Η εγκατάσταση περιλαμβάνει παρέμβαση στο χώρο με τεμνόμενες μπουγάδες και σωρό από εκατό πενήντα χωμάτινα απροστάτευτα βρέφη. Η ποιητική του χώρου αναγγέλεται από την ίδια την καλλιτέχνιδα στο απόσπασμα από ποίημα της με τίτλο «Γάλα από δάκρυα»
… βαθιά στη γης τα στρώματα ανάμεσα από πέτρες
γεμάτα νανουρίσματα με κήπους και παλάτια
επάνω φόβοι κλάματα και ήχοι από φταίχτες
έρμο γυμνό με χώματα ντυμένο σπουργιτάκι
βαριά μοιάζουν τα στρώματα τα πούπουλα μαδάνε
στεγνά τα μάτια από φως
γεράσαμε απότομα πουλιά που δεν πετάνε
… Ύπνε που παίρνεις τα μωρά που πήγες το δικό της;
Η αγωνία ενός εγκαταλειμμένου βρέφους, η δυσκολία να προστατευτεί η ζωή, η δυσχέρεια σε βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών, κάνουν την παγκόσμια μέρα μητρικού θηλασμού να φαίνεται ως επίκληση διάσωσης της ίδιας της ζωής. Τονίζεται η ανικανότητα για μια φυσική ζωή στις σύγχρονες κοινωνίες. Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν ποτέ την υπόσχεση της γέννησης και της αναγέννησης καθώς η ίδια η ζωή δεν παύει ποτέ να μας εκπλήσσει με την δύναμη και την θέληση της. Ο κόσμος όμως γύρω μας, υπομένει τις δονήσεις του, χωνεύει τα όνειρα, τα οράματα αλλά και τις κρίσεις και βαδίζει σταθερά προς το αβέβαιο μέλλον του. Το παιγνίδι του κόσμου γίνεται έργο ανοιχτό διαμέσου των μεταλλαγών του. Εκείνο που αποκαλύπτεται είναι η αναγγελία, ενώ εκείνο που θα έπρεπε να διατηρηθεί είναι η ανάμνηση της αθωότητας, αυτής που θηλάζαμε μωρά. Όσοι στερήθηκαν την δυνατότητα του θηλασμού στερήθηκαν την δυνατότητα της όρασης και οραματισμού του κόσμου με καρδιακούς παλμούς. Ο χώρος μεταξύ του χτες και του αύριο δεν είναι κενός. Ακούω τα βήματα, λέει η Κατερίνα Καρούλια, χιλιάδες βήματα παιδιών να τρέχουν ξυπόλητα πίσω από το χρόνο. Τα παιδιά γνωρίζουν καλά το παιγνίδι της ζωής, εντούτοις αν και θύματα αθώα, βιάζονται να εγκαταλείψουν το παιχνίδι σε ένα ανοίκειο κόσμο. Οι κούνιες σκουριάζουν ρημαγμένες. Οι καμινάδες στα σπίτια των ανθρώπων ορφανές, άκαπνες.
Ο Χάρης Κοντοσφύρης επισημαίνει ότι, τα βρώμικα με χώμα βρεφικά ρούχα της μπουγάδας που στάζουν γάλα αποτελούν εντυπωσιακή αντίστιξη. Τα εγκαταλειμμένα χωμάτινα βρέφη είναι μια εικόνα κόντρα στον αφιερωματικό εορτασμό της χαράς του θηλασμού για τον ερχομό ενός ακόμα παιδιού στην ζωή. Η ανεμπόδιστη λειτουργία του μητρικού θηλασμού είναι η εικαστική παρότρυνση της Κατερίνας Καρούλια . Η περιγεννετική φροντίδα είναι η πιο θαρραλέα εικόνα απέναντί στις εικόνες θανάτου και αγωνίας των δελτίων ειδήσεων.( Ο Χάρης Κοντοσφύρης είναι εικαστικός, αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Καλών τεχνών Δυτικής Μακεδονίας)
Σύντομο βιογραφικό της Κατερίνας Καρούλια
Η Κατερίνα Καρούλια, με σπουδές στη Διακόσμηση και Αρχιτεκτονική εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, διατήρησε για 22 χρόνια γραφείο μελετών στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, εργάστηκε για 15 χρόνια ως στυλίστρια σε περιοδικό προβολής βιομηχανικού επίπλου. Είναι απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας ΤΕΕΤ με άριστα, ενώ τα δυο τελευταία χρόνια διεκδίκησε και πήρε υποτροφία από το Πανεπιστημιακό ίδρυμα. Τελείωσε σπουδές εμβάθυνσης δύο χρόνων στην Παραστατική Αρχαιολογία. Πραγματοποίησε τέσσερεις ατομικές εκθέσεις, ενώ συμμετείχε σε πλήθος, ομαδικών εκθέσεων και projects σε Ελλάδα και Κύπρο. Είναι ενεργό μέλος στις εικαστικές ομάδες αποφοίτων ΕΝ ΦΛΩ και ΜΑΚΡΥ ΟΧΗΜΑ. Έχει εικονογραφήσει ποιητικές συλλογές και παραμύθια. Συνεργάζεται με το Μουσείο Τεχνών Κοζάνης ως επιμελήτρια εκθέσεων. Είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο πρόγραμμα Δημιουργικής γραφής του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, ενώ αρθογράφει για τα εικαστικά σε ηλεκτρονικά περιοδικά.
Ερευνητικό πλαίσιο
Ένα οποιοδήποτε αντικείμενο υποτάσσεται στο τυχαίο και μόνο μέσω της επιλογής γίνεται έργο τέχνης αποκτώντας εκφραστική δυνατότητα. Έτσι η καλλιτέχνης επιχειρεί να ανασύρει το αντικείμενο από την καθημερινότητά του, αφού αρκεί η χειρονομία της επιλογής μας για να το κάνει να αποκτήσει το δικό του νόημα, να το απελευθερώσει. Δεν μεταχειρίζεται το αντικείμενο που πλάθει για αισθητικές συνθέσεις και μορφικές κατασκευές, αλλά βλέπει τη μεταμόρφωσή του ως θεμελιακό γεγονός. Θεματολογικά όμως, στον εικαστικό λόγο της αναπτύσσεται η προϋπόθεση για μια ποιητική ερμηνεία της πραγματικότητας καθώς, η ένταση στα έργα της δημιουργείται από τις αντιθέσεις ανάμεσα στον κενό σιωπηλό χώρο και τις μορφές, ανάμεσα δηλαδή, στο αρνητικό και το θετικό, την αναγλυφική έξαρση και την υποχώρηση, την ελευθερία και τη δέσμευση, το τυχαίο και την τάξη, το σκοτάδι και το φως.
Επιλεγμένες συμμετοχές: «CavafyAfterproject»-Βυζαντινό Μουσείο-Βέροια-2018, «Νικότιανη» Δημοτική Πινακοθήκη Γόννων – Ζήση και Κριστιάνε Παπαδημητρίου Δεκέμβριος 2017, “Ξούθου, η σιωπή της πόλης” Οκτώβριος 2017με την εικαστική ομάδα ΜΑΚΡΥ ΟΧΗΜΑ στην Αθήνα, «Εξ’ Οίνου Τέχνη» Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας Σεπτέμβριος 2017, 8η Μπιενάλε Φοιτητών 2017 στην Θεσσαλονίκη Ιούλιος 2017, “Winetopiaproject” Αίθουσα Μελισσάνθη Ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις PortoCarras Χαλκιδική Θεσσαλονίκης Μάιος 2017, «Ψυχή Άνωθεν» Factory Φλώρινα Φεβρουάριος 2017, «Τα συρτάρια ενός Μουσείου Ελληνικής Τέχνης» Πινακοθήκη Μοσχανδρέου Μεσολόγγι Ιανουάριος 2017, «Ετόλμησα να υμνήσω» στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου Ηράκλειο Κρήτης Σεπτέμβριος 2016 «Νωπογραφία, η Αρχαιότερη Ζωγραφική Τέχνη», στο Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας Σεπτέμβριος 2016, “ArtAthena 2016” με την εικαστική ομάδα ΕΝ ΦΛΩ Αθήνα, «The Kokkaliscave Project» Ψαράδες Φλώρινας Αύγουστος 2016, «Άλογο, Έλλογο, Παράδοξο» Δημοτική Πινακοθήκη Χάρμαινας «Σπύρος Παπαλουκάς»Ιούλιος 2016, «Άλογο, Έλλογο, Παράδοξο»10η ANIMART 2016 Ιούλιος 2016 Δελφοί και άλλα πολλά.
Σύντομο βιογραφικό της Κατερίνας Αναστασίου
Η Κατερίνα Αναστασίου γεννήθηκε στην Βέροια. Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, με καθηγητές τους Στέλιο Κουπέγκο, Δημήτρη Ζουρούδη και Κυριάκο Μορταράκο. Με χρήση αντικειμένων, συλλογή πληροφοριών, άμεση συνεισφορά του κοινού στην δημιουργία, ανάδυση στιγμών του παρελθόντος που συνεχίζουν και σήμερα να επιδρούν στις κοινωνίες, χρησιμοποίηση πρακτικών παιχνιδιού, μυθοπλασίας, αισθητική και νοηματική σύγκρουση, δημιουργούνται ποικίλα εκφραστικά μέσα (χρώμα, κολάζ, κατασκευές, video, εγκατάσταση) που έχουν ως σταθερό σημείο την performance.
Επιλεγμένες συμμετοχές: Έχει πραγματοποιήσει μία ατομική έκθεση «Πανδαμάτωρ-τοπίο»-Κυριώτισσας Ουτοπία- Βέροια- 2019. Performances και έργα της έχουν επιτελεστεί ή παρουσιαστεί σε εκθέσεις και ομαδικές δράσεις: (επιλογές) «νήματα-νοήματα»-Γκαλερί Παπατζίκου-Βέροια-2019 «Timelags»-Γεντί Κουλέ-Θεσσαλονίκη-2019, «Αναπαράσταση ενός σουβενίρ»-ΒυζαντινόΛουτρό-Θεσσαλονίκη-2019, workshop- MOMus-Θεσσαλονίκη-2019, «ΕnElephant in the Room»-Phoenix Gallery-Αθήνα-2018, «Labeauteurbainedu 68 Mai»-Εθνικό Ωδείο-Αθήνα-2018, «Cavafy After»-ΒυζαντινόΜουσείο-Βέροια-2018, «DadaNο Dada»-ΜουσείοΠροσφύγων-Θεσσαλονίκη-2017, «Γυναίκα»-ΚτίριοΔιοίκησηςΑΠΘ-Θεσσαλονίκη-2017, «Εικαστικοί διάλογοι με την πόλη»- Γενί Τζαμί-Θεσσαλονίκη-2017.
Χορηγός: Ιωαννιδης Τιμόθεος
Διάρκεια έκθεσης έως 22 Νοεμβρίου
Ώρες λειτουργίας 11:00-13:00 , 18:00-20:00
Με τιμή
Το Δ.Σ.
