Και πάλι όμως το σκεπτικό καθεαυτής της στατικής ενίσχυσης , χωρίς παράλληλη εξώθηση της ίδιας της επιχειρηματικότητας είναι σε λάθος κατεύθυνση!
Ακριβώς γιατί το σκεπτικό πρέπει να είναι η θετική, παραγωγική και δημιουργική εξώθηση της ίδιας της επιχειρηματικότητας, με στόχο καθεαυτή την ανάπτυξη, κι όχι καθεαυτή πρόκαιρη κι αντιπαραγωγική κάλυψη μέρους της ανεργίας, η οποία μετά ξαναγυρίζει αυξανόμενη, σαν να αδειάζουμε τη λίμνη με το κόσκινο.
Σε αυτή τη χώρα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι κατά πρώτον, όχι μόνο η μη πίστη στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην επιχειρηματικότητα αλλά η δαιμονοποίηση και η αντιμετώπιση της σαν απομυζητική και παρασιτική δραστηριότητα, που αντλεί το αίμα των εργαζόμένων, ενώ είναι εντελώς το αντίθετο: δίνει εργασία, δημιουργεί και παράγει την κοινωνία και την ανάπτυξη, αποτελεί την κοινωνική και παραγωγική βάση!
Το κύριο παρεπόμενο αυτής της αντίληψης είναι η έλλειψη φαντασίας για την ανάπτυξη, ακριβώς από όσους δεν πιστεύουν στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να θεωρούν ταξική αντιπαλότητα την ίδια την έννοια της ανάπτυξης σε ιδιωτική βάση!
Το σκεπτικό αυτής της δεξαμενής σκέψης φτάνει μέχρι την μακαρίτισσα την κρατική δραστηριότητα, πλην η οποία, φευ, δεν έχει πια χρήματα για να επενδύσει δημόσια, πολύ δε περισσότερο ούτε καν να μπορεί επιχορηγήσει την ιδια την κρατικότητα, κι ως λειτουργική κοινωνική έννοια !
Τα έφαγε και τα τρώει όλα σε τοκοχρεωλύσια από δανεια που ήδη πήρε , προκειμένου με δανεικά και κρατικά ομόλογα να δημιουργήσει πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας, το μισό πληθυσμό της χώρας, οδηγώντας τους επόμενους σε μνημόνια, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών!
Και συνεχίζει, δημουργεί «κολυμβήθρες του σιλωάμ», όλως της ίδιας κι ενισχυμένης μάλιστα αντιπαραγωγικής νοοτροπίας δαιμονοποίησης της μικροαστικής και μικροαγροτικής δραστηριότητας και της ίδιας της έννοιας του κέρδους, που ήδη χειμάζεται, ομολογουμένως από τα μνημόνια, ως έργα της!
Με αυτά τα δεδομένα, με ποιο τρόπο να υπάρξουν όνειρα και οράματα, σχέδια και πλάνα ανάπτυξης, τα οποία να στηρίζονται στην πρωτοβουλία του ήδη υπερφορτωμένου ελληνα;
Μόνο φρένο κι οπισθοδρόμηση μπορεί να αναμένεται και αδιέξοδο, πολλά αδιέξοδα!
Ακόμα και κύριοι τομείς της κρατικής επενδυτικής δραστηριότητας συρρικνώνονται με αυτά τα σκεπτικά:
Οι μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρηματικές δραστηριότητες , κι όσες μικρότερες , αν δεν κλείνουν μεταφέρονται στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα λιγότερους φόρους, λιγότερα ένσημα, λιγότερο ρεύμα, μικρότερη παραγωγική βάση στη χώρα, προς όφελος εισόδου των ξένων μονοπωλίων!
Θα πεί κανείς ότι οι «κακοί» ιδιώτες κλείνουν και ξεκουμπίζονται! Αμ δε!
Λιγότερη ζήτηση για ρεύμα σημαίνει λιγότερη παραγωγή , λιγότερα ορυχεία , λιγότερα εργοστάσια ΔΕΗ να λειτουργούν, η ΔΕΗ μπαίνει μέσα και πουλάει εργοστάσια, με όλες τις συνέπειες, που η περιοχή μας ήδη βιώνει!
Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας κι αλλαγή στάσεων και αξιολογήσεων!
Κι αν είναι δύσκολο να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση με φορολογικές απαλλαγές μαζί με καλό και σταθερό επενδυτικό κλίμα, τουλάχιστον να ενισχυθεί χαμηλά η μικρομεσαία δραστηριότητα στην αγορά, από την οποία όχι μόνο δεν ξεκίνησε η κρίση αλλά αυτή μπορεί να την ανατρέψει, στην αρχή με μικρότερες δραστηριότητες και στη συνέχεια επάνοδο των μεγαλύτερων ιδιωτικών δραστηριοτήτων!
Σε αυτό τον τομέα κι ο κύριος κρατικός φορέας απασχόλησης να κινηθεί στη λογική και στο ίδιο μήκος κύματος δημιουργικής και παραγωγικής στήριξης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, κι όχι στατικής ενίσχυσης της ανεργίας, εντασσόμενος σε ολική αλλαγή του τρόπου σκέψης στη χώρα μας!
Πρέπει να επέλθει η δέουσα κοινωνική, οικονομική και πολιτική ωριμότητα, μετά από πολλά χρόνια άδικων κι ανεδαφικών δαιμονοποιήσεων και κρατικιστικών χίμαιρων!
Ο γόνιμος προβληματισμός
