Κοινωνιολόγος, blogger – Freelance writer
Εν όψη των επικείμενων Ευρωεκλογών ολοένα και φουντώνουν οι συζητήσεις των λεγόμενων συστημικών εκπροσώπων που παρεμβαίνουν στα ΜΜΕ, σε μια επιχειρούμενη προσπάθεια από μέρους τους, προκειμένου να πείσουν το ακροατήριό τους πως Ευρωσκεπτικισμός σημαίνει απομόνωση της ίδιας της Χώρας, αλλά και απομάκρυνση από τα ιδεώδη της Ευρώπης της ισονομίας και των ίσων ευκαιριών για όλους, στροφή προς τα άκρα της δεξιάς ή της αριστεράς, κάτι που όπως λένε θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση της οικονομικής ζωής των πολιτών και όχι μόνο.
Στον αντίποδα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να επιβάλλεται μια ψυχρή, αντικοινωνική λιτότητα στις χώρες του Νότου σε μια προσπάθεια, όπως ισχυρίζονται, δημοσιονομικής σταθερότητας και ανάκαμψης των χωρών αυτών.
Ευρωσκεπτικισμός σημαίνει κλειστά σύνορα, ρατσισμός, ξενοφοβία και διάλυση της Ε.Ε (?)
Αρχικά ας πάρουμε ως δεδομένο πως τα τελευταία χρόνια χώρες του Νότου όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, καλούνται να αντιμετωπίσουν ισχυρές μεταναστευτικές πιέσεις που δέχονται κυρίως από την Ανατολή, ενώ το στρατηγείο της Ε.Ε και οι Γερμανικές δυνάμεις, φλερτάρουν με την Τουρκία (σ.σ έχει αποδειχτεί ένας αναξιόπιστος συνομιλητής ο οποίος εργαλειοποιεί κάθε σχετική συμφωνία που συνάπτει), προσφέροντάς της μάλιστα και μεγάλα χρηματικά πακέτα (δις ευρώ), ώστε να ανοιγοκλείνει ο αναξιόπιστος Ερντογαν την κάνουλα των μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη. Την ίδια στιγμή οι χώρες του Νότου και ειδικότερα η χώρα μας διαμαρτύρονται για έλλειψη πόρων, υλικοτεχνικών υποδομών, για μη ικανό αριθμό εξειδικευμένου προσωπικού (expert), ενώ, κάνουν λόγο για μια μη διαχειρίσιμη κατάσταση για την οποία απαιτείται επιμερισμός βάρους από τους εταίρους –χωρίς όμως ουσιαστική ανταπόκριση-. Ταυτόχρονα, οι χώρες του Νότου, καλούνται να διαχειριστούν μεταξύ άλλων και Μ.Κ.Ο «ισχυρών συμφερόντων» με ξένο registry βόρειων χωρών, που ενώ χρηματοδοτούνται με σημαντικά ευρωπαϊκά κονδύλια, φαίνονται να μην ανταποκρίνονται στις απαιτούμενες προσδοκίες.
Στα πλαίσια αυτά το ίδιο στρατηγείο της Δύσης φέρεται να ενισχύει τη δογματική άποψη, μέσω άγνωστων κέντρων εξουσίας, πως η άνοδος του Ευρωσκεπτικισμού θα οδηγήσει σε κλειστά σύνορα, ρατσισμό, ξενοφοβία και διάλυση της Ε.Ε, μη παραδεχόμενη ως είναι φυσικό την λανθασμένη συνταγή που τυχόν ακολούθησαν.
Είναι όμως έτσι, ή απλώς διαρρέονται από άγνωστα κέντρα εξουσίας σενάρια καταστροφής, φόβου για διάλυση της Ε.Ε.;
Αυτός είναι ένας προβληματισμός στον οποίο τα Δυτικά κυβερνεία σπεύδουν να δώσουν ως δεδομένη την δική τους απάντηση χωρίς να υπολογίζουν (?) τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα φέρει η στάση τους αυτή.
Η αντίδραση;
Ολοένα φαίνεται να δυναμώνει στις χώρες αυτές (σ.σ όπως στην Ελλάδα) και να εδραιώνεται η πολιτική ιδέα για μια Ευρώπη των Εθνών – Κρατών με Εθνική κυριαρχία που θα απέχει από κάθε προσπάθεια επιβολής των Γερμανικών συμφερόντων και όχι μόνο.
Το σίγουρο είναι πως ενώ δημιουργούνται διλλήματα, χωρίς ωστόσο αυτά να απαντώνται, σχετικά με το τι πραγματικά ισχύει και τι όχι αυτό που θα μείνει τελικά χαραγμένο στο μυαλό των πολιτών είναι οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν και ακόμη εφαρμόζονται, οι οποίες αποδεικνύεται με την πάροδο του χρόνου πως όχι μόνο δεν λειτουργούν υπέρ της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά στον αντίποδα θαρρείς πως δίνεται τροφή (?) ώστε να ενισχύονται πραγματικά ακραίες και λαϊκίστικες φωνές που δημιουργούν ένα συνονθύλευμα στερεότυπων μεταξύ των λαών της Ευρώπης.
Πλέον είναι ορατός ο δρόμος που θα ακολουθηθεί στις επερχόμενες Ευρωεκλογές από τις πολιτικές δυνάμεις (σ.σ εάν αφουγκραστούν σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας) και δεν αποκλείεται στο μέλλον να δούμε ένα νέο Ευρωκοινοβούλιο όπου ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών θα έχει ισχυρή αντιευρωπαϊκή κριτική και διάθεση.
