«Η εκκλησία μας σήμερα υφίσταται το δούλειον ήμαρ, είναι υποδουλωμένη» ανέφερε στο κήρυγμα του για την εορτή της Θεομήτορος Αγίας Άννης ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Χατζηεφραιμίδης, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου.
Ο π. Ειρηναίος αναφέρθηκε σε ζητήματα όπως οι επεμβάσεις του κράτους διαχρονικά, η εκκλησιαστική περιουσία, τα διαζύγια, τα σχολικά βιβλία, τον όρκο κ.ά.
Μεταξύ άλλων είπε:
«Η εκκλησία μας σήμερα υφίσταται το δούλειον ήμαρ, είναι υποδουλωμένη.
Πρώτα πρώτα από το 1833, όπως μας λέει η Ιστορία, έφυγε από εκεί όπου ανήκε, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και υπήχθη στην αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος. Είναι γνωστές οι περιπέτειες μέχρι το 1850, που δυστυχώς από τότε άρχισαν πολλά δεινά στην εκκλησία με τις επεμβάσεις του κράτους. Όσα σεβάστηκαν οι Οθωμανοί, δεν τα σεβάστηκαν οι Βαυαροί…
Αυτή η βίαια αποκοπή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με τα μετέπειτα γεγονότα της Εξαρχίας, που κατάντησαν την εκκλησία μας πραγματικά οδαλίσκη. Να παρίσταται ο βασιλικός επίτροπος.
Είναι γνωστή και η ιστορία με την εκκλησιαστική περιουσία, που τόσος λόγος γίνεται σήμερα, που ως μάνα φιλόστοργος η μητέρα εκκλησία έδωσε σχεδόν όλη της την περιουσία και μόνο 4% έμεινε και σήμερα της συμπεριφερόμαστε ως μητριά και όχι ως μητέρα.
Είναι δυνατόν να υπάγεται η εκκλησία μας στο υπουργείο Παιδείας; Για φανταστείτε ο Χριστός να έδινε λόγο σε ποιον; Στον Πιλάτο, που ήταν η εξουσία τότε.
Είναι δυνατόν να θεσπίζονται νόμοι αντιχριστιανικοί και αντιευαγγελικοί για τα διαζύγια; Ενώ οι Τούρκοι σέβονταν την εκκλησία – ο επίσκοπος έδινε τα διαζύγια – και δεν υπήρχε άλλος λόγος παρά μόνο λόγος πορνείας, όπως λέει το Ευαγγέλιο, και φτάσαμε σήμερα να δίνονται διαζύγια, το ένα στα τέσσερα ζευγάρια και ίσως και περισσότερα να διαλύονται. Ποια αρχή νομοθετεί; Νομοθετεί το υπουργείο ή η ιεραρχία που είναι το συνοδικό σύστημα μέσα στην εκκλησία μας.
Πως να μην πούμε για την αγωγή της νεότητος. Δυστυχώς μετά από τόση αντίδραση έχουμε σιωπήσει. Υπάρχουν αυτά τα βιβλία τα οποία κάθε άλλο παρά – άλλωστε και το υπουργείο δεν τα λέει βιβλία, τα λέει φακέλους – που είναι διαθρησκειακά μαθήματα και κανείς δε λέει να είναι κατήχηση το δημοτικό σχολείο ή στις άλλες βαθμίδες, αλλά όμως τα παιδιά οφείλουν πρώτα να μάθουν τα της πίστεως και όσοι δεν είναι ορθόδοξοι μπορούν να μάθουν τον πολιτισμό της ορθοδοξίας.
Τι να πούμε για τον όρκο. Ξέρετε τι σημαίνει ουδετεροθρησκεία που προσπαθούν σήμερα να εισαγάγουν στο Σύνταγμα; Σημαίνει ούτε θρησκευτικά, ούτε όρκος.
Όταν λοιπόν υπάρχει τέτοια αδιαφορία, πως μπορούμε να μένουμε αδιάφοροι και εμείς; Που είναι εκείνη η συναλληλία η περιβόητη, ότι πάμε παραλλήλως, όταν υπάρχουν τόσες επεμβάσεις. Δυστυχώς, η εκκλησία μας δεν μπορεί ελεύθερη να τακτοποιήσει τα του οίκου της».
