευτής Π.Ε. Φλώρινας
ΣΥΡΙΖΑ
