Η έννοια των μειονεκτικών περιοχών εισήχθη με την οδηγία 75/268/ΕΟΚ «για να εξασφαλίζεται η συνέχιση της γεωργικής δραστηριότητος και με αυτόν τον τρόπο η διατήρηση ενός ελαχίστου ορίου πυκνότητος πληθυσμού ή η συντήρηση της υπαίθρου σε ορισμένες μειονεκτικές περιοχές» και με απώτερο σκοπό «να ευνοήσει τις γεωργικές δραστηριότητες και να βελτιώσει το εισόδημα των γεωργών σ’ αυτές τις περιοχές».
Εξ ορισμού φαίνεται ότι η μεταβολή του πληθυσμιακού κριτηρίου είναι ο κύριος λόγος χαρακτηρισμού μιας περιοχής ως μειονεκτικής. Είναι τουλάχιστον οξύμωρο να αναφέρουμε ότι περιοχές που έχουν υποστεί μεγάλη μείωση του πληθυσμού δεν έχουν φυσικά μειονεκτήματα. Ο πληθυσμός της υπαίθρου, ο αγροτικός πληθυσμός των χωριών του Ν. Φλώρινας έχει μειωθεί δραματικά σύμφωνα με τις επίσημες απογραφές, αλλά και στο σύνολο του ο Ν. Φλώρινας παρουσιάζει πληθυσμιακή μείωση, όπως φαίνεται παρακάτω.
ΕΔΩ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΕΩΠΟΝΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
