Αισθανόμαστε την ανάγκη να κάνουμε ορισμένες διαπιστώσεις:
– Η βία σε κάθε της μορφή σε βάρος των κοριτσιών και των γυναικών συνιστά κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτά ορίζονται από τις διεθνείς διακηρύξεις. Είναι κατεξοχήν κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα- και όχι μόνο ατομικό- αποτελώντας ένα από τα πλέον μελανά σημεία του σύγχρονου πολιτισμού μας. Έχει τις ρίζες της στις ιστορικά διαμορφωμένες άνισες σχέσεις ανάμεσα στα φύλα και στην προκειμένη περίπτωση συνιστά εκδήλωση εξουσίας των ισχυρών ανδρών έναντι στην αδύναμη γυναίκα. Τα τελευταία χρόνια η έμφυλη βία αποτελεί μάστιγα που επιδεινώνεται. Οι σχετικές έρευνες όσο και οι υπεύθυνες κρατικές υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο καταγράφουν απανωτά γεγονότα «γυναικοκτονίας», των οποίων δράστης είναι ο σύντροφος του θύματος. Και αυτό δεν οφείλεται στην φύση τους. Οφείλεται στην αχαλίνωτη επιθυμία του άνδρα να συγκρούεται με το δικαίωμα της γυναίκας για αυτοδιάθεση του σώματός της. Οφείλεται στο ότι δεν έχουν καταλάβει ότι η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας του άλλου και δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι η βία και η επιβολή.
– Εικάζουμε ότι δεν είναι μόνο το πατριαρχικό στερεότυπο του άνδρα-εξουσιαστή που μετέβαλε τους δύο κατηγορούμενους νέους σε αδίσταχτους δολοφόνους και βασανιστές του θύματός τους, όσο η ματαίωση της αυτοεικόνας και της επιθυμίας τους , συνηθισμένοι στη λατρεία του εαυτού τους.
– Όμως στον 21ο αιώνα, η γυναίκα έχει ισότιμη θέση με τον άνδρα στην ελληνική κοινωνία. Για αυτό το λόγο η νεαρή φοιτήτρια- όπως και χιλιάδες άλλες- σπούδαζε στη Ρόδο χιλιόμετρα μακριά από την οικογένειά της, ώστε με προσόντα να διεκδικήσει μία θέση στον επαγγελματικό και στον κοινωνικό στίβο.
-Είναι λοιπόν υποχρέωσή μας ως πολιτεία, ως κοινωνία, ως γονείς και ως γυναίκες να επαναπροσδιορίσουμε την οπτική και τους στόχους μας , ώστε να ανατρέψουμε τις κοινωνικές προκαταλήψεις και τα στερεότυπα χρόνων και να αποβληθούν οι κοινωνικές παθογένειες γιατί διαφορετικά γινόμαστε συνένοχοι σε τέτοια εγκλήματα
– Πρέπει να εμφυσήσουμε -ιδιαίτερα στη νέα γενιά- την αγάπη ως βάση στις ανθρώπινες σχέσεις, τον σεβασμό στην αξία της ανθρώπινης ζωής, στην αξία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επιβάλλεται να θυμίζουμε στους γιους μας ότι έχουν μάνα, αδελφές και θα αποκτήσουν γυναίκα και θυγατέρες.
-Είναι ελπιδοφόρο και αισιόδοξο ότι τόσο στην τοπική κοινωνία της Ρόδου όσο και σε άλλες πόλεις νέοι άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι κινητοποιούνται, συγκεντρώνονται και διαδηλώνουν κατά της έμφυλης βίας, προβλήματος με διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που θεωρητικά υπολογίζουμε.
– Συμμεριζόμαστε τον βαθύ και αβάσταχτο πόνο της οικογένειας , αλλά όπως επιθυμούν και οι γονείς της, ας γίνει η αδικοχαμένη Ελένη το σύμβολο στον αγώνα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, ώστε «η κάθε Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη» να έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της ελευθερίας της έκφρασης. Να μην ζει με τον φόβο της βίας σε μια σκληρή και απάνθρωπη πραγματικότητα, να έχει το θάρρος να σπάζει τη σιωπή καταγγέλλοντας κάθε βίαιη συμπεριφορά σε βάρος της, να ζει ελεύθερα σε μια κοινωνία δικαίου.
ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
