απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά
με τον ειδικό φόρο παραγωγής του κρασιού, δήλωσε τα εξής:
Πρώτη φορά φορολογείται παγκοσμίως η παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Ο συγκεκριμένος φόρος, εφόσον ψηφιστεί από την ελληνική βουλή, θα θέσει εκτός παραγωγής και εκτός αγοράς το ελληνικό κρασί. Η ανατίμηση που θα δημιουργηθεί στην αγορά είναι από 150% έως 200% για το κρασί που οδηγείται στην οξοποιία και στην παραγωγή τσίπουρου (σημερινή τιμή πώλησης 0,20 έως 0,25 λεπτά ανά λίτρο)
. Θα αυξήσει πάνω από 100% τη τιμή του κρασιού που διατίθεται σε χύμα πώληση από μεγάλες οινοποιητικές μονάδες σε μικρότερα οινοποιεία (σημερινή τιμή πώλησης 0,30 έως 0,50 λεπτά ανά λίτρο). Θα αυξήσει από 50% έως 100% τη τιμή κρασιού που πωλείται εγκιβωτισμένα σε συσκευασίες 5kg, 10kg και 20kg (σημερινή τιμή πώλησης 0,60λεπτά έως 1 ευρώ ανά λίτρο) και θα καταστήσει μη ανταγωνιστικές τις εξαγωγές του ελληνικού κρασιού στις ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στην παγκόσμια αγορά γενικότερα. Από την άλλη μεριά, από την πρώτη χρονιά εφαρμογής, θα μειώσει σίγουρα την παραγωγή κρασιών πάνω από 50%, με αποτέλεσμα ο αμπελώνας της χώρας, να μείνει σε πάρα πολλές περιπτώσεις αμάζευτος. Απόρροια όλων αυτών θα είναι η εγκατάλειψη του αμπελώνα και η μείωση των καλλιεργήσιμων εκτάσεων.
Είναι αδύνατον να μπορέσει η αγορά, και η εσωτερική και η εξωτερική, να απορροφήσουν αυτή την αύξηση. Διαστρεβλώνεται πάρα πολύ η αλήθεια όταν λέγεται και γράφεται στα ΜΜΕ ότι η αύξηση είναι 0,30 λεπτά στην φιάλη, γιατί απλά δεν είναι φόρος στην φιάλη, αλλά ανά λίτρο κρασιού που παράγεται. Έτσι όπως είναι γραμμένο στο πολυνομοσχέδιο, είναι φόρος στην παραγωγή κάθε λίτρου κρασιού απλά και μόνο επειδή μπήκε στην διαδικασία της παραγωγής. ‘’Πλανώνται πλάνην οικτράν’’ όσοι πιστεύουν ότι μπορεί μια οινοποιητική επιχείρηση είτε συνεταιριστική είτε ιδιωτική να απορροφήσει ένα υπέρογκο φόρο στην παραγωγή χωρίς να το μεταφέρει στους εργαζόμενους και στους αμπελουργούς. Η αγορά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσει να απορροφήσει τον συγκεκριμένο φόρο ο οποίος μπαίνει στην παραγωγική βάση και αυξάνει την πρώτη ύλη για εμφιαλωμένα και εγκιβωτισμένα κρασιά στο διπλάσιο, με ότι αυτό συνεπάγεται για όλη την αλυσίδα μέχρι να φτάσει στον καταναλωτή.
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα συνεταιριστικά οινοποιεία και ειδικότερα στις ελληνικές τοπικές ποικιλίες, κάνουν τρύγο και παραγωγή κρασιών υπερδιπλάσιο απ’ αυτόν που τελικά θα οδηγήσουν στην αγορά ως εγκιβωτισμένα και εμφιαλωμένα κρασιά. Το κρασί αποθηκεύεται στις δεξαμενές και, αφού πλέον δεν μπορέσει να διοχετευτεί στην αγορά εμφιαλωμένων και εγκιβωτισμένων κρασιών, οδηγείται σε δεύτερη μεταποίηση με χαμηλή τιμή. Ο αμπελουργός σε καμία περίπτωση δεν απολαμβάνει μια καλή τιμή στο σταφύλι που παράγει, αλλά σίγουρα δεν το πετάει. Τα τελευταία χρόνια και μέσα στην κρίση καταφέραμε οι αμπελουργοί αλλά και τα οινοποιεία της χώρας να είμαστε ανταγωνιστικοί στην εσωτερική και εξωτερική αγορά.
Με όλα αυτά λοιπόν, ο ειδικός φόρος παραγωγής μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει και σίγουρα δεν θα φέρει στο ελληνικό κράτος τα έσοδα που προϋπολογίζει. Απεναντίας, από την μείωση της παραγωγής αλλά και των πωλήσεων, το ελληνικό κράτος θα χάσει έσοδα και θα καταστρέψει ένα γεωργικό κλάδο που είναι σε ανάπτυξη σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
