Το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας και κάθε μαθητής αποτελεί τον καθρέφτη του σπιτιού του. Η σχέση σχολείου και κοινωνίας είναι αμφίδρομη και λειτουργεί όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία.
Το επίπεδο λειτουργίας των σχολείων μιας χώρας αποτελεί τον δείκτη της πολιτιστικής στάθμης των πολιτών της, ως εκ τούτου το θέμα της διαπαιδαγώγησης των νέων είναι ένα θέμα που αφορά κάθε ενεργό και υπεύθυνο πολίτη και δεν προσφέρεται για καμία είδους αντιπαράθεση ή δημαγωγική εκμετάλλευση.
Η προσπάθεια αναθεώρησης των παλαιότερων αναχρονιστικών εκπαιδευτικών αντιλήψεων η οποία βεβαίως ήταν επιβεβλημένη και είχε ως στόχο την καλλιέργεια ενός δημοκρατικού κλίματος στα σχολεία όλων των βαθμίδων αποδείχτηκε ανεπαρκής. Τότε παρεισέφρησαν στο εκπαιδευτικό σύστημα και μερικές «εκσυγχρονιστικές» ρυθμίσεις , οι οποίες όχι μόνο δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αλλά διάβρωσαν την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια ηθική κατάπτωση και την έλλειψη ήθους και σεβασμού.
Όμως δεν αρκεί μόνο η διάγνωση του νοσηρού αυτού φαινομένου, απαιτείται και η αιτιολογική θεραπεία και όχι η συμπτωματική όπως λένε στην Ιατρική. Ως εκ τούτου η επίτευξη του στόχου αυτού προϋποθέτει τα εξής βασικά:
1. Αναβάθμιση και όχι απαξίωση του ρόλου του εκπαιδευτικού.
2. Ενσυναίσθηση και ψυχοσυναισθηματική προσέγγιση των παιδιών.
3. Μεταλαμπάδευση των ηθικών αξιών και εξιδανίκευση της κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα από διαλογική συζήτηση.
4. Στενή συνεργασία εκπαιδευτικών και γονέων για την επίδοση στα μαθήματα και την άμεση αντιμετώπιση κάθε παραβατικής συμπεριφοράς.
Έχουμε χρέος να συμβάλλουμε όλοι μαζί στην εδραίωση μιας αποτελεσματικής διαπαιδαγώγησης η οποία όχι μόνο θα διασφαλίσει με τον καλύτερο τρόπο την προσωπική ευημερία της νέας γενιάς, αλλά θα αποτελέσει και την σοβαρότερη επένδυση για το μέλλον της πατρίδας μας.
Γεωργίου - Νόνας Φώτης
Εκπαιδευτικός – Πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου Πρεσπών
