Την εποχή των Θεών και ημίθεων στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου ο Χιονιάς με τον Βοριά θαύμαζαν τα λευκοντυμένα βουνά, τους κάμπους και τις πεδιάδες.
Ο Χιονιάς είπε στον Βοριά: Δες το έργο μου όλο αυτό το χιόνι είναι δημιούργημα μου!
Ο Χιονιάς είπε στον Βοριά: Δες το έργο μου όλο αυτό το χιόνι είναι δημιούργημα μου!
Ο Βοριάς δυσαρεστημένος του είπε: Τίποτα δεν θα ήταν δικό σου αν δεν σε βοηθούσα εγώ…
Έτσι ο διάλογος άρχισε να γίνεται αντιπαράθεση, ο Βοριάς αποφάσισε να σταματήσει κάθε βοήθεια στον χιονιά λέγοντας: Από αύριο να δημιουργείς μόνος, χωρίς εμένα.
Την επομένη νωρίς τα ξημερώματα ο Χιονιάς άρχισε να ρίχνει πυκνό χιόνι σε όλη την πλάση, αντί για αυτό όμως έπεφτε βροχή και έλιωνε το παλιό χιόνι.
Ο Βοριάς κοιτούσε από μακριά και γελούσε, έβλεπε τις προσπάθειες του Χιονιά να μην φέρνουν αποτέλεσμα, κάποια στιγμή τον πλησίασε και τους είπε: Είδες ότι χωρίς εμένα δεν μπορείς να κάνει τίποτα, αλλά ούτε εγώ χωρίς εσένα, μετά φύσηξε δυνατά και πάγωσε την πλάση, η βροχή έγινε χιόνι και σκέπασε την γη!.-