Στενοχώρια επίσης διότι είναι τουλάχιστον θλιβερό το άκουσμα της είδησης της πρόωρης αποχώρησης ενός δασκάλου.
Επειδή όμως έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα, ευθέως αντιδρούμε στον τρόπο και το ύφος της ανακοίνωσης του κ. Μαντζανά. Έκδηλα στοιχεία του κειμένου αυτού είναι ο ρατσισμός, η υποτίμηση, η ύβρις και η τάση για ομαδοποίηση των μαθητών, έτσι ώστε να εμφανίζονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία ως υπάνθρωποι, με αγελαία στοιχεία δηλ. ταυτιζόμενοι με τα ζώα. Αυτή η αντίληψη είναι διάχυτη όχι μόνο στο εν λόγω κείμενο αλλά κυρίως (και αυτό μας λυπεί ιδιαίτερα) στα ανώνυμα σχόλια συμπολιτών μας στα διάφορα blogs που την φιλοξένησαν, που στην κυριολεξία βρίθουν κακίας και δυσανεξίας, τόσο για το σχολείο όσο και για την «ταπεινή» καταγωγή των μαθητών και συνεπώς και ημών των γονιών τους.
Είναι σίγουρο όμως ότι για να μπορεί να λάβει θέση ο κάθε (καλοπροαίρετος) αναγνώστης, οφείλει να έχει ακούσει και τις δύο πλευρές και ο αντίλογος μέχρι στιγμής δεν έχει ή για την ακρίβεια δεν αφήνεται καν να εκφραστεί. Έτσι υιοθετούνται άκριτα οι ισχυρισμοί του ενός και εκλαμβάνονται ως δεδομένα και γεγονότα, την ίδια στιγμή που δεν μένει ούτε χώρος ούτε περιθώριο για αντίλογο. Αυτό είναι μορφή κοινωνικού (πολύ συχνού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) bullying και είναι το ίδιο αξιοκατάκριτο με κάθε άλλη μορφή βίας.
Για να το ξεκαθαρίσουμε: Αποκρούουμε κάθε ισχυρισμό, κάθε μομφή και κάθε υπαινιγμό για την ποιότητα του Σχολείου των μαθητών και των καθηγητών του. Το ΕΠΑΛ είναι ένα καλό σχολείο, στελεχωμένο με άξιους καθηγητές, που περιβάλλουμε με την αμέριστη εμπιστοσύνη μας. Και φυσικά δεν είναι όπως επιχειρείται να παρουσιασθεί όλοι οι μαθητές ανάγωγοι, ούτε όλοι ζώα με «αγελαία συμπεριφορά», ούτε αποτελούν ελάχιστη εξαίρεση οι «ευγενείς μαθητές» ούτε ακόμη περισσότερο αποτελεί «γκέτο» το σχολείο μας. Οι παραβατικές συμπεριφορές και οι κάθε μορφής εκτροπές αντιμετωπίζονται στα πλαίσια της αποστολής και της αρμοδιότητας των εταίρων της σχολικής μας κοινότητας. Θεωρούμε όμως ότι εκεί που παρουσιάζονται προβλήματα (και εδώ αξίζει να ερευνηθεί πώς και γιατί ειδικά στον συγκεκριμένο καθηγητή και όχι στους δεκάδες άλλους παρουσιάστηκαν όπως επίσης και εάν αυτό έχει με τον ίδιο καθηγητή παρουσιαστεί και σε άλλη περιφέρεια που δίδαξε) οι ίδιοι οι καθηγητές οφείλουν να επιδεικνύουν την σοβαρότητα, νηφαλιότητα, σύνεση και αποτελεσματικότητα, επιλέγοντας τους ορθούς τρόπους και τις ενδεδειγμένες παιδαγωγικές μεθόδους.
Τούτο διότι οι ίδιοι δεν είναι απλά φορείς της επιστήμης που υπηρετούν ούτε μόνον εξοπλισμένοι με την πειθαρχική εξουσία που ο νόμος τους εφοδιάζει, αλλά κυρίαρχα είναι οι ίδιοι κατά τεκμήριον εξοπλισμένοι και με τα παιδαγωγικά εφόδια που τους επιτρέπουν να συμπεριφέρονται με σύνεση, νηφαλιότητα και διάκριση. Προφανώς έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερη περίπτωση και με ιδιαίτερες ευαισθησίες που κατανοούμε, μέχρι του βαθμού όμως που αρχίζουν πλέον να θίγουν τον σκληρό πυρήνα των δικαιωμάτων των ανήλικων μαθητών, πλήττοντας βάναυσα την αξιοπρέπειά τους και την υπόστασή τους.
Σε ότι μας αφορά θα θεωρούσαμε ως συνετότερη και πολύ πιο εποικοδομητική την κίνηση της ανακοίνωσης των προβλημάτων του εν λόγω καθηγητή στα στελέχη της σχολικής κοινότητας και της απόπειρας εξεύρεσης λύσης αντί της επιλογής της «ηρωϊκής εξόδου», συνοδευόμενης μάλιστα από την μακροσκελή καταγγελία του. Μας λυπεί βεβαίως το γεγονός, αλλά δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι όταν ένας δάσκαλος όχι απλά αδυνατεί να συνυπάρξει με τους μαθητές του, αλλά γίνεται και εμπαθής φορέας τέτοιας έντασης αρνητικών συναισθημάτων για αυτούς, απλά δεν κάνει για την δουλειά αυτή.
Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων 1ου ΕΠΑ.Λ Φλώρινας
