1 Τελικά πόσα χιλιόμετρα έγραψε το «κοντέρ» σας;
Συνολικά κάναμε 1.600 χλμ. σε 29 μέρες. Ο μέσος όρος ήταν 55 χλμ. ημερησίως. Υπήρχαν μέρες που ξεπεράσαμε τα 70 χλμ., αλλά όταν το μονοπάτι ήταν δύσβατο δεν προλαβαίναμε περισσότερα από 30.
2 Το ημερολόγιο της διαδρομής σας;
Ξεκινήσαμε στις 21 Ιουνίου και τερματίσαμε στις 25 Ιουλίου. Ενδιάμεσα, είχαμε 6 μέρες ξεκούρασης. Από αυτές οι 3 ήταν γιατί περιμέναμε το πλοίο στο Γύθειο για Κρήτη και άλλη μία γιατί χάλασε το όχημα συνοδείας.
3 Συναίσθημα στον τερματισμό;
Ηταν τόσο μεγάλο και κουραστικό το εγχείρημα, που ίσως πιο πολύ να ευχαριστήθηκα που τελείωσε παρά που καταφέραμε να τερματίσουμε. Χάρηκα πολύ όταν το άλλο πρωί ξύπνησα και δεν έπρεπε να ετοιμαστώ για τρέξιμο.
4 Αξιζε τον κόπο;
Θα έλεγα πως ναι, άξιζε. Πετύχαμε κάτι που δεν πίστευα ότι μπορούσε να γίνει.
5 Εχει ξανακάνει κανείς κάτι παρόμοιο;
Στο εξωτερικό γίνονται συνέχεια τέτοιες προσπάθειες. Στην Ελλάδα κάτι ξεκίνησε παλιότερα, αλλά τα τελευταία χρόνια ατόνησε. Ελπίζουμε να είμαστε η αφορμή για ανάλογα δύσκολα projects.
6 Εσείς γιατί το κάνατε;
Θα έλεγα πως ήταν όνειρό μας. Αλλά και χρέος μας, ώστε να μαζέψουμε χρήματα για δύο οργανώσεις: το νοσοκομείο αγρίων ζώων της Πάρου «Αλκυόνη» και τη νέα οικολογική πρωτοβουλία «The black fish», για την προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος της Ευρώπης.
7 Ο σκοπός αυτός σε τι βαθμό επετεύχθη;
Και σε αυτόν τον τομέα, στην Ελλάδα είμαστε στην αρχή. Μαζέψαμε λίγα χρήματα, αλλά πιστεύουμε πως οι επόμενοι που θα κάνουν κάτι παρόμοιο θα μαζέψουν περισσότερα. Εμείς συνεχίζουμε να μαζεύουμε, είτε χέρι χέρι είτε με κατάθεση στην τράπεζα στον λογαριασμό της κάθε οργάνωσης.
8 Οι διαφορές μεταξύ σχεδιασμού και υλοποίησης της πορείας σας;
Μας δυσκόλεψε αφάνταστα το μονοπάτι, γιατί είχε κλείσει από την εγκατάλειψη. Οι υψομετρικές διαφορές ήταν αναμενόμενες, καθώς έπρεπε να ανέβουμε τα περισσότερα βουνά της χώρας.
9 Το πιο δύσκολο σημείο που διασχίσατε;
Ισως η Κρήτη, γιατί ήμασταν ήδη κουρασμένοι, είχε καύσωνα και τα μονοπάτια ήταν βράχινα.
10 Πού αλλού αναγκαστήκατε να πείτε «και τώρα τι κάνουμε;»;
Το λέγαμε κάθε φορά που ήταν κλειστό το μονοπάτι και ψάχναμε εναλλακτική δίοδο με το GPS και τον χάρτη. Μας προέκυψε και ένα απρόοπτο, το δάγκωμα φιδιού στο πόδι του Δημήτρη. Ευτυχώς, δεν ήταν δηλητηριώδες...
11 Πόσες φορές είπατε «τα παρατάω» ο καθένας σας;
Αρκετές.
12 Τι σας έκανε τελικά να αναθεωρήσετε και να συνεχίσετε;
Οταν ο ένας είχε φτάσει στα όριά του, τότε ο άλλος τον παρακινούσε. Είμαστε δεμένοι σαν φίλοι και έτσι καταφέρναμε να ξεπερνάμε τις δυσκολίες.
13 Οι αντιδράσεις όσων σας έβλεπαν στον δρόμο;
Οταν μάθαιναν τι κάνουμε, δυσκολεύονταν να το πιστέψουν.
14 Χαρακτηριστική ατάκα που ακούσατε στη διάρκεια της διαδρομής;
Την πρώτη ημέρα που τρέχαμε έξω από τη Φλώρινα, μας σταμάτησε ένας δρομέας και ρώτησε αν είμαστε αυτοί για τους οποίους είχε διαβάσει στο Ιντερνετ. Του απαντήσαμε καταφατικά. Τότε αυτός μας ρώτησε : «Και πού πάτε;». Κι ο Δημήτρης τού απάντησε: «Στην Κρήτη!».
15 Σας είπαν και... τρελούς;
Σίγουρα!
16 Πόση τρέλα ήθελε όλο αυτό;
Δεν είναι η τρέλα ούτε η προπόνηση που σε φτάνουν στο τέρμα, αλλά η ψυχολογία. Η τρέλα χρειάζεται μόνο για να πάρεις την απόφαση να θέσεις κάτι τέτοιο ως στόχο.
17 Πόσα χρόνια συστηματικής άθλησης απαιτούνται για να αντέξει ένας δρομέας μια τέτοια απόσταση;
Ο Δημήτρης τρέχει από 8 χρονών και τα τελευταία 20 χρόνια ασχολείται με τους υπερμαραθωνίους. Εγώ από 12 χρονών ήμουν σε ομάδα μπάσκετ και από τα 18 ασχολήθηκα με την ορειβασία. Τρέξιμο συστηματικά κάνω 10 χρόνια τώρα.
18 Τι είδους υποστήριξη είχατε, προγραμματισμένη ή κι αυθόρμητη, κατά μήκος της διαδρομής;
Μας ακολουθούσε βανάκι με τρόφιμα, σκηνές, υπνόσακους κ.λπ. Πολλοί φίλοι ήρθαν να μας βοηθήσουν στην Πελοπόννησο και έτρεξαν μαζί μας. Στην Κρήτη, όμως, όχι μόνο έτρεχαν μαζί μας δρομείς, αλλά και σε κάθε χωριό μας σταματούσαν για να μας κεράσουν. Οπως λέει και ο Δημήτρης, «εκεί ζει ακόμα ο πραγματικός Ελληνας. Ο φιλόξενος».
19 Θα ξανακάνατε κάτι τέτοιο;
Σίγουρα μας αρέσουν οι προκλήσεις. Αλλά ακόμα είμαστε αρκετά κουρασμένοι για να κάνουμε σχέδια.
20 Επόμενη extreme πρόκληση;
Εγώ θα ανέβω σε κάποιο ψηλό βουνό της Ασίας στα τέλη Αυγούστου. Μαζί με τον
Δημήτρη ίσως τρέξουμε το φθινόπωρο έναν αγώνα 100 μιλίων.
ΤΑ ΝΕΑ
