Είναι γεγονός που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση, ότι η κοινωνική ασφάλιση των Πολιτών σε μια ευνομούμενη πολιτεία είναι μαζί με την δημιουργία συνθηκών για εξασφάλιση παραγωγικής και όχι παρασιτικής εργασίας, τα δύο βασικότερα κριτήρια για να χαρακτηρισθεί ένα κράτος σύγχρονο και σεβόμενο την ύπαρξή του. Ύπαρξη η οποία συνίσταται από την εξασφάλιση της αξιοπρέπειας του έμψυχου δυναμικού του και από την χωρίς αμετροέπεια χρήση του φυσικού του περιβάλλοντος. Η μέχρι σήμερα Ελληνική Πολιτεία απέτυχε στα βασικά αυτά σημεία παταγωδώς. Με 50% ανεργία στους νέους και 0,8 δείκτη ανανέωσης των νέων γενιών, η καταστροφή φαίνεται προδιαγεγραμμένη.
Στη Χώρα μας, την αρχαιότερη της «Γηραιάς Ηπείρου» όλα τα παραπάνω βρίσκονται δυστυχώς σε κατάσταση απείρου χάους. Και όπως για όλα, έτσι και για το Ασφαλιστικό το τρέχον θέμα της Οργουελικής μας πραγματικότητας, φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Η φυγομαχία του «μαζί τα φάγαμε», η ανευθυνότητα του «Τσοβόλα δώστα όλα», η «εντατικοποίηση» του χαβαλέ με παράλληλη αύξηση των (δανεικών) απολαβών , βέλη βγαλμένα (και ανακόλουθα) από την αριστερή φαρέτρα των ταγών μας της μετα-Απριλιανής «λαμπρής» περιόδου αφ’ ενός και αφ’ ετέρου η γραφειοκρατία, ο κατακερματισμός αρμοδιοτήτων, τα συμφέροντα, η αδιαφάνεια, η ατιμωρησία των πολλών στα επουσιώδη για μην πονάει ο κάλος των ολίγων στα ουσιώδη, βέλη βγαλμένα και εξ’ ίσου ανακόλουθα από την «δεξιά», ψοφοδεξιά κατά τη δική μας αντίληψη, φαρέτρα των υπόλοιπων ταγών μας της ίδιας περιόδου. Η αδιαφορία για την υπογεννητικότητα, η χωρίς λογική και προγραμματισμό εισροή εκατομμυρίων ξένων που δεν ενίσχυσαν αλλά επιβάρυναν τα διαθέσιμα των Ταμείων, η διαφθορά στην διαχείριση των αποθεματικών τους με δομημένες κομματικά διοικήσεις που ήξεραν από δομημένα ομόλογα και χρηματιστηριακές «τοποθετήσεις». Αυτή η έρπουσα επί δεκαετίες ασυδοσία και κακοδιοίκηση μαζί με το τελικό χτύπημα του «κουρέματος» των μακρυμάλλικων όπως φάνηκε ομολόγων, γονάτισαν ισοπεδωτικά το προ ογδόντα ετών δημιούργημα του Ι. Μεταξά, του Ι.Κ.Α., που μέχρι και σήμερα αποδεκατισμένο διατηρεί μόνο τον τίτλο του.
Τα παραπάνω τα δέχθηκε κατά την ρήση της παροιμίας ο Λαός μας από την καλή του προαίρεση και μόνον. Δεν φταίει όμως αυτός. Η ευπιστία δεν είναι αδίκημα. Την αποκλειστική ευθύνη φέρουν οι κυβερνήσαντες που αυτοί ζήτησαν να εκλεγούν για να διοικήσουν χρηστά, αποτελεσματικά, με ανιδιοτέλεια και δίκαιο. Ήταν έτσι; Καθόλου ρητορική η ερώτηση. Ήταν έτσι, με κάποιες βέβαια εξαιρέσεις, η πρυτάνευσε το βαρίδι της επανεκλογής και όχι μόνο, όπως για ορισμένους αποδείχθηκε;
Το Ασφαλιστικό για άλλη μία φορά στο κρεβάτι του Προκρούστη. Όχι βέβαια για να ψηλώσει αλλά για να ακρωτηριασθεί ξανά και ξανά και να κοντύνει ακόμη περισσότερο όπως γίνεται διαρκώς τα πέντε τελευταία χρόνια. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή γνωρίζει ότι αν δεν αναστραφεί το Δημογραφικό με την αύξηση του ρυθμού των γεννήσεων (όχι ξένων αλλά Ελληνοπαίδων που κατ’ ευχήν θα τεκνοποιήσουν με σύμφωνο ετερόφυλου γάμου και όχι «παρδαλής συμβίωσης» ) και αν δεν πάρει μπρος η κολλημένη μηχανή της ανάπτυξης, το ασφαλιστικό θα ξεψυχήσει. Και μαζί του η Δημόσια Υγεία για όλους τους Έλληνες, οι συντάξεις που στη σημερινή Ελληνική κοινωνία στηρίζουν έστω οριακά ολόκληρες οικογένειες ανέργων, η φροντίδα για τους απόμαχους της ζωής, των κάποτε «περήφανων γηρατειών» και τωρινών κοινωνικών απόκληρων ανάμεσά στους οποίους πολλοί υπολόγιζαν στις συντάξιμες αποδοχές τους για να κλείσουν εκκρεμότητες βίου και αντ’ αυτού χάνεται με ταχύς ρυθμούς το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Και τέλος θα χαθεί κάθε ίχνος αξιοπιστίας, αν κάποιο παρέμεινε, του απρόσωπου κράτους προς τον κάθε έναν Πολίτη με προσωπικότητα. Με συνέπειες παντελώς απρόβλεπτες για την όποια συνοχή και συνέχεια.
Τοπική Οργάνωση Φλώρινας
ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
