-Πριν λίγα χρόνια ένας δημοσιογράφος ανέβηκε στον δεύτερο όροφο της Περιφέρειας με σκοπό να ζητήσει μια «εξυπηρέτηση» από τον Αντιπεριφερειάρχη. Ο πολιτικός τον δέχτηκε αμέσως, ο δημοσιογράφος του εξήγησε το «πρόβλημα» και του ζήτησε να τον βοηθήσει.
-Τα λόγια του έσταζαν δηλητήριο, μόλυναν την ψυχή του, η μέρα τον βρήκε στο στενό κατώφλι της συνείδησης με τα μάτια βουρκωμένα να ζητιανεύουν ένα ταξίδι στον κύκλο της καλοσύνης. Γράφηκε μια ακόμα απέραντη λευκή σελίδα με νοήματα ή χωρίς.
-Κατέβηκε στενοχωρημένος στο προαύλιο της περιφέρειας και την ώρα που κατηφόριζε τα πέτρινα σκαλιά με τα μάτια βουρκωμένα τα πόδια του δεν τον κράτησαν, έκατσε στο πλατύσκαλο ακούμπησε τους αγγόνες στα γόνατα και άπλωσε τις παλάμες στο πρόσωπο… ένα δάκρυ κύλησε από το μάγουλο έπεσε κάτω και ράγισε την πέτρα!
-Σκέφτηκε πόσο δύσκολο είναι να βρει ανθρώπους που ποτέ δε θα τον πληγώσουν επίτηδες, να βρει ανθρώπους που θα τον κάνουν να νιώσει μέσα του ζεστασιά, οι περισσότεροι είναι αλυσοδεμένοι στην σιγουριά τους, αυτοί έχουν χάσει την ελευθερία σε μια θάλασσα του νότου, έχασαν την καλοσύνη σε μια έρημη πόλη του βορά αφήνοντας ενέχυρο την ψυχή τους.
-Ο χρόνος επούλωσε την «πληγή», ο πόνος του δημοσιογράφου πέρασε στην αποθήκη της λησμονιάς και έμεινε για πάντα εκεί, βρήκε ανθρώπους που δεν σταματάνε να ονειρεύονται και δε συμβιβάζονται με το άσχημο και το άδικο, επιμένουν να βλέπουν πάντα το καλό στους άλλους και προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο και τον εαυτό τους καλύτερο.
-Θέλει σοφία να καταλάβεις πως η καλοσύνη είναι σημαντική είναι πολύχρωμη δεν έχει σύνορα, ταξιδεύει ασταμάτητα στο μυαλό στην καρδιά κάθε «αγαθού» ανθρώπου!
-Τους επόμενους μήνες ο Αντιπεριφερειάρχης καρατομήθηκε (πολιτικά) με συνοπτικές διαδικασίες κλείνοντας οριστικά τον πολιτικό του κύκλο, ο δημοσιογράφος παραμένει μάχιμος στον στίβο της ενημέρωσης, έχοντας την εκτίμηση των αναγνωστών και των συναδέλφων του!.-
-Ηθικό δίδαγμα: Η ζωή έχει τάσεις να επιστρέφει συμπεριφορές, πρέπει να προσέχουμε πως φερόμαστε στους ανθρώπους.
