Ο δε άγιος Πατέρας μας, με την εγνωσμένη παρρησία του, έστειλε στον Μόδεστο τέσσερις επιστολές.
Σε μία εξ αυτών ζητεί μείωση της φορολογίας των κατοίκων του όρους Ταύρου που κατεργάζονταν τον σίδηρο.
Ιδού τι γράφει ο ακάματος Πατέρας μας: «Τώρα με πίεσαν δύο πράγματα για να λάβω το θάρρος να σου γράψω. Πρώτο μεν έλαβα αυτό το δικαίωμα να σου γράφω από την απαράβλητη μεγαλοψυχία σου και δεύτερο είναι η ανάγκη όσων βρίσκονται σε μεγάλη δυσκολία. Εάν, λοιπόν, έχουν κάποια αξία και δύναμη οι παρακλήσεις ημών των μικρών προς εσέ τον εξοχότατο, ευαρεστήσου, θαυμασιότατε, και με φιλάνθρωπη συγκατάνευση χάρισε την σωτηρία σε μία αξιολύπητη αγροτική περιοχή και δώσε εντολή να γίνει υποφερτή η φορολογία του σιδήρου στους κατοίκους του σιδηροφόρου όρους Ταύρου, για να μη καταστραφούν ολοκληρωτικά αυτοί οι άνθρωποι, αλλά να είναι διαρκείς οι εισφορές τους στο δημόσιο ταμείο».
Πράγματι, τι σοφή προτροπή! ΄Ενας απλός επίσκοπος όχι μόνο γράφει θαρρετά στον πρωθυπουργό, αλλά και με θαυμαστή γνώση οικονομολόγου τονίζει ότι η οικονομική επιβάρυνση των σιδηρουργών του Ταύρου θα καταστρέψει την παραγωγή του σιδήρου, με αποτέλεσμα όχι μόνο να καταστραφούν αυτοί, αλλά και το κράτος να μην εισπράξει φόρους. Με την μείωση της φορολογίας και η παραγωγή θα αυξηθεί, άρα ευεργετούνται οι Ταυρίτες, και το κράτος θα έχει έσοδα διαρκή. Αν το κράτος δεν προβεί σε “σεισάχθεια”, και η παραγωγή θα μειωθεί και τα έσοδα του κράτους θα μειωθούν.
Vetera tempora, veteri mores? Παλαιοί καιροί, παλαιά ήθη; Το δρόμο ανοίγει ο ρηξικέλευθος (εκ του ρήγνυμι+κέλευθος=δρόμος) Μ. Βασίλειος.
Αρχιμ. Ειρηναίος Χατζηεφραιμίδης
