Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου πρέπει να βρει τον ελληνικό λαό ενωμένο, έστω κι αν κάποιοι αδυνατούν [ κατά τη γνώμη μας] να συνειδητοποιήσουν τι θα ακολουθήσει.
Όσοι συμφωνούμε με την ανάγκη να τερματιστεί η λιτότητα, με την ανάγκη να μας σέβονται ως λαό, με την ανάγκη να μπει ένα τέλος σε μια πρωτοφανή –αδιέξοδη πολιτική που μετράει πλέον έξη χρόνια, με χιλιάδες αυτοκτονίες, περισσότερους από1,5 εκ. πραγματικά άνεργους, ας υπερασπιστούμε και την ενότητα. Άλλωστε η ιστορία έδειξε πως τις μεγάλες νίκες και ανατροπές τις κατάφεραν λαοί ενωμένοι.
Όταν κάποιος για περισσότερα από 20 χρόνια βομβαρδίζεται από μια επιχείρηση εξαγοράς της συνείδησής του, που εξαπέλυσαν συστηματικά πολιτικές και Μ.Μ.Ε., όταν κάποιος κάποτε [στην εποχή της "ευμάρειας"] αγόραζε το σπίτι , το αυτοκίνητο, τις οικοσκευές του , τις διακοπές και τα όνειρά του με δάνεια, κανένας δεν τον προειδοποίησε να θυμάται πως όλα αυτά ήταν για λίγο και πως [όπως λέει ο Φάουστ] "τίποτε δε διαρκεί πολύ".
Βλέπω με κατανόηση όλους όσοι με αγωνία προσπαθούν να διασώσουν αυτά που στην πραγματικότητα δεν έχουν. Κατανοώ τους υβριστές της κυβέρνησης γιατί κάποιοι αν και περιστασιακοί ψηφοφόροι της, απλά ανέθεταν. Ο Θουκυδίδης έγραψε: 'Ποιος είναι τόσο ανόητος, ώστε να αγνοεί, πως ο πόλεμος που γίνεται εκεί θα έρθει και στο σπίτι του".
Γι αυτό την Κυριακή οφείλουμε όλοι να δώσουμε μια ψήφο [ κάποιοι ίσως για πρώτη φορά] συνειδητή.
ΝΑΙ στη συνέχιση της λιτότητας και των εκβιασμών ή ΟΧΙ σε μια συμφωνία που κανείς δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει. Ωστόσο ο φόβος δεν ταιριάζει στους Έλληνες.
Η Δευτέρα θα είναι μια καλύτερη μέρα.
Το ΟΧΙ θα μας βρει αυτή τη φορά ενωμένους.
