Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015 ο Ορειβατικός Σύλλογος Φλώρινας διοργανώνει την ετήσια πανφλωρινιώτικη ορειβατική του συνάντηση στο γνωστό καταφύγιο του Οροπεδίου , στα 1.050 μέτρα, λίγο κάτω από την περιοχή «μπομπότα καλύβια» , περιοχές που πολλά χρόνια και μέχρι το 1950 περίπου , αποτελούσαν σαρακατσάνικες αητοφωλιές!
Αυτό δίνει την αφορμή για την έκφραση πολύ ουσιαστικών εποικοδομητικών σκέψεων και ιδεών!
Βεβαίως το σύγχρονο ορειβατικό κίνημα στη χώρα μας και την περιοχή μας δεν πήγε ποτέ τόσο πίσω, πριν από τις εποχές της τουρκοκρατίας ( και σίγουρα όχι μέχρι την παλαιολιθική εποχή, όπου ανάγονται οι μονές και οι δίριχτες ποιμενικές καλύβες -ίδια εποχή με τους οροπεδικούς λιμναίους οικισμούς)!!
Είναι όμως μεγάλο και αναντίρρητο γεγονός ότι οι σύγχρονοι ορειβάτες (και ειδικά οι φλωρινιώτες ορειβάτες) , όπως και οι χιονοδρόμοι και οι φυσιολάτρες , περιδιαβαίνουν τις ίδιες βουνοκορφές που διαβιούσαν οι ορεινοί ποιμένες, ξαναγυρίζοντας με σύγχρονο τρόπο και μεθόδους τον κόσμο στο βουνό και την ορεινή φύση! Αυτό αποτελεί ευλογία για τον κάθε τόπο!
Το βουνό δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί νέα επαγγέλματα, εκτός από υλοτομία , κυνήγι και ορειβασία, χιονοδρομία,περιήγηση, ποδήλατα και αλεξίπτωτα βουνού, ράφτιγκ - διάβαση ποταμών, ελεγχόμενη θήρα, ιππασία, ορεινές κατασκηνώσεις και καταφύγια-κέντρα ορειβασίας, συλλογή και ορεινή καλλιέργεια από μανιτάρια μέχρι βατόμουρα και κράνα , με τεράστιες δυνατότητες ξενάγησης και όλου του φάσματος των ορεινών δραστηριοτήτων!
Βεβαίως και πρωτίστως ορεινή παραγωγή κτηνοτροφική και γεωργική-δασική , ορεινή ιχθυοκαλλιέργεια, από πέστροφες μέχρι καραβίδες ,μέσα στους πλούσιους όσο και αναξιοποίητους φυσικούς πόρους ανέμου, νερού και πρασίνου!
Ακόμα και το μαλλί σήμερα αποτελεί το πιο αποτελεσματικό υλικό μόνωσης κτιρίων, ενώ εισάγεται από Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία, για το σκοπό αυτό.
Μαζί εισάγουμε από παντού σιτάρι,κρέας, γάλα τυρί κλπ
Η ορεινή παράδοση (κι ακόμα περισσότερο κάθε δημιουργικό και δυναμικό μέλλον της) μπορεί και σήμερα να αποτελέσει τον σημαντικότερο μοχλό για την ορεινή ανάπτυξη της χώρας, γιατί αποτελεί ένα πρόσθετο και καθοριστικό κίνητρο επανόδου των ελλήνων στα βουνά τους , που αποτελούσαν και αποτελούν τις πατρογονικές ποιμενικές εστίες πολλών ορεινών ελλήνων όπως των σαρακατσαναίων κυρίως ( αλλά και ηπειρωτών και βλάχων και ορεινών καραγκούνηδων, κοπατσάρηδων και κατσαούνηδων κλπ ) κι όλου του ποιμενικού και κλεφταρματολικού φάσματος του γένους μας!
Η πάνω φωτο είναι στην οροσειρά του Βαρνούντα Φλώρινας , τραβήχτηκε δε από το ύψωμα Γκόρτσα Τουμπα (2.180 μ).
Μπροστά μας φαίνεται η περιοχή της ορεινής υψοκοιλάδας «καλό νερό» (μπέλα βόδα) δεξιά κάτω από τις γεννήτριες, που ήταν βασική πατρογονική ποιμενική εστία των σαρακατσαναίων!
Στο τέλος των γεννητριών στη φωτο ευθεία μπροστά( πίσω από τις ραχες και κάτω στον αυχένα) βρίσκεται η Βιγλα Πισοδερίου , ως συμβολή Βαρνούντα και Βέρνου( Βίτσι).
Δεξιά πάμε προς Αγιο Γερμανό Πρεσπών, Αριστερά και κάτω πάμε για Ακρίτα (Μπούφι) και οροπέδιο Φλώρινας , ενώ πίσω και κάτω ο δρόμος ανεβαίνει από Κρατερό Φλώρινας!
Βουνό σήμαινε και σημαίνει λεβεντιά , σήμαινε και σημαίνει λευτεριά!
Κι όποιος ανεβαίνει κι αγαπάει το βουνό, από το Θεό και από τη φύση ευλογημένος είναι!
Κι όποιος εφάρμοζε την ορεινή διοίκηση, ευλογημένος καπετάνιος είναι !
Κατεπάνω, δηλαδή ορεινός διασυνοριακός ΄Επαρχος στα Βυζαντινά χρόνια, με την γνωστή διασυνοριακή ορεινή διοίκηση των διγενών και τριγενών ακριτών βιγλατόρων, που περιλάμβανε και τα ενδιάμεσα οροπέδια!
Βουνό πάντα σήμαινε και σημαίνει σωτηρία!
Αν παρατηρήσει κανείς το γεωφυσικό χάρτη της Ελλάδας θα διαπιστώσει μορφολογικά ότι διατρέχεται κάθετα από μια ορεινή ραχοκοκαλιά, με οριζόντιες και πλάγιες διακλαδώσεις, απαράλλαχτα όπως ένας σκελετός ανθρωπίνου σώματος, που μάλιστα( μαζί με τους ορεινούς χόνδρους και τους αυχένες) καλύπτει τεράστιες γεωγραφικές εκτάσεις, σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητες παραγωγικά , δημιουργικά και τουριστικά αλλά ούτε καν παραδοσιακά, περιοριζόμενοι μόνο σε μερικές φυσιολατρικές και ορειβατικές αθλητικές και χιονοδρομικές προσπάθειες!
Αν παρατηρήσει δε καλύτερα θα διαπιστώσει ότι οι πεδινές εκτάσεις είναι σχετικά κεκορεσμένες ανθρώπινων δραστηριοτήτων, ενώ η διέξοδος που λέγεται θάλασσα υπόκειται δυστυχώς σε διεθνείς περιορισμούς, ίσως για να μη ξανανακηρυχτεί η Ελλάδα θαλασσοκράτειρα, ενώ ήταν και θα είναι!
Η διέξοδος του έλληνα είναι ξανά τα λεύτερα και καταφρονημένα-υποτιμημένα μας βουνά, όπου ούλοι οι … βάρβαροι του δήθεν πολιτισμού μας τα θεωρούν άγονους και άξεστους αγριότοπους!
Ενώ είναι πραγματικά απίστευτα αυτά που μπορεί να κάνει ένας συνδυασμός των γονιδίων και των σπιθών της βιγλατορικής ορεινής ποιμενικής σκέψης με τη σύγχρονη ορειβατική-φυσιολατρική- αθλητική συνείδηση και την σύγχρονη οικονομική και διοικητική γνώση , πάνω στις δυνατότητες μιας σύγχρονης ορεινής διοίκησης της χώρας, η οποία και εθνικά-παραδοσιακά αλλά και οικονομικά στην κυριολεξία θα μας ξανασώσει!
Όμως δεν είναι καλό να δίνονται παντού λεπτομέρειες, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να χαραμιστούν άδοξα οι παραπάνω δυνατότητες!
Ενώ αντίθετα είναι πολύ καλό να εντείνεται η ευρεία κοινή αποδοχή των παραπάνω ιδεών και το μεράκι και η αγάπη προς τις παραπάνω κατευθύνσεις, για να ωριμάσουν οι συνθήκες , οι καταστάσεις και οι δυνατότητες εφαρμογής τους !!!
Κων/νος Χ. Μπομπότας
