Όμως η ψύχραιμη και ρεαλιστική συνεκτίμηση των παραγόντων που έχουν ισοπεδώσει την αγορά των λιγνιτικών τον τελευταίο χρόνο θα πρέπει να ληφθούν υπόψη, ώστε να αποφευχθεί μια διαφαινόμενη περαιτέρω απαξίωση των μονάδων που μπορεί να λάβει χώρα με αλλαγές των όρων του διαγωνισμού.
Τα σενάρια που εξετάζει το ΥΠΕΝ
Όλα τα πιθανά σενάρια για την ολοκλήρωση της διαδικασίας πώλησης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη το ταχύτερο δυνατό και παρά την αρνητική εξέλιξη του διαγωνισμού που απέδωσε μόνο μια προσφορά για μια μόνο από τις τρεις μονάδες, εξετάζονται από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το οποίο βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία με την Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με ορίζοντα ολοκλήρωσης τα τέλη Μαρτίου, η νέα φάση της διαδικασίας ενδέχεται να ξεκινήσει από σήμερα (8/2) με τη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΗ που θα αξιολογήσει τη βελτιωμένη προσφορά, που έχει ζητήσει από τον όμιλο Μυτιληναίου, τον μoναδικό από τους υποψήφιους επενδυτές που κατέθεσε την περασμένη Τετάρτη δεσμευτική προσφορά για τη μονάδα της Μελίτης. Ως γνωστόν, οι δυο μονάδες της Μεγαλόπολης έμειναν στα… αζήτητα.
Η προσφορά του Μυτιληναίου θα αξιολογηθεί με βάση της αποτίμηση της HSBC για το εύρος αξίας των υπό πώληση μονάδων που παραδόθηκε στη ΔΕΗ την Τετάρτη 6/2.
Ωστόσο όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι το ύψος της προσφοράς βρίσκεται αρκετά μακριά από το κατώτατο όριο της αποτίμησης.
Βέβαια στο σημείο αυτό πληροφορίες μιλούν για μια αποτίμηση της τάξης των 250 εκατ ετρώ και για τις 3 λιγνιτικές μονάδες, νούμερο που ασφαλώς στερείται ρεαλιστικών εγχρονισμών και παραδοχών και αποτελεί μια λογιστική απεικόνιση με τις τιμές των CO2 στο 0, στο 1 ή στα 2 ευρώ ανά τόνο και όχι στα 22 ευρώ!
Πράγματι η Μελίτη με τέτοιες τιμές στα CO2 θα μπορούσε να κάνει ακόμη και 180 εκατ ευρώ, όμως με τις τρέχουσες τιμές και τις προσδοκίες που υφίστανται δεν μπορεί παρά να έχει μια τιμολόγηση κοντά στην μόνη και μοναδική πρσφορά που έχει δοθεί.
Η δεοντολογία δεν επιτρέπει τις αναφορές πληροφοριών για το επίπεδο της μιας και μοναδικής προσφοράς, όμως η απουσία όλων των υπολοίπων επενδυτών και κυρίως των Κινέζων που το 2016 ήθελαν με τόση ζέση να κατασκευάσουν την Μελίτη 2 καταδεικνύει, ότι δεν μπορεί να είναι παράλογες μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις που έχουν τεχνογνωσία στον λιγνιτικό τομέα.
Άλλωστε σε αυτή την επιλογή οδηγεί και το γεγονός ότι δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον για τις μονάδες της Μεγαλόπολης.
Οι νέες διαπραγματεύσεις με τη DGcomp και το μεγάλο ρίσκο
Με βάση αυτά τα δεδομένα και αν ο τρέχων διαγωνισμός κυρηχτεί άγονος από τη Δευτέρα αναμένεται να αρχίσει ένας νέος αλλά σύντομος κύκλος συζητήσεων με την DGcomp, στο πλαίσιο του οποίου θα εξεταστούν τα εξής τρία σενάρια:
• Προκήρυξη νέου διαγωνισμού
• Απευθείας διαπραγματεύσεις με τους ενδιαφερόμενους
• Συνέχιση του υφιστάμενου διαγωνισμού με τροποποιημένους όρους, ώστε να καλύπτονται τα ζητήματα που ετέθησαν από τους υποψήφιους όλους τους προηγούμενους μήνες.
Κεντρικά αιτούμενα για τη λήψη των οριστικών αποφάσεων είναι να αποφευχθεί ο κίνδυνος ναυαγίου λόγω νομικών προβλημάτων ή ενστάσεων, οι διαδικασίες να γίνουν ταχύτατα ώστε η όλη υπόθεση να έχει κλείσει έως το τέλος Μαρτίου και οι όποιες αλλαγές γίνουν στους όρους του διαγωνισμού να μην αποκλίνουν από όσα προβλέπει ο νόμος που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή για την αποεπένδυση.
Με άλλα λόγια, όπως σημειώνουν κύκλοι του υπουργείου ΠΕΝ, στόχος της κυβέρνησης είναι να ολοκληρώσει την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και μάλιστα πριν τις Ευρωεκλογές αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα δεχθεί αλλαγή του μίγματος των υπό πώληση περιουσιακών στοιχείων.
Πάντως, οι ίδιοι κύκλοι του ΥΠΕΝ εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι θα βρεθεί λύση σε συνεργασία με την Κομισιόν.
Μάλιστα, δεν κρύβουν τη δυσαρέσκεια τους για τους χειρισμούς της διοίκησης της ΔΕΗ, στους οποίους και αποδίδουν την αρνητική εξέλιξη του διαγωνισμού.
Σε κάθε περίπτωση το ενεργειακό πεδίο που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν προνομιακό για το κυβερνόν κόμμα κινδυνεύει να οδηγήσει σε πολιτικό βατερλώ.
Και πολύ περισσότερο για τις όποιες αιχμές εκφράζονται κατά του προέδρου της ΔΕΗ κ. Εμ Παναγιωτάκη που μέσα από δύσκολες επιλογές κράτησε την ΔΕΗ όρθια με στόχο να την οδγήσει στην επιστροφή στις αγορές.
Πίσω όμως από τις μικροπολιτικές τακτικές που κάποιοι σπεύδουν να υιοθετήσουν κρύβεται το πραγματικό ρίσκο:
Να οδηγηθεί ο διαγωνισμός σε ένα χαοτικό τοπίο νομικών κενών και προσφυγών και τέλος οι αποπληθωρισμένες τιμές των μονάδων, η ανάληψη ρίσκων και μελλοντικού κόστους να προκαλέσουν αρνητικές μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ίδια την ΔΕΗ.
Και όλα αυτά για τα μάτια εκείνων που δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα και άλλων που θέλουν να φορτώσουν εκ νέου στην ΔΕΗ μελλοντικά ρίσκα για να μην πάρουν τα δικά τους.
www.worldenergynews.gr
